Na bijna drie (!) maanden eindelijk weer eens een echte wedstrijd, op echt gras.
Een nieuwe competitie-indeling met daarin een aantal bekende en zeer sterke opponenten zoals SVM D1 en CSW MD1, en een aantal nieuwe namen als Argon D4 (glansrijk winnaar in de najaarscompetitie 3e klasse 37), Hertha D2 en BVV D2 (waardige tegenstanders van onze eigen D3 in de achter hen liggende competitiehelft).
Deze laatste ploeg uit Blaricum was de eerste tegenstander van dit jaar (tevens inhaalwedstrijd) in een door de voorjaarsvakantie overschaduwd weekend.
De wedstrijd kende een verloop wat we in deze competitie al een paar keer hebben gezien. Deze keer tegen de op papier zwakste tegenstander uit deze poule, was het voor de leiders niet zozeer de vraag of er misschien wel gewonnen kon worden, maar hadden alle extra inspanningen nu eindelijk eens geleid tot een betere wedstrijdbenadering van onze jongens. Waren ze nu serieuzer en scherper dan eerder getoonde hoogmoed en bleef het middenveld voor de verandering eens de hele wedstrijd overeind staan?
Hoofdbrekens had het gekost om, tot op het punt en inclusief het doelsaldo, de mogelijke eindpositie van onze D4 in te schatten en daarmee het lot van de indeling voor de voorjaarscompetitie. Immers ontvangt Loosdrecht aankomend weekend nog SVM en moet CSW MD1 nog naar het steeds sterker wordende Maarssen. 27 puntjes lagen dus nog in het verschiet en alles leek nog open… tot we de laatste man van SVM ontwaarden.
We hadden stiekem gehoopt, dat van het spelen tegen het vrouwelijke geslacht een extra motiverende werking zou uit gaan. Er gingen dan ook een hoop hormonen in de rondte in de kleedkamer voor de wedstrijd, maar die hadden maar weinig met een serieuze wedstrijdbenadering te maken.
De getoonde warming-up van de dames was meer dan imponerend te noemen en iedere hoofdmacht waardig en ze waren ook wel héél erg groot. De uitwerking hiervan bleek ook direct na aanvang, waarin het nog heel even leek of onze voorgaande positie in de ranglijst ons vooruitgesneld was, maar al gauw alle schroom werd afgegooid en de eigen goal via de zeer snelle spitsen onder vuur kwam te liggen.
Na de slordige winst van vorige week, stond de afgelopen week geheel in het teken van het herwinnen van de motivatie en scherpte op de trainingen en de hopelijke uitwerking daarvan op het hoog ingeschatte duel tegen Elinkwijk D4. Niet dat hun rangschikking al zo imponeerde (de laatst behaalde uitslagen overigens wèl), maar je weet dat het een vereniging is die niet stil zit als het om prestatie en progressie gaat en natuurlijk hebben de confrontaties met de FC Breukelen altijd net dat ietsje extra lading.
Soms zijn er van die zaken, waar het niet zo veel zin heeft om verder omheen te draaien. Het moet gezegd, op een enkele (vage of geen) afmelding na, is de trainingsopkomst bijzonder goed te noemen. De wil en de gretigheid om te trainen en van de geboden oefenstof te leren, valt daarentegen van een aantal van jullie tot voor kort zwaar tegen.
Heeft dit dan zijn weerslag op het vertoonde in de wedstrijden?
Zat het verlies tegen Loosdrecht nog tussen de oren of was het inderdaad een wijze les om een wedstrijd op karakter te spelen. Naar onze mening het laatste want CSW D6 was zeker een tegenstander om rekening mee te houden.
De aanvang was dan ook stug en het zat aan beide kanten goed op slot. Heel even leek het of CSW het met een aantal snelle spitsen kon laten kantelen maar door uitstekend verdedigen en goede rugdekking werd dit gevaar vooralsnog bezworen.
Relevatie was het moeilijke woord wat de redactie eigenlijk wilde gebruiken, omdat het beter staat voor het hetgeen waar de leiders al een aantal weken op hoopten en nu eindelijk in een wedstrijd hebben teruggezien. Natuurlijk hadden zij op de trainingen al gewaarschuwd voor de eerste zware wedstrijd, en uiteraard stond de hele voorbereiding en bespreking in het teken van deze uitdaging, en zij wisten dat jullie vele malen beter konden voetballen dan jullie de eerste wedstrijden hadden laten zien.
Alweer de vierde wedstrijd in de competitie, ditmaal tegen de D7 van OSM. We hadden natuurlijk al even gekeken hoe OSM het in de competitie doet en daarom zou het geen verrassing zijn als we deze met gemak zouden winnen, maar … toch je weet maar nooit.
Omdat we niet compleet waren vanwege de afwezigheid van Sjoerd en Maxim, speelden Corne en Rutger van de D5 deze wedstrijd mee, zodat we toch met 2 invallers de wedstrijd konden aanvangen.
D4 herontdekt de quattrick
Door een late afzegging en een zieke, toch nog wat geharrewar bij vertrek om een extra speler mee te kunnen krijgen. Het plan om op snelheid het iniatief in de wedstrijd te pakken, nam Theo wel heel erg letterlijk getuige een dikke prent nog voor hij in Loosdrecht was.
Dat we inderdaad snel begonnen was direct duidelijk. De aanvallende ambities waren er, de druk werd goed naar voren gezet en de kansen waren talrijk.