We kunnen al bijna van een traditie spreken. Het seizoen van de F2 werd afgesloten met een toernooi bij SV Loosdrecht. Vorig jaar sleepten we de tweede prijs in de wacht. Dit jaar gingen we voor de grote beker. Het toernooi was sterk bezet. SV Loosdrecht F1 werd kampioen in de vijfde klasse, Buitenboys F5 flikte datzelfde kunstje in de vierde klasse en SDO F3 speelde het afgelopen seizoen in de derde klasse.
Zaterdag 7 mei. Nederland is het warmste land van Europa. En dan is de competitie al afgelopen voor de F2. Zouden we ons “lekker balletje trappen moment” op zaterdagochtend moeten missen? Nee hoor, we werden benaderd door De Meern F5 (kampioen geworden in hun poule) of we een oefenwedstrijd wilden spelen.
Dus daar stonden we, met 6 man door vakanties van Pom en Melle en een feestje voor Floris. Gelukkig wilde Jorrit ons uit de brand helpen.
De laatste competitiewedstrijd alweer. Het wordt net lekker weer om om 8u45 in korte broek op het veld te gaan staan. Maar met een relatief kleine poule en een zachte winter waardoor er geen wedstrijd werd afgelast werd, was het echt de laatste pot waarbij het nog echt ergens om ging. En wel de derde plek in de poule. Kampong uit, altijd lastig toch?
En dat bleek in het begin.
Wat is er te schrijven over de wedstrijd tegen kampioen DHSC. Eigenlijk heb ik in de titel alles al gezegd. Net als in de uitwedstrijd was DHSC handig in het nemen van corners. Dit keer een honderd procent score. En het waren ook de enige kansen die ze kregen. Want hoewel het af en toe spannend was en er wel eens een gaatje viel achterin, hoefde Reno bijna nooit handelend op te treden.
In het weekend dat de hele eredivisie speler en coach Johan Cruijff eerde en er bij El Classico 98.000 bezoekers een fraai eerbetoon werd gegeven aan ons “belangrijkste exportproduct” deed de F2 ook een duit in het zakje. Er werd in de geest van Cruijff simpel gevoetbald. En dat is het moeilijkste wat er is.
Het begon al goed. Vanaf de aftrap ging het balletje gedisciplineerd rond, zodat iedereen de bal even had gevoeld.
Hè? Lees ik dat nou goed? Als je elf keer scoort, dan win je toch met 11-0? Stond de scheids te slapen bij het invullen van het formulier? Nee, drie eigen doelpunten? Dat kan toch niet? Begrijp er geen jota van. (met de _jota_wordt hier de kleinste letter van het Hebreeuwse alfabet (de jod) bedoeld).
Ok, een kleine uitleg is om zijn plaats. Hercules had een paar minuten voor aanvang 5 spelers op het veld en hoorde toen dat de andere drie spelers niet zouden komen.
Nog heel even over de wedstrijd van vorige week, 1-2 thuis tegen Kampong. Want er was toch echt sprake van een man of the match; Reno. In de eerste helft zijn doel schoongehouden en in de tweede helft een mooie goal scoren. Dan verdien je een prominente plek in het verslag. Dat er vorige week niet kwam. Dus vandaar nu ere wie ere toekomt. Mooi (en geen toeval) dat hij woensdag bij het partijtje op de training ook geen bal doorliet en zo de aanvoerdersband verdiende.
Over het algemeen waren we zeker een kop groter en een jaar ouder dan de spelers van de F3 van DHSC. We werden door hen echter afgetroefd in inzet, kracht in de duels en vaak in snelheid. Zij wilden winnen, wij waren bezig met de gladheid van het veld, met stilstaan en klagen over koude tenen. Bij aankomst was het veld nog helemaal wit van de vrieskou van de nacht, maar het was op zich best bespeelbaar.
Wat een genot was het om langs het veld te staan. Er werd waanzinnig gevoetbald. Alles wat we in de afgelopen maanden op de trainingen hebben gedaan begint er in de wedstrijden nu uit te komen. We hadden nog wat recht te zetten tegen OSM. De eerste thuiswedstrijd in de najaarscompetitie speelden we tegen hetzelfde team. En verloren toen met 3-5.
Terug naar zaterdag. Er werd lekker gecombineerd. Balletjes breed op vrijlopende medespelers, dieptepassjes, kopballen.
In gedachten ging ik vandaag terug naar 1985, toen Harry Slinger samen met het Nederlands elftal een hitje scoorde:
’t Is weer fijn langs de lijn, wat een sfeer is er weer De strijd om de goals is een strijd om de eer Soms valt er een woord of vloeit er een traan Maar de sportiviteit staat bij ons bovenaan Tweemaal drie kwartier is voor mij veel te kort Want voetballen blijft een fantastische sport
