Afgelopen vrijdag was het dan zover: de eerste competitiewedstrijden voor Veteranen 35+ 7x7. Met bekende ‘oude’ toppers als Marco van der Meer, Guido Hentenaar en Hans Knoop gingen we vol aan de bak in onze eerste wedstrijd tegen de eliteclub uit Hilversum Victoria. Het was nog wat wennen op het slecht verlichte veld van BZC'13. In een duel wat winnend afgesloten had moeten worden, kwamen we niet verder dan 0-0.
Het zou op 23 maart dan wel lente moeten zijn, maar daar was aan het Kininelaantje in Loosdrecht niets van te merken. Met een gevoelstemperatuur van -9 graden moesten de legendes aantreden tegen het laaggeklasseerde Bloemenkwartier. Met gelegenheidskeeper Max tussen de ijspegels werd direct de aanval gezocht. Bloemenkwartier kon met de wind tegen niets tegenover het combinatiespel van FC Breukelen zetten. Toch was het slechts 0-2 bij rust en de tweede helft moest tegen de snijdende wind in worden gespeeld.
Sinds tijden mochten we weer het veld in. Voor het eerst in de nieuwe Quick-tenues met ’t Regthuys-opdruk en met gesponsorde tassen (Gooimeer en Argus Etiketten bv, zie foto) is het Veteranen 3 niet gelukt koploper RKAVIC VE1 punten af te snoepen. De ‘oudjes’ uit Amstelveen bewegen en tikken zo uitgekiend over het veld, dat menige ploeg zijn handen eraan vol heeft. En wij dus ook. De 0-1 lag dan ook snel in het net, want we begonnen erg slap aan de wedstrijd die in een snijdende poolwind werd gespeeld.
De uitwedstrijd tegen Wartburgia moest antwoord geven op de scherpe vraag of onze veteranen hun niet-geringe potentieel wederom konden aanroepen. Want Wartbugia was duidelijk geschrokken van onze uitslag tegen WV-HEDW van vorige week en had daarom geen enkel risico genomen en uit voorzorg de beproefde selectie van het kampioenselftal uit 1961 opgesteld. En daarenboven ook nog een slinkse zet bedacht door op het belendende veld 22 hindes los te laten, wellicht in de veronderstelling dat zulks onze mannen op een dwaalspoor zou kunnen brengen.
Slap. Traag. Slaapverwekkend. Onnauwkeurig. Slecht. Rommelig. Ongeconcentreerd. Futloos. Veteranen 3 won vandaag dan wel met 4-1 van WV-HEDW, maar wat ging het allemaal moeizaam. WV-HEDW stond een kwartier te laat op het veld (maar ja, helemaal uit Amsterdam) en die klap zijn we eigenlijk niet meer te boven gekomen. Met ongelooflijk slordig spel zochten we na het fluitsignaal van scheidsrechter Ton het doel van de Amsterdammers op. Moest de bal naar links, ging-ie door het midden.
Arsenal uit, altijd lastig. (Thuis trouwens ook; volgens mij wonnen we nog nooit.) Het bleek vandaag een kansloze missie, pal naast het Olympisch Stadion. Kou, felle zon, hagel, regen, windstilte, dan weer harde wind en een knoerthard kunstgrasveld waar de bal letterlijk overheen vlóóg. Da’s te veel van het goede. Dan zitten we niet lekker in onze velletjes. Tel daarbij op de te harde tackles en het fysieke spel van de Amsterdammers, twee penalties tegen (één terecht, één averecht), een feest vrijdagavond van Wim en Ann tot laat, de afwezige Martin, Kees, Peter, Jan, Maxim en René, en het geblesseerd uitvallen van Nathan, Marc en Mario en dan weet je het wel.
… dan valt-ie aan de andere kant. Veteranen 3 kunnen meepraten over dé voetbalwet der voetbalwetten. Riante kansen werden gemist om Buitenveldert Ve2 al in de eerste helft op een grote achterstand te zetten. Twee keer hing de lat, waarvan één keer met de paal, in de weg, corners vlogen net voorlangs en een geheel leeg doel konden we niet treffen. We begonnen met een ruime selectie van vijftien man, maar al snel vielen Max (enkel) en Martin (knie) uit en liet Joost (rug) de tweede helft aan zich voorbijgaan.
Vaak voetballen we (thuis of uit) rond de klok van 2 uur, half 3. Vaak zijn er dan ook nog andere wedstrijden aan de gang van jeugd of senioren. Er zijn hier en daar nog kinderen aan het voetballen, er zijn ouders, toeschouwers, kortom: op de club is nog van alles loos. Zo niet bij CTO70. In werkelijk doodse stilte mochten we aantreden tegen de veteranen van de Duivendrechtse club.
De wedstrijden van Veteranen 3 tegen het Hilversumse Bloemenkwartier Ve1 waren in het verleden vrijwel altijd speciaal, apart, hectisch dan wel tumultueus te noemen. We herinneren ons nog allemaal de spectaculaire 5-5 in de uitwedstrijd vorig seizoen, waarin zo’n beetje alles gebeurde wat wel en niet op een voetbalveld thuishoort. Vandaag was het een stuk minder enerverend, in die zin dat Veteranen 3 de hele wedstrijd de bovenliggende partij kon zijn.
Gingen we vorige week nog aardig van start met een 6-4 zege op VVZ'49, de tweede set was vandaag duidelijk voor tegenstander s.v. Diemen Ve1: 6-2. De vooruitzichten voor Ve3 de komende weken stemmen niet vrolijk. De ziekenboeg raakte vandaag weer voller: Mario, Ben en Ton wisselden hun speeltijd af met pijnlijk wrijven over spieren in de dugout. René was afwezig, evenals Peter, Paul, Nathan en Kees. Daarnaast gaat de knie van Jan dinsdag onder het mes.