Zaterdag 5 december, vandaag is het zover. De dag waar onze kanjers al de hele week naar toe aan het leven zijn. De dag waardoor sommige mannen al om 5.30 stuiterend naast hun bed stonden omdat ze niet konden wachten (en daardoor het wachten nog langer werd). En nee, het is wel Sinterklaas vandaag, maar daar ging het nou net niet om, dat levert hooguit wat extra spanning op. Vandaag is het de dag waarop onze kanjers de titel veilig konden stellen.
Deze week PVC thuis, hetzelfde PVC wat vorige week de koploper PVCV de eerste verliespunten toebracht! We waren dus gewaarschuwd en ja PVC en PVCV in 1 poule, het is verwarrend.. Maar goed, een gewaarschuwde voetballer telt voor 2, dus we hadden mooi een extra spreekwoordelijk mannetje in het veld staan. De selectie was voltallig, Julian Finn zou in de eerste helft keepen, Armin in de tweede helft. En het was vandaag weer een potje met mogelijk grote waarde.
DVSU F3 uit, zo’n potje waarvan je op voorhand niet helemaal weet wat het gaat worden. Zoals vorige week in het verslag te lezen was, waren onze mannen de laatste wedstrijd niet in beste doen maar wonnen wel. DVSU daarentegen had verloren maar wel met een zeer klein verschil en dan ook nog eens van de koploper. Die vervelende koploper die iedere week maar z’n wedstrijden wint. Elke week maar 1 of 2 doelpunten verschil, maar ze nemen iedere week wel de 3 punten mee naar huis.
Tja, ben je als coaches tevreden als je wint? Normaal gesproken zal iedere trainer/coach blij zijn wanneer zijn of haar team wint en dat geldt ook zeker voor de technische staf van de F4. Toch knaagde er na de wedstrijd iets bij beide trainers. Het resultaat (6-2) was goed, maar de uitvoering deze wedstrijd zeer matig en dat stelde eerlijk gezegd wat teleur.
We begonnen echt uitstekend. De 1-0 en 2-1 waren werkelijk prachtige aanvallen met dito doelpunten.
Als neutrale lezer zou je bijna gaan denken dat het eentonig begint te worden. Nadat de eerste competitiewedstrijd van het seizoen nog werd verloren, wist de F4 alle wedstrijden in winst om te zetten. Sterker nog, volgens de verslagen van de afgelopen weken wordt er ook iedere week beter gevoetbald.
Als volstrekt subjectieve verslaggever en schrijver van deze verslagen (tevens co-trainer en co-coach van het sterrencollectief, maar dat heeft er natuurlijk niets mee te maken) kan ik vol waarheid zeggen dat er geen woord van de afgelopen weken is gelogen.
Vorige week werd het al aangekondigd. Na de eclatante overwinningen van de afgelopen weken tegen ploegen uit het “rechterrijtje”, staat deze zaterdag de topper tegen Desto F7 op het programma. Waarom is dit een topper? Allereerst omdat onze toppers van de F4 inmiddels de 2e plaats op de ranglijst hebben ingenomen. Ten tweede omdat Desto slechts 1 puntje minder heeft dan wij en ook nog eens maar 7 doelpunten tegen in de eerste 5 wedstrijden.
Soms waan je je wel eens op een andere plek dan op een voetbalveld wanneer je een wedstrijd zit of staat te kijken. Zo was ik nog niet al te lang geleden met mijn zoontje Lieuwe bij Ajax - Rapid Wien, je weet wel die zeer pijnlijke 2-3 nederlaag waardoor Ajax de Champions League niet haalde. Dat was geen voetbalwedstrijd, dat was een klassiek treurspel zoals Joost van de Vondel tijdens zijn hoogtijdagen kon schrijven… Ik heb mijn zoon letterlijk huilend van teleurstelling van de tribune meegenomen.
Wedstrijdje doen? Pak een microfoon, adem 3 keer rustig in door je neus en uit door je mond. Blaas de laatste keer je longen goed leeg en adem vervolgens heel diep in. En dan in 1 vloeiende kreet: Goaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoaoal !!!!!!!!! En dat 11 keer! Want dat was wat de F4 afgelopen zaterdag liet zien. Het waren Braziliaanse voetbaltaferelen die de F4 op de mat legde. Sambavoetbal van de bovenste plank en dat terwijl de meeste van de toppers van de F4 nog niet eens weten wat braziliaans sambavoetbal was of is.
Elinkwijk, broedplaats van grote talenten, van profs die nu in het buitenland voetballen zoals Affelay en Aissati. Maar natuurlijk veel meer de club van de voetballers waar heel Nederland van heeft genoten in 1988. De club waar Gerald Vanenburg is begonnen en vooral Marco van Basten. Dé Marco van Basten heeft gevoetbald bij Elinkwijk en heeft misschien wel op het veld gelopen waar onze jongens mochten voetballen en in de kleedkamer gezeten waar onze toppers hebben omgekleed.
Een compleet verdiende overwinning, niets op af te dingen, volledig terecht, zo zou je na afloop van deze wedstrijd kunnen reageren. En dan zou je ook nog is helemaal gelijk hebben. Je voelt het al als je het sportpark aan de Broekdijk oploopt. De temperatuur is goed, de sfeer ontspannen maar hangt er iets in de lucht. Soms heb je dat, je loopt een ruimte met mensen binnen en je weet dat er iets aan de hand is.
