Ook oefenpot wordt gewonnen

Eindelijk was er weer eens voetbalweer voorspeld. Vorige week besloot de KNVB alles voor de jeugd tot en met JO11 af te lasten. Het was te koud. We hadden echt weer zin om te ballen. Maar… er was geen wedstrijd vastgesteld voor ons. FC Magreb is definitief uit de competitie gehaald. Zo heb je dan een oneven aantal in de poule. En waren wij de sigaar.

Wat doe je dan als leider? Dan ga je eens een beetje klooien met de voetbal app. Zijn er nog meer poules met een oneven aantal teams? En zouden die dan willen voetballen?

Uiteindelijk kwam ik uit bij Zwaluwen Utrecht JO11-5 uit de poule van onze JO11-3. Zij wilden wel. En zo konden we zaterdagochtend dan eindelijk opgaan voor onze derde wedstrijd van dit kalenderjaar. 1 competitie en 1 bekerwedstrijd en nu dan een oefenpot.

Aan het begin kon het alle kanten op. Kansen voor FC Breukelen en Zwaluwen wisselden elkaar af. Beide teams kregen een paar corners en uit één van Sytse ontstond een onvervalste flipperkast. Twee keer werd de bal op wonderbaarlijke wijze voor de lijn gestopt.

Maar dat schot van Zwaluwen voorlangs de goal van Reno… dat had ook best een goal kunnen zijn. En vanuit hen geredeneerd moeten zijn. Zonder geluk vaart niemand wel.

Halverwege de eerste helft kwamen we beter en beter in het spel. De aanval begon bij de keeper. Lucas had zich even laten zakken, haalde de bal op en gaf langs de lijn mee in de loop van Ruben. Die keek goed en zag Pom vrij staan. Die prikte de bal keurig achter de keeper. 1-0.

Dat brak even de ban. Er werden mooie combinaties op de mat gelegd. In de achttiende minuut ging Melle diep op een steekbal van Pom. Die kans was wel aan onze watervlugge linkspoot besteed. 2-0. En gelijk door, want een minuut later was het Pom die een wederom mooie aanval afrondde. Waardoor de teller op drie kwam.

Het was achteraf bezien de beste fase van de wedstrijd. Alles lukte. Ook de corner van Sytse viel precies goed. Op het hoofd van Pom. Die daarmee alweer zijn 25e (!) doelpunt van het seizoen liet aantekenen.

Dat Zwaluwen in het fluitsignaal via een uitbraak nog een goal wist te maken was alleen maar goed voor de wedstrijd. En een bekertje limo drinken bij 4-1 is toch heerlijk?

In de tweede helft begonnen we met een beetje galleryplay. Vanaf de aftrap werd de bal rondgespeeld naar achteren zodat iedereen de bal even had aangeraakt.

In de rust had ik gekscherend tegen Zwaluwen Utrecht gezegd dat het doel waar ze nu in moeten scoren groter was. Het leek echter alsof ze het geloofden. In elk geval begonnen ze aan de voor hen beste fase van de match. In de 3e minuut kregen wij een corner. Bijna iedereen mee naar voren. De corner was wat te ver, Pom kopte de bal terug op Raf, maar die kon de bal niet gelijk onder controle krijgen. De counter was vliegensvlug. En dodelijk. Via de binnenkant paal was het 4-2.

Dat zette Zwaluwen nog meer op het aanvallende spoor. In de 11e minuut kon Reno laten zien dat hij zijn mannetje staat. Een mooie actie van de behendige middenvelder van Zwaluwen, maar Reno weet de bal knap tot corner te werken.

Het is uitstel van executie, want twee minuten later is het een afstandsschot in de kruising waarmee het verschil nog maar 1 doelpunt is. FC Breukelen weet zich gelukkig weer op te richten. Sytse geeft vanaf de linkerkant een splijtende pass op Lucas. Die doet eigenlijk alles goed, behalve de bal tussen de palen schieten. Zo blijft het qua stand nog spannend. Vijf minuten voor tijd kwam aan alle eventuele twijfel een eind. Weer een mooie combinatie over links. De bal kwam bij de als altijd weer hardwerkende Ruben die de bal bij Lucas bezorgt. Dit is een veel moeilijkere kans, maar met een uitgestoken teen weet hij te scoren. 5-3.

De 6-3 vlak voor tijd kwam nog van aanvoerder Justus die eerder bij de bal is dan de keeper en zo de eindstand mag bepalen.

Lekker weer, lekkere pot, lekker gespeeld en volgende week weer voor het echte werk naar PVCV.