Zo maar even een bericht van een betrokken supporter

Ik vind het goed wat te laten horen als supporter van deze mooie club. Want ik ben enorm trots onderdeel van FC Breukelen te zijn. Ik voel me dan ook echt ambassadeur van de club, zoals zovelen. Na mijn actieve jaren sta ik nu als supporter langs de lijn en drink ik mijn biertje na afloop op de zaterdagen. Ik beleef zo nog steeds veel plezier aan mijn cluppie. FC Breukelen blijft een aparte en mooie club waar ik graag kom en mijn vrienden ontmoet. Gezelligheid, vriendschap, plezier, lol, kritiek en discussies horen daarbij. Jeugd, opleiden, plezier en ontspanning zijn de andere ingrediënten die onze club al jaren zo sterk maken. Daar waar vele clubs zijn om gevallen hebben wij, na de fusie tussen CSV Vitesse en VV Nijenrodes, onze schouders er met z’n allen onder gezet om iets neer te zetten. We mogen met z’n allen trots zijn op wat er staat aan onze Broekdijk.

FC Breukelen is nog steeds een club om rekening mee te houden in de Provincie. Ik heb dat de afgelopen jaren in mijn FC Utrecht tijd vaak gehoord als ik in de regio kwam. Naar onze club wordt met respect gekeken. Terecht vind ik ook. Want wij hebben met z’n allen echt wat neergezet. Mede door de hulp van vele leden, vrijwilligers en echte clubliefde. Met behulp van sponsors konden we ook presteren met ons eerste elftal en investeren in onze club en jeugdacademie. Onze businessclub is een voorbeeld voor vele verenigingen evenals het al meer dan 10 jaar lopende Breukelen gala, wat voor velen één van de meest leuke feesten van het jaar in het dorp is. Met recht ben ik ook daar trots op. Ook nu gaan we weer een compleet nieuw hoofdveld aan leggen, waar we veel eigen middelen in steken. Dat ‘flikken’ we toch maar mooi met z’n allen.

Een club maakt eens in de zoveel jaar een verandering door. De ene cultuur volgt de andere cultuur op, de opa’s worden vervangen door de vaders die het gaan doen bij de club. Waar de kinderen die nu in de jeugd spelen het alweer afkijken bij de vaders om het over 10 tot 15 jaar weer over te nemen. De culturen gaan geruisloos over in elkaar. We blijven vrijwilligers houden die zich belangeloos inzetten voor de club. Ieder op zijn niveau draagt wat bij aan onze FC. Dat één rijdt wat vaker als ouder, de andere sponsort, staat achter de bar, is jeugdtrainer of vlagt. Waar de andere weer als bestuurslid zitting heeft in een gremium binnen de club, een gala presenteert of de businessclub runt met maten. Iedereen draagt zijn steentje bij. En dat maakt FC Breukelen zo sterk. Daarom ben ik nog steeds zo trots op ons cluppie.

Nu wil het geval dat we bij ons eerste elftal een slag hebben gemaakt. Vanuit de stichting topvoetbal Breukelen en met nieuwe technische mensen, is er, na de degradatie van vorig jaar, gekozen voor de jeugd. Terecht naar mijn mening. De laatste jaren is er veel geïnvesteerd vanuit de club in de jeugd academie. We hebben gewerkt met een hoofd jeugd opleiding in de persoon van Jeffrey Pfoster, die zijn kennis van opleiden mee nam van het als top jeugdacademie bekend staande Elinkwijk. Het tweede elftal is een team geworden waar we jonge spelers in proberen op te leiden. Onder begeleiding van trainers en leiders die ontwikkelen in combinatie met presteren voorop hebben staan. In ons eerste elftal zitten nu ook veel spelers uit ons tweede elftal van vorig seizoen.

Kijk nu naar ons tweede elftal, dat zelfs nog met spelers uit de A-junioren speelt. Spelers die we vervroegd willen laten kennis maken met seniorenvoetbal. Natuurlijk sta je dan geen eerste, maar dat wisten we. Het doet zo goed om in dit elftal weer bekende Breukelse voetbalnamen te zien spelen. Roemruchte namen die nu voortleven bij deze kinderen van de vroegere eerste elftal spelers. Talenten die er aan komen in ons eerste elftal. Dit seizoen heeft de technische commissie de ontwikkeling naar de jeugd dus door gezet naar het eerste elftal. Met een trainer die deze keuze ondersteunde, Frans Schuitemaker. De ‘Foppe de Haan’ van FC Breukelen, die het als zijn plicht ziet om met zijn staf deze ontwikkeling te helpen begeleiden. Omdat FC Breukelen Frans zijn cluppie is! Hij trainde immers in drie perioden al meer dan 10 jaar bij ons. Hij wil de club wat teruggeven van wat hij in zijn lange en rijke carrière heeft geleerd gaf hij aan als reden weer voor onze club te kiezen.

Keuzes maken betekent ook dat je erachter moet blijven staan. In goede en slechte tijden. Het begin van dit seizoen kent vele tegenslagen voor ons eerste elftal. We missen al wekenlang bijna vier basisspelers door langdurige blessures (Sven, Nino, Mark en Nick). Daarnaast beginnen we dan ook nog met een jong en onervaren elftal. Dat geeft druk, dat zorgt ervoor dat we tegenslagen ofwel nederlagen te verwerken krijgen. En dat we wedstrijden verliezen die we normaal zouden moeten kunnen winnen. Maar nogmaals, dit hoort bij het proces en de keuzes die zijn gemaakt. Ik wil hierbij mijn steun uitspreken voor de keuze van de technische commissie en de werkwijze van de staf bij het eerste elftal. Het is niet de makkelijkste weg en hij kent tegenslagen en teleurstellingen, maar toch zie ik positieve ontwikkelingen. Ik zie elke wedstrijd minimaal vijf spelers die geboren zijn in Breukelen/Stichtse Vecht in de basis staan. In de wedstrijdselectie zitten dan nog eens drie tot vier eigen jongens. Jonge gasten die moeten leren, die fouten maken, die vlieguren moeten maken.

Maar ik zie ze wel vechten en strijden in het veld. Ik zie hun ouders, opa’s/oma’s en vrienden uit het dorp langs de lijn staan. Er is weer herkenning! Ook als je in het dorp loopt wordt er weer over ons cluppie gesproken. Net zoals vroeger toen de Boschjes, Pronkies, Van Geffentjes, Verroentjes, Scheenhartjes of Pressies gewoon in ons dorp in de kroeg kwamen, bij de Appie boodschappen deden of op zaterdag door het dorp liepen. Zij waren uit het dorp. Dat was de club, jongens uit het dorp, jongens met hart voor de club. Nu zie ik dat weer en dat doet me goed. Dat we dan nu iets meer verliezen doet me ook wel eens pijn. En natuurlijk baal ik wel eens na een wedstrijd als ik denk ‘die hadden we echt moeten winnen’. Maar door persoonlijke fouten, een gebrek aan ervaring komen we nu nog wel eens tekort. Echter, elke wedstrijd is er weer eentje bij voor onze jonge gasten. Dat gaat zich terugbetalen. En ik ben na afloop minder teleurgesteld na een nederlaag als vroeger.

Want ik zie verbetering en ontwikkeling. Gasten van 18, 19 of 20 jaar oud worden alleen maar beter. Op hoge leeftijd is dat veel minder het geval. Dus ik weet dat het beter gaat worden. Dat vertrouwen heb ik. Nu zie ik veel jonge gasten uit het dorp die alles gegeven hebben en waarvan ik weet dat ze volgende week weer iets beter zijn. Jeugd heeft tijd nodig. Als je die tijd goed gebruikt door gericht te trainen, bezig te zijn met ontwikkelen en van elke wedstrijd leert komt het echt goed. Niet te snel negatief zijn, niet te snel zeiken of kritiek hebben als we langs de lijn staan. Ik heb het ook tegen mezelf gezegd. Wij moeten deze jonge groep, deze staf, steunen, elke zaterdag weer. Die groep wordt hechter en hechter. Dat gaat zich dit seizoen ergens terugbetalen. Is het niet zaterdag, dan de week erop of zelfs na de winterstop. En in de beker kunnen we nog verrassen, want we zitten er nog steeds in. Top van ons elftal! Maar met deze ontwikkeling van het team en de blessures die terug komen gaan wij genoeg punten pakken om ons dit seizoen te handhaven, daar ben ik van overtuigd.

Evalueren doe je ook pas aan het einde van een seizoen, niet na een paar wedstrijden (die misschien wat tegenvallen). Ervaren jongens, die ook al jaren bij ons spelen en zich Breukelaar voelen als Mark, Roy, Daniel en Tommy pakken ook hun coachende rol ook op. Zo ontstaat er weer iets bij FC Breukelen waarvoor ik graag zaterdags naar De Broekdijk blijf komen. Natuurlijk blijven we ook lekker zeuren en zeiken als het even tegen zit. Dat deden ze vroeger ook toen wij nog speelden. Dat hoort er ook wel een beetje bij. Het is zeiken uit betrokkenheid. Maar laten we daar doorheen blijven kijken en zien wat er gebeurd. Dit is positief voor ons cluppie. Laten we daar met z’n allen achter gaan staan en deze ontwikkeling in onze club steunen. Ik dacht het is wel eens goed dit te delen. Ik hoop dat velen mijn gevoel delen en dat tot uiting laten komen in steun aan ons eerste elftal en de staf. Zij verdienen het echt!

Tot zaterdag,