Harde landing voor JO11-2

(Spoiler alert) We liepen zaterdag tegen de eerste nederlaag aan. En het begon best goed. We zetten de eerste paar aanvallen aardig op, maar kwamen er nog niet aan toe om de keeper te testen. Die bleek later in de wedstrijd overigens goed zijn mannetje te staan. Net als onze Reno. Want ook hij hield er weer een paar ballen mooi uit.

Een goed begin is het halve werk. Maar dan moet je wel een doelpunt maken. Nu vielen er twee vlak achter elkaar voor UVV. De eerste in de vijfde minuut na een aanval over rechts bekroond met een schuiver in de verre linkerhoek en een minuut later precies achterom. Bij de tweede goal kwam al een puntje naar voren waardoor we uiteindelijk aan het kortste eind trokken. We waren te lief. De scheidsrechter liet bijna alles toe. Floot welgeteld twee keer. Maar wel consequent. Dus kan je er best een keer de beuk in gooien. De tegenstander was wat groter (in elk geval wat zwaarder) en daar gingen we niet goed mee om.

Ondanks de 2-0 achterstand begonnen we wel beter te voetballen. We zetten meer druk, wat onder andere resulteerde in een schot van Lucas waarbij de keeper zijn kwaliteiten toonde. Op de goede plek staan. Een serie van twee corners, de eerste genomen door Sytse en de tweede door Pom werd afgerond met een mooie volley van Ruben. Als die er in was gegaan…. Maar ja, verder was het lastig voetballen tegen UVV. Ze speelden in een 3-3 opstelling, maar uit de praktijk stonden er 4 verdedigers vlak voor het doel. Bijna onmogelijk om tot een schot te komen.

Toch lukte het goaltjesdief Lucas om een gaatje te vinden. Snoeihard schoot hij van dichtbij met links op de keeper. Die redt (dit keer met meer geluk dan wijsheid), maar kan niet veel meer doen dan de bal voor Lucas zijn rechtervoet boksen. En daar had Lucas geen problemen mee. Nog een keer snoeihard geschoten, nu dus met rechts en nu wel in het net. De aansluitingstreffer was er. Maar hij werkte niet bevrijdend. Integendeel. UVV was voor de rust nog gevaarlijk dicht bij een goal. Na een aanval over rechts kregen wij de bal niet weg. Een kluts met een mannetje of zeven a acht voor het doel. En gelukkig voor ons ook nog met Paco op de doellijn. Want hij wist uiteindelijk het doel schoon te houden.

Rust zonder limonade maar met een flinke teug water uit de bidons van de waterzak.

De tweede helft begon onfortuinlijk. In de eerste aanval dachten we gelijk te gaan scoren. Maar balverlies op het middenveld en dan vier spelers die vol in de aanval zijn en niet meer mee verdedigen; dat zorgt er voor dat je achterin alle ruimte geeft aan de tegenstander. Justus was de pechvogel die de bal in het eigen doel werkte. Weer twee doelpunten verschil. En weer gingen we er tegenaan. Als we naar voren konden tenminste. Dan renden we af en toe als blinde kippen naar voren. Maar nogmaals, als je dan de bal niet snel genoeg overspeelt, of je man niet voorbij komt, dan is zo voetballen vragen om moeilijkheden. Balverlies is dodelijk.

We kwamen nog 1 keer terug in de wedstrijd. In de achtste minuut, mooie diepe pass van Melle die weer in zijn eentje zo ongeveer de hele linkerkant beliep. En als ik zeg diep dan bedoel ik ook diep. Justus ging er achteraan en geloofde erin. En dat wat terecht. Want met het puntje van zijn schoen was hij net eerder bij de bal dan de keeper. 3-2.

Gaan we door? Nou, elke illusie was binnen 60 seconden weg. UVV ging vanaf de aftrap gelijk op volle snelheid. En met een bekeken, wat gelukkig lobje over Reno heen was het 4-2. We leken niet te leren van de tegendoelpunten. En ook niet te luisteren naar de coaches die maar bleven roepen dat de omschakeling van aanval naar verdedigen te langzaam ging. Tegen dit soort tegenstanders win je alleen als je 100% geeft. En niet als je denkt dat je het met 80% ook wel redt. Dus in de 12e minuut een soort van kopie van de vorige goal. Weer een lob over Reno heen. Dit keer via de binnenkant van de paal over de lijn. En die kans begon nadat wij weer vol op de aanval speelden en Justus op de keeper strandde.

Het leek daarna snel nog erger te worden. Weer een aanval van de twee spitsen die helemaal alleen stonden. Want voor Raf was het achterin ook niet in zijn eentje te redden. Maar dan hebben we Reno. Die kwam op snelheid zijn goal uit en dook bovenop de bal. Klemvast. Top gedaan.

Wat ons sierde was dat we niet bij de pakken neerzaten en bleven gaan. En nog wel een goal wisten te maken. Vier minuten voor tijd. Justus geeft een mooie dieptebal op Lucas die de 5-3 laat aantekenen.

De coaches geloofden er nog in. Jongens, nog vier minuten! We kregen nog mogelijkheden, maar speelden de tot twee keer toe vrijstaande spitsen niet aan. Dus maakte UVV de laatste van de wedstrijd. Voor de statistieken 6-3.

De nederlaag was niet nodig, maar wel verdiend. Want UVV maakte optimaal gebruik van de steken die wij lieten vallen. Aanstaande zaterdag spelen we tegen Lopik. Die nog ongeslagen is. Dat wordt alleen wat als we allemaal 110% geven.