Revanche voor JO11-4

Aan het begin van het seizoen weet je nooit zo goed waar je als team staat. Als coach verlaag je jezelf dan al snel tot wat we ’telraamcoaching’ kunnen noemen. Als wij van hen hebben verloren en zij hebben daar weer van verloren, maar dan met meer tegendoelpunten, dan zou je denken dat….. En voor je het weet ga je voetbal mathematisch benaderen. En de lol is nou juist dat het niet zo werkt.

Deze week hoefden we dit allemaal niet te doen. We speelden namelijk voor de tweede keer dit seizoen tegen hetzelfde team van DESTO. De eerste wedstrijd werd verloren met 5-4. Dat was thuis voor de beker. Zaterdag mochten we op het altijd fraaie complex van DESTO spelen, maar dan voor de competitie. Die eerste wedstrijd verloren we maar ternauwernood dus we waren erop gebrand om dit keer de drie punten mee naar huis te nemen.

Hoewel, gebrand? Aan het begin van de wedstrijd waren we met z’n achten in het veld nog lekker van het zonnetje aan het genieten. Of aan het nadenken wat we vanmiddag allemaal nog gingen doen. Het had nog niet veel met voetbal te maken. DESTO daarentegen was wel wakker en maakte in de derde minuut de openingstreffer.

FC Breukelen begint daarna wat meer te voetballen, maar het overspelen ging nog niet best. Een actie maken is mooi, twee man passeren is super, maar wat heb je eraan als je dan de derde man ook nog probeert te passeren en de bal aan hem kwijtraakt? Weinig.

Halverwege de eerste helft zetten we steeds meer druk op de helft van de tegenstander en komen er kansen om te schieten. Debutant Ruben liet zich gelijk van zijn beste kant zien. Hij rende van voor naar achter, kopte, passte en gaf niet op. In de 17e minuut nam hij zelfs een uittrap van de keeper op zijn hoofd. Floris, aanvoerder van dienst, controleerde de bal en schoot op doel. Het leverde ons een corner op van links. Die ging voorlangs, maar de bal mocht aan de andere kant van het doel nogmaals worden genomen. Afgelopen maandag was er getraind op corners. En dat was te zien! Ruben bezorgde de bal panklaar bij Pom die de bal in één keer uit de lucht op de pantoffel nam en zo FC Breukelen langszij bracht. Een mooie stand om bij te gaan rusten.

De tweede helft was gewoon een heerlijk pot om naar te kijken. Er werd nu wel gepasst. En we coachen elkaar steeds meer. Door op tijd naar elkaar te roepen, kan je jezelf eerder laten zakken en staat Raf er achterin niet alleen voor. Al dat harde werken leverde weinig kansen op, maar er waren ook geen kansen voor DESTO. De scheids bood nog een helpende hand aan DESTO toen hij vlak bij het doel van Reno een vrije trap gaf wegens hands. De coach verontschuldigde zich er zelfs voor. Reno zette een muur van drie neer en daar werd de bal hard in geschoten. Niets aan de hand(s) dus.

Met nog een minuut of zes te spelen werd het even heel angstig. Een klassieke kluts voor de goal van Reno. Hij redde echter en dook daarna bovenop de bal. Knap gedaan. De volgende minuut maakte Ollie zijn goal. Een schot van afstand met een verraderlijke stuit, vlak voor de keeper. Die dook er dan ook overheen. 1-2. Dit gingen we vasthouden. En het was helemaal in de tas toen het de volgende minuut 1-3 werd. Ollie ging door op links, schoot/passte op Sytse die als een soort stormram voorin liep. Hij verlengde de bal uit de draai en werkte ’m zo in de verre hoek.

Daarna was het een kwestie van uitspelen. Hard werken loont!