JO10-2 trekt na ontvangst nieuwe trainingspakken net aan het kortste eind

Afgelopen zaterdag werden de heren van de JO10-2 verrast met een fraai trainingspak van sponsor Slim Figure Clinics.

Voorafgaand aan de tweede competitiewedstrijd was er tijd ingeruimd voor een foto moment.

Met deze pakken staan we voor aanvang van elke wedstrijd mentaal al met 1-0 voor.

---

Na de overtuigende winst vorige week tegen Geinoord, vandaag de eerste thuiswedstrijd deze competitie. En gelijk tegen de koploper ’t Goy JO11-2. Met een meisje in de gelederen dat nogal indruk maakte met haar lengte. Maar goed, we weten dat we tegen oudere spelers moeten. De bal het werk laten doen, verdedigend het duel niet uit de weg gaan en schieten wanneer het kan. Dat zijn de opdrachten. En verder lekker ballen. De oranje reserveshirts die we aan moesten omdat ’t Goy ook een wit shirt heeft waren om het eufemistisch te zeggen wat aan de ruime kant.

Maar nadat we daar wat aan gewend waren werd er strijd geleverd. Kansen aan beide kansen, maar ook vele mooie onderbrekingen van de aanval van de tegenstander. Reno redde een paar keer knap op afstandsschoten en bij corners tegen waren alle spelers attent. Door bewust een paar keer te fluiten bij felle duels kon ik er als scheidsrechter voor zorgen dat het nooit over de schreef ging. Het was een pot voetbal waar alles inzat. Passjes met buitenkant rechts van Sacha, lange ballen van achteruit van Raf of Sytse, trucjes van Melle op het middenveld, loopacties van Pom, schoten op doel van Ollie en Milan die in wat nu blijkt zijn laatste wedstrijd overal te vinden was. Hardwerkend zoals we graag van hem en de anderen zien. De rust kwam met de brilstand.

In de tweede helft kwamen wij beter uit de startblokken. En in de derde minuut kregen we loon naar werken. Ollie vertrok de diepte in, werd goed aangespeeld en wist de keeper te verschalken. 1-0. Blijdschap bij het wederom in groten getale aanwezige publiek. En er kwam nog meer. Na een ogenschijnlijk onschuldig handsballetje op het middenveld kreeg Milan een vrije trap te nemen. Een scherpe Ollie, een mooie bal door de lucht, een grabbelende keeper; zie hier de ingrediënten voor het tweede doelpunt van FC Breukelen. Nog twintig munten te gaan, maar niets wees erop dat we dit niet zouden kunnen vasthouden.

Totdat de beste vrouw van het veld de bal aan de linkerkant van het veld in bezit kreeg. Met een werkelijk prachtige boogbal liet ze Reno kansloos. Nog niets aan de hand. Zeker niet als aan de andere kant de verdediging van ’t Goy bijna hun eigen keeper passeert. Helaas wist hij redding te brengen. Aan onze kant hadden wij ook geluk, want een afstandsschot spatte uiteen op de lat. De gelijkmaker viel halverwege de tweede helft. Bal op de paal, komt weer lekker terug het veld in waar de spits er alleen nog maar tegenaan hoeft te lopen. 2-2. Op dat moment een terechte stand waar wij als team zeker vrede mee hadden.

Helaas had de coach nog een gouden wissel in gedachten. Terwijl ’t Goy de bal klaarlegde voor een te nemen corner, werd er gewisseld. De nieuwe man loopt rechtstreeks naar de goal en krijg de bal heerlijk op het hoofd. Onhoudbaar, niet gedekt. We staan weer achter. In de laatste minuten proberen we nog van alles, maar het mag niet baten. Voor de derde keer dit seizoen verliezen we met 1 doelpunt verschil. Het was echter een genot om naar de wedstrijd en de geleverde inzet en strijd te kijken. In de evaluatie appte Jorge dat het misschien wel onze beste wedstrijd ooit was. Ik kan hem geen ongelijk geven.