9 doelpunten voor een 9-tal toppers

Na een paar weken geleden de voorjaarscompetitie wat teleurstellend begonnen te zijn, mochten onze kanjers vandaag de wei in tegen mede-promovendus VSC F2. Waar wij voor de winterstop kampioen zijn geworden in de 5e klasse met ruime cijfers, zo was VSC kampioen geworden in de 7e klasse. Dat is natuurlijk 2 klassen lager dan dat wij speelden, maar de cijfers van VSC waren toch redelijk imponerend. 11 gespeeld, 11 gewonnen met 14 doelpunten tegen en maar liefst 139 doelpunten voor. Dat gaf op voorhand toch de indruk dat zij achterin de boel redelijk dicht weten te houden en voorin de bal wel erg makkelijk binnen kunnen schieten. Kortom, onze mannen waren gewaarschuwd.

En een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus een gewaarschuwd 9-tal telt voor 10. Althans, onze mannen leken er 1 meer te hebben in het veld want ze hadden geen spaan heel gelaten van VSC. De eerste paar minuten was het nog even het gebruikelijke aftasten waarbij beide teams nog wat voorzichtig opereerden. Maar al snel bleek dat we weinig vrees hoefden te hebben voor deze tegenstander. Ze waren door de bank genomen wel iets ouder, maar voetballend moesten we ze kunnen hebben. Het verschil kan dan al snel gemaakt worden in de teamorganisatie en onze mannen speelden deze wedstrijd stuk voor stuk netjes vanuit “hun taak”. Dat wil zeggen dat verdedigers vooral verdedigden en aanvallers vooral aan het aanvallen waren. En ze ondersteunden elkaar daar ook nog is heel goed in, dus het was snel duidelijk dat de 3 punten in Breukelen zouden blijven.

Keepers van dienst waren vandaag in de eerste helft Mauro wiens grote neef Colin als scheidsrechter een voortreffelijke wedstrijd floot (mag je vaker doen Colin!) en in de tweede helft Roy. Beide mannen moesten 1 x de bal uit het net halen, dus de tegendoelpunten waren eerlijk verdeeld. Zowel Mauro als Roy hebben zich uitstekend geweerd in het doel. Uitlopend, uittrappend, duikend en schoppend, met lijf en leden werd ons doel in de eerste en de tweede helft verdedigd. Hoogtepuntje was toch wel een uitlopende actie van Mauro in de eerste helft die precies op het juiste moment zijn goal uitkwam. De tegenstander, die toch minimaal anderhalf keer het postuur van Mauro had, schrok zo van Mauro dat hij pardoes de bal naast schoot. Perfect afgedwongen door een sterk keepende Mauro. De doelpunten voor waren ook gelijkmatig over de 2 helft gespreid voor zover dat gaat met een oneven aantal doelpunten. In de eerste helft 4 stuks en in de 2e helft 5. Het liep wel wat scheef in de verdeling van de doelpunten onder de spelers. Met 9 toppers wisten we er 9 te scoren maar 5 van die 9 kwamen op naam van topper-van-de-wedstrijd Max “het kanon” Turksma die met zijn vlammende rechter de een na de andere bal binnenschoot waarbij vooral zijn doelpunt bijna vanaf de middenlijn een hoogtepuntje was in Max’ doelpuntenoeuvre van deze dag. Tel daarbij de doelpunten van Jack “de draaitol” van Baggum het neusje voor de goal weer had meegenomen en die zelfs met links begint te scoren en van Koentje “scoort graag uit een onmogelijke hoek” Gouka en de teller liep dus op naar 9. Ik denk dat Einstein, als hij het eerste doelpunt van Koen had gezien, zich nog steeds zou afvragen hoe dat die bal in vredesnaam vanaf die plek in het doel kon belanden. Volgens alle natuurwetten had die bal overal kunnen belanden, maar niet in het doel…

Na zo’n eerste winstpartij zijn nog een aantal opvallende zaken die zeker het vermelden waard zijn. Over Max zijn doelpunten, Mauro’s uitloop, Jacks linker en Koens onmogelijke hoeken is genoeg gezegd. Maar over de andere kanjers willen we graag nog een paar zaken kwijt. Ten eerste Hidde “lange ballen” Severrien die vandaag in de duels steeds beter zijn mannetje stond en regelmatig met zijn rechter voor de broodnodige opruiming zorgde. En minstens zo belangrijk de terugkeer van zijn vader Ton “de limonadekoning” Severrien die als vanouds weer voor de soepele verfrissing zorgde in de rust. Ten tweede de rust die Julian Finn “bijna grote broer” van der Meer in zijn spel krijgt waardoor hij steeds belangrijker wordt voor het team. Ten derde het soevereine optreden van Lieuwe “slot op de deur” van Engelenburg die hard op weg is om van gaten dichtlopen zijn specialiteit te maken. Ten vierde Armin “de allrounder” van der Breggen die vandaag niet alleen een degelijke wedstrijd speelde, maar ook nog eens het team verraste met een traktatie na de wedstrijd i.v.m. zijn verjaardag. En tot slot de duelkracht van Roy “de mooiste schaar van het elftal” van der Sande die steeds feller, pittiger en steviger zijn duels aan gaat waardoor hij vandaag zijn spel bekroonde met een assist.

Kortom, heerlijk potje om als coaches bij langs de lijn te staan. We hebben genoten mannen!

De technische staf.