Balans tussen de twee P’s

De damesteams van FC Breukelen zijn de competitie voortvarend van start gegaan. Vorige week wonnen zowel ME1, Mc1 als MB1 hun wedstrijd. Deze week speelt de MB1 pas in de middag, terwijl de MC1 nog bijna in het donker er in Wijk bij Duursteden al vrolijk op los scoorde en ook de ME1 weer flink uithaalde, reizen wij vandaag af naar FC Weesp. Het is heerlijk weer en via wat omzwervingen door een haperende JoopJoop bereiken we het mooie sportpark in Weesp. Zelf wist ik door het ontbreken van navigatie in mijn huidige auto ook niet precies hoe te rijden. Vandaag is Charmaine afwezig, we houden haar op de hoogte via de app, Wim schiet de keeper in, fungeert weer als grensrechter en Annet staat mij bij met alle zaken rondom de wedstrijd. Het wedstrijdformulier heb ik in Breukelen al ingevuld, we zijn compleet, dus vier wissels. Wat een luxe, maar ook lastig. Lastig om de balans te vinden tussen de twee P’s. Niet de twee P’s van Plasmeijers, maar die van Plezier en Prestatie.

Samen sporten is volgens mij, vooral samen plezier hebben.

Deze stelling zou pleiten voor een opstelling en wisselbeleid tijdens de wedstrijd waarin je lekker door wisselt ongeacht de consequenties die dit voor het team, de kwaliteit hiervan als geheel en de prestatie heeft.  Ik heb daar moeite mee omdat hierbij slechts een deel van het team gebaat is. Een ander deel vindt de prestatie ook belangrijk. Soms is de wens van een individu ondergeschikt aan het teambelang, maar dit is soms lastig uit te leggen.

Toch proberen we het en is het volgens mij de enige manier om een team te creëren waarin iedereen even belangrijk is en vooral waarin iedereen evenveel plezier heeft in het spelletje, ondanks verschillen in beleving met betrekking tot het spelletje.

Iedereen heeft een andere beleving voorafgaand aan of tijdens een wedstrijd. Dit maak ik op uit dingen die ik zie en hoor van de meiden. Opmerkingen vooraf;  “ik ga vandaag niet zo heel veel voetballen want ik ben laat naar bed gegaan” of “is dit voor de competitie?, oh, dan moeten we winnen” of in de rust, “hoeveel staat het?” of “ik wil tegelijk met die of die in het veld” of “ik kan (lees wil) op die plek niet voetballen”. Ga er maar aan staan.

Tot zover deze psychologie van de koude grond, er werd gisteren natuurlijk gevoetbald, en bij vlagen aardig goed. De eerste helft was duidelijk voor de meiden van FC Weesp, die voorin een paar hele leuke voetbalsters hadden lopen. Technisch heel vaardig maar gelukkig voor ons niet echt doelgericht. Toch komen we uit een corner onnodig op achterstand.

Vijf verdedigers van ons kijken rustig toe hoe de spits van Weesp de bal in het hoekje prikt. Het lijkt, ondanks het late tijdstip van de wedstrijd, of dit nodig is om ons wakker te schudden. Nog voor rust is het Lara die de gelijkmaker binnenschiet. Een gelijkspel en zelfs winst moet vandaag echt tot de mogelijkheden behoren.  In de rust hamer ik op de inmiddels geijkte zaken, niet te veel afwachten, eerder een duel aangaan en voorin niet te lang “breien”.

Na de mierzoete aanmaaklimonade gaat het aanzienlijk beter. Er word door iedereen hard gewerkt en de dames uit Weesp worden op de eigen helft goed onder druk gezet. Toch krijgt Weesp de eerst goede kans op de voorsprong,. Een uittrap word van grote afstand door een speelster van FC Weesp over de ver uit haar doel staande Nikki gelepeld. Gelukkig belandt de bal na een stuit, op het dak van het doel. Daarna pakken onze meiden het initiatief weer over en er  ontstaan goede kansen voor Ashley, Carlijn en Puck.  De “Weesper-moppen” hebben niet veel wissels en raken moe. Na wat tactische wissels van onze kant, waar niet iedereen op de bank het mee eens is, weten we door te drukken en is Lara de meest doelgerichte aanvalster van vandaag. Zij tekent voor de 1-2 en niet veel later voor de 1-3. Prima overwinning, prima teamprestatie.

Tot zover tot volgende week,