C4 moet aan de pasta

Cruyff zei ooit: “Als Italianen een kans krijgen, maken ze er twee.” Dus misschien moeten we onze C4-spelers wat vaker pasta en pizza laten eten. Afgelopen zaterdag kregen we namelijk 11 kansen en maakten er maar 1. En als de tegenstander er dan 5 maakt heb je verloren.

Maar toch was het niet louter kommer en kwel. Er is namelijk wel degelijk sprake van progressie. Ten eerste waren we het grootste deel van de eerste helft te vinden op de helft van de tegenstander. En dan ben je in ieder geval in de buurt van het vijandige doel. Ten tweede ging het samenspel ook al beter. Er was meer beweging en er werd sneller afgespeeld. Resulterend in een mooi doelpunt van debutant Damy. Ten derde kregen we minder tegendoelpunten. Mede dankzij doelman Tim die een prima wedstrijd keepte.

Moeten we dan écht Italiaanser gaan spelen om te gaan winnen? Moeten we ons het defensieve “catenaccio-systeem” eigen gaan maken? Nee natuurlijk niet. Wij zijn Nederlanders. Groot gebracht met het totaal-voetbal. Waarbij alle spelers de taken van aanvaller, middenvelder en verdediger moeten kunnen uitvoeren.

Alleen moeten we er dan wel voor gaan zorgen dat we het veld kleiner houden en dat de linies aansluiten. Waarbij verdedigers doorschuiven naar het middenveld. En middenvelders naar de aanval. Zodat we niet afhankelijk zijn van één of twee aanvallers die het voorin alleen op moeten knappen tegen vier verdedigers.

Nu vraagt dat natuurlijk niet alleen om inzicht en techniek. Maar ook om werklust en uithoudingsvermogen. En dan komt die koolhydraat-rijke Italiaanse pasta opnieuw goed van pas. Houden we het niet alleen langer vol, maar scoren we voortaan ook tweemaal uit iedere kans.