Ff... wennen
Aangezien wij in Nederland blijkbaar inmiddels een soort van tropisch klimaat hebben met de daarbij behorende moessons, lag de telefoon “rood gloeiend ” van de binnen gekomen app-jes op tafel. De afgelastingen app van mijn eigen club was al sinds vrijdagmiddag overbelast en daar lag het programma tot de middag er al uit. Nu waren ook de dames MB1 en de “leiding meisjes voetbal” druk aan het typen op de mobiele apparaten over het al dan niet doorgang vinden van wedstrijden.
Eerst maar eens op de site van FC Breukelen kijken, nog niets te zien, daarna naar de site van JSV onze tegenstander van vandaag. Op de pagina afgelastingen niets te zien. Wel staat de wedstrijd op de programma pagina doorgestreept, verwarrend. Een telefoontje naar Nieuwegein leert dat het eruit ligt.
Onze dames MB1 kunnen zich nog een keer omdraaien. De jarige Charmaine, inmiddels bij de bushalte, kan ook nog even terug kruipen. Zo niet die bij mij thuis. Kan ik niet met de MC1 mee, die hebben er toch maar net elf, is de vraag? Ik stuur Chris een app-je dat ik een keeper/veldspeler in de aanbieding heb. Het antwoord is positief en haar gezicht klaart op, nu het weer nog. Alleen nog even een spelerstenue regelen want ik heb alleen maat S in de tas en daar past ze niet meer in. Gelukkig is Hans (zoals altijd) op de club en is dit snel geregeld.
Als alle pasjes boven water zijn, met de MC1 op naar de Meern waar alleen maar kunstgras ligt en het dus altijd doorgaat. Naast een behoorlijk aantal meegereisde ouders is ook, ondanks een blessure aan de enkel van Keshia, de gehele familie Schreurs (tegenwoordig met aanhang) aanwezig. Achteraf logisch want Wim houdt altijd de stand bij. Eerst rustig koffie in de kantine. Ik zie dat Chris een grensrechter heeft kunnen “strikken” dus ik kan rustig van de wedstrijd genieten. Nu maar duimen dat we het een beetje droog houden.
Ik kan jullie vertellen, van beiden kwam niets. Wij meegereisde ouders werden op de proef gesteld door zowel de weergoden als onze dames op het veld. Van tijd tot tijd giet het uit de hemel alsof de herfst al is begonnen en op het veld weten de dames elkaar vandaag helaas moeilijk te vinden. Waar de dames van de Meern in de eerste helft nog wel redelijk combineren, lijkt het vanaf de zijlijn wel een soort op hol geslagen flipperkast.
Heel af en toe weten onze dames wel met elkaar te combineren en dan is er ook direct gevaar, maar merendeel van de tijd word er tevergeefs wel hard gewerkt zonder resultaat. Waar het dan zo’n wedstrijd precies aan ligt is moeilijk te zeggen. Na de wedstrijd vraagt Chris zich af wat je daar nu aan kunt doen tijdens een wedstrijd. Ik antwoord dat Blind dit donderdag ook wel aan van Basten zal hebben gevraagd. Ik denk niets, snel vergeten deze wedstrijd en volgende week weer opnieuw beginnen. De dames kunnen het absoluut en zullen dit gedurende het seizoen zeker nog laten zien.
Het is mij in ieder geval uiteindelijk gelukt. Waar enkele ouders van deze wedstrijd geen verslag verwachtten, staat er toch iets op papier. Wim had zich een nat pak kunnen besparen, voor hem viel er niets te noteren, het bleef 0-0. Deze week lekker trainen en volgende week een nieuwe kans.
Tot zover tot volgende week,