F4 mag eindelijk weer

Na twee afgelastingen en een vrij weekend werd dan eindelijk echt afgetrapt in de zesde klasse. ’s-Graveland F6 was onze gastheer. En hoewel het KNMI een graadje of tien had voorspeld, was het guur op het hoofdveld. Zeker als je met een jetlag nog na staat te genieten van een trip naar Orlando, Florida.

In verband met die kou besloten we acht tegen acht te spelen. Mede daardoor werd het in eerste instantie kluitjesvoetbal zoals kluitjesvoetbal bedoeld is. Het spel golfde mooi op en neer en waar de bal was, daar rende een mannetje of tien enthousiast rond. Er kwam na een paar minuten wat meer lijn in het spel, zozeer zelfs dat we een aantal over vijf schijven mochten noteren. Helaas strandden we nog een aardig stukje van het vijandige doel af. ’s-Graveland werd wat gevaarlijker, wat door goed uitlopen van goalie Sytse met een sisser afliep. Maar we waren gewaarschuwd. Zeker toen er ook nog een paar ballen naast geschoten werden. Hidde nam op het middenveld een fraaie vrije trap (sowieso was hij samen met Sacha de drijvende kracht) maar het leverde slechts een corner op. De daarop volgende scrimmage voor de goal van de thuisploeg was fraai om naar te kijken en je wilde als supporter van de F4 de bal er wel in blazen, maar helaas. Het bleef bij 0-0.

Misschien zetten we voorin iets teveel druk met te veel mensen voor de bal. In elk geval kon de rappe spits met de bal aan de voet vrij oprukken en de openingstreffer aantekenen. Wat viel verder nog op de eerste helft: Sacha was overal te vinden en verdedigde fraai. Pakte vervolgens de bal op en begon aan een mooie rush. Helaas liepen we te vaak naar de hoek van het veld en niet richting het doel. Ook Roy zette een paar keer fraai een aanvaller de voet dwars. Raar was wel wat we deden als we zelf in de aanval waren. De bal iets te ver voor je uit spelen, dat kan gebeuren. Maar als je dan een tegenstander ziet aankomen zelf een rondje gaan lopen en niet meer naar de bal? Het zag er maar raar uit.

Een scrimmage voor de goal zorgde voor de 2-0. Gelukkig was het slotoffensief voor ons. Milan mocht een corner nemen, liet eerst de scheidsrechterscoordinator zijn veters nog even strikken en zette de bal hard voor. Via een tegenstander verdween de bal in het doel: 2-1.

De tweede helft was een kopie van de eerste. Gelukkig liepen we geen rondje meer als we de bal kwijtraakten. Wel mocht Hidde weer een fraaie vrije trap nemen, was Sacha overal te vinden en werd er goed overgespeeld. Alleen het aantal schoten op doel viel tegen. We hielden er alleen een aantal corners aan over. Helaas was de verdediging nu iets attenter en schopten ze er niet nog één in. Koen, de tweede helft de keeper van dienst, had pech met een uittrap. De bal landde tussen een stuk of vijf tegenstanders en van dit buitenkansje werd geprofiteerd: 3-1.

Dat een uittrap ook een wapen kan zijn, zagen we ook. Uittrap Koen, opgepikt door Sacha, die passt op Milan. Een sprint naar de goal werd afgesloten met een schot dat net naast ging. Er volgden nog meer (geblokte of net naast gemikte) schoten en af en toe waren er nog wat benauwde momenten voor onze goal omdat we allemaal wel erg graag voorin stonden. Het bleef echter 3-1.

De afsluitende penalty’s waren weer fraai. Maar liefst zeven gingen erin, ook die van aanvoerder Raf. Het wordt bijna vaste prik dat we dit onderdeel winnen. De kop in de zesde klasse is eraf.