Together Everyone Achieves More

De eerste helft van seizoen 2014-2015 zit er al weer op. Met zekerheid durf ik te stellen dat FC Breukelen, trainers en diverse leiders van de MD1 en MC1 met recht trots mogen zijn op deze beide dameselftallen. Zaterdag 6 december werd de MD1 met slechts drie verliespunten najaarskampioen en de MC1 staat op een gedeelde tweede plaats met één wedstrijd minder gespeeld en slechts acht verliespunten. Natuurlijk is het vertoonde voetbal nog niet altijd oogstrelend en kan er nog veel verbeterd worden, maar de hand van Charmaine en Martien zijn toch wel duidelijk zichtbaar en je ziet dat meiden met een ervaringsachterstand in voetbaljaren duidelijk stappen vooruit maken. Ik hoef hierbij geen namen te noemen, diegenen die regelmatig de verrichtingen van hun dochter komen bekijken, kunnen dit zelf ook zien. Chapeau voor het trainersduo wat mij betreft.

Dan even terug naar de afgelopen weken. Allereerst de vooruitgeschoven wedstrijd op woensdagavond 26 november tegen de dames van Argon uit het nabijgelegen Mijdrecht. Een gevecht tegen de klok en files vanuit Amersfoort om op tijd aanwezig te zijn, digitaal formulier invullen, hoekvlaggen neerzetten, gelukkig wel een prima scheidsrechter en Martien die een helft vlaggen voor zijn rekening neemt. De wedstrijd is als het weer die avond: kil en koud. Onze dames doen zichzelf tekort door uit de enorme hoeveelheid kansen niet te scoren, zodat na tachtig minuten de ‘brilstand’ op het bord blijft staan. Na de wedstrijd staat de Algemene Ledenvergadering van de club op het programma. Het podium om je inbreng te laten horen hoe dingen beter of soms anders kunnen. Net als op vele ALV’s bij verenigingen zie ik ook bij FC Breukelen dezelfde gezichten die wekelijks al bezig zijn de club te laten functioneren. Jammer, tenslotte is de vereniging ook een soort team.

Zaterdag de 29ste dus geen wedstrijd voor de MC1, maar naar ik wat ik uit de verhalen heb gehoord een echt ‘bliksembezoek’ aan een kerstmarkt(je) in Duitsland, met vooral veel in de bus zitten. Dan zaterdag 6 december, in meerdere opzichten een dag van kampioenen. Ik had even een lastige morgen. Een dochter, die haar aanwezigheid zo goed als mogelijk verdeelt tussen MD1 en MC1, is teleurgesteld uiteindelijk toch niet met de MD1 te kunnen meedoen. De MD1 heeft wel genoeg speelsters en het keepen (teambelang) bij de MC1 gaat voor een feestje met de MD1. Het vergt enige uitleg, maar er is begrip.

Het voetbaltenue word thuis weer omgewisseld voor het keeperstenue. Als stil protest vandaag niet gekleed in MC1 zwart/rose, maar in de MD1 blauwe sweater, reizen we af naar Baarn. Nadat we de helft van de ouders en meiden uit de kantine van de buurclub van TOV hadden opgepikt, bleken we uiteindelijk toch weer op een veld aan de andere kant van Baarn te moeten voetballen. Om niet het risico te lopen de ballen te vergeten, had ik ze voor de zekerheid maar thuis in de garage laten liggen. Met een - met als onderpand de auto van Bas - geleende bal word er ingeschoten.

Zo te zien hebben onze dames zin in de laatste wedstrijd. Het begin is nog wat weifelend, maar gaandeweg de eerste helft laten de dames zien ook zelf het spel te kunnen maken. Er wordt naar elkaar gekeken en geprobeerd elkaar te bereiken. Met wisselend succes, maar dat geeft niet. Het gaat erom dat de intentie er is. Dat we een verdediging hebben die in staat is de boel dicht te houden, weten we. Dat we een supersnelle en scorende aanval hebben, is ook bekend. Op het middenveld voetballen is echter lastig, maar je ziet Mariselle, Ashley, Milou, Mabel en Lisa dit steeds beter onder de knie krijgen. Na een minuut of twintig is het Lara die uit een voorzet van Carlijn 0-1 binnenschiet en nog vóór rust verdubbelt Carlijn de score.

In de tweede helft lijkt het er lange tijd op dat Mabel voor haar eerste doelpunt gaat. Jammer genoeg lukt het steeds net niet. Uiteindelijk bepaalt Lara met een mooi afstandsschot, waarbij ze haar schoen handig meestuurt voor de juiste richting, de eindstand op 0-3. Het is fris langs de lijn, maar het vertoonde spel houdt ons warm. Intussen toont Bas aan Erwin hoe en waar zandhazen bij elkaar elkaars handen en voeten warmen. Ik ga maar even een paar meter verderop staan. Na het laatste fluitsignaal snel naar Breukelen, want ik moet zelf ook nog ballen. Op sportpark Broekdijk Oost genieten de meiden van de MD1 nog na van het kampioenschap en trappen gezamenlijk een balletje. Nikki voegt zich erbij. Voor mij is er vandaag binnen alle kampioen maar één echte. Alvast allemaal gezellige feestdagen gewenst.

Tot zover, tot volgend jaar, Albert den Ouden