Lief

Wat ging er vandaag mis? was de vraag in de kleedkamer na afloop van de verloren wedstrijd tegen Waterwijk MC2. Het antwoord kwam direct uit de mond van een van de meiden … We waren te lief. Hiermee zou ik kunnen eindigen, waarmee dit waarschijnlijk het kortste wedstrijdverslag ooit zou zijn geworden. Ik doe hiermee echter de MC1 veel te kort. Vandaar toch maar bij het begin beginnen. Vandaag zonder Jasmijn en Malaika, maar met Tabitha, Shariva en Donja van de MD1 toch een compleet team met reserves. Gedurende de warming-up regent het inmiddels pijpenstelen, maar de dames hebben er duidelijk zin in.

Zeker nadat de moeder van Denise namens aannemersbedrijf  G.J. Derksen Infra uit Breukelen prachtige jassen had uitgereikt. Natuurlijk in - hoe kan het ook anders bij een damesteam? - felroze. Ik weet zeker dat als alle dames in het vervolg keurig in trainingsbroek met deze jas erop op pad gaan, onze tegenstanders onder de indruk zullen zijn. In de nog steeds stromende regen ging de wedstrijd in de eerste helft behoorlijk gelijk op. FC Breukelen was het meest in de aanval, maar doelpunten bleven uit. De dames uit Almere hadden achterin een goed antwoord op de snelheid van onze voorhoede en na wat ongelukkig uitverdedigen van onze dames was het Waterwijk dat op 0-1 voorsprong kwam. Nog niets aan de hand.

De tweede helft gaf een redelijk zelfde beeld te zien en nadat Lara de verdediging nu toch echt te snel af was, trok men aan de noodrem. De toegekende strafschop, genomen door Sophie spatte jammerlijk op de lat uiteen. Het wilde vandaag niet lukken. De tegenstander was net iets ’leper’, zei ik achteraf. Het feit dat geen van de meiden het woord kende, zegt genoeg. Je kunt dus ook stellen dat wij nog iets te lief zijn, niet slim genoeg. Ik bedoel dus duidelijk niet gemeen, maar slim.

Het gaat om kleine dingen. Bij een vrije bal bijvoorbeeld gaan wij met ons muurtje eerst maar eens op vijftien meter staan, in plaats van op zeven. De scheidsrechter zet je dan wel op de juiste negen meter en vijftien centimeter. Bij een ingooi gewoon de bal pakken en klaar gaan staan voor de ingooi, of hij nu voor jou is of niet. Daar hebben we nog wel iets te leren, maar dat komt best goed. Dat de leiding ook nog moet leren, bleek vandaag nog maar weer eens. Als gevolg van enerzijds het assisteren van de scheidsrechter en anderzijds ons fanatisme schoot een eerlijk wisselbeleid er vandaag weer bij in. Daar moeten wij stappen maken, zodat ook na een verloren wedstrijd alle spelers met een voldaan gevoel naar huis gaan. Huiswerk dus.

Uiteindelijk ging deze wedstrijd enigszins geflatteerd met 0-4 verloren, maar de meiden hebben ervoor gestreden en daar gaat het om. Uit pakken we ze gewoon. En één ding is zeker: we hadden al het team met de beste ’looks’, maar met de nieuwe outfit kan er wat dat betreft geen enkel team meer aan jullie tippen. Namens de meiden de jassensponsor hartstikke bedankt, een mooie foto volgt nog, daar was het vandaag het weer niet naar. Tot zover, tot volgende week.

Albert den Ouden