A1 moet meerdere erkennen

Vandaag de uitwedstrijd tegen de koploper (na één wedstrijd …) Waterwijk A1 uit Almere. Zij wisten vorige week al een indrukwekkende uitslag van 0-13 te noteren. Verder wisten we nog niet erg veel van ze. Dit team is echter voor het grootste deel gevormd uit de B1 van vorig jaar die een kampioenschap in de derde divisie wist te behalen.

Zoals zo vaak bij overgangen naar een andere leeftijdscategorie kom je dan opeens in een geheel andere klasse te spelen, voor Waterwijk A1 duidelijk in een niveau te laag. FC Breukelen zou er weliswaar niet of nauwelijks aan te pas komen, toch kunnen we niet geheel ontkennen dat ze redelijk in het zadel werden geholpen door defensief geklungel en wat dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen.

Trainer Erik startte vandaag met de volgende basis: Stan, Michiel, Joery, Jordi, Rutger, Roy, Nik, Jesse, Michael, Olivier en Martijn. Op de wissel zaten Jonas, Mels en Douwe die tijdens de warming-up te veel last van z’n lies bleek te hebben. Ginola is nog geblesseerd en hoopt komende week de trainingen weer voorzichtig op te pakken.

Met een heerlijk zonnetje werd er afgetrapt op het kunstgras en voor we het wisten stonden we al op een 1-0 achterstand. Waterwijk begon fel en veel scherper aan de wedstrijd, FC Breukelen was nog niet bij de les. De bal werd leep achter onze verdediging gelegd alwaar de snelle en beweeglijke spits opdook die net iets eerder dan Stan de bal kon raken. In onze ogen was er sprake van gevaarlijk spel door het hoog geheven been, maar de scheidsrechter wees al naar de middenstip.

Waren we nu dan bij de les? Nee hoor! Alhoewel Erik er nog zo op had gehamerd om direct scherp en geconcentreerd te zijn, leek het zonnetje een verlammende werking op onze spelers te hebben. Als een mes sneden de Waterwijkers door onze verdediging en het zou dan ook in de negende minuut al 2-0 worden toen ze door goed doorzetten het voetje er weer eerder tegenaan hadden en de bal konden binnenglijden. Een ’normale’ overtreding van Jordi werd bestraft met geel. Toen Waterwijk vervolgens in de dertiende minuut ook nog 3-0 maakte, leek dit de mokerslag en vreesden we voor een afslachting a la AS’80. Binnen dertien minuten 3-0 achter … pfff.

Tegen beter weten in knokten de mannen zich echter terug, niet met fraai voetbal maar met inzet. Olivier zette druk op de verdediging en dit bleek de zwakkere plek van dit verder uitstekende team. Telkens als de bal noodgedwongen achteruit moest, bleek er enige paniek door slecht communiceren hetgeen ook de 3-1 zou veroorzaken. Een terugspeelbal rolde over de eigen doellijn toen de keeper er niet op rekende. Alvast leuk voor de eer die tegentreffer, zal menigeen gedacht hebben.

Een wel erg gemakkelijk gegeven penalty bracht de marge weer op drie (4-1), maar toen Jordi vervolgens schitterend 4-2 uit een vrije trap binnenkopte, kregen we toch weer een beetje hoop. Tot ieders ongeloof werd deze treffer echter wegens buitenspel afgekeurd. We zullen het verder netjes houden en geen onnodige woorden vuil maken aan een vrolijk wapperende grensrechter … wel jammer dit.

De moed zakte ons in de schoenen toen direct hierna het tweede cadeautje werd uitgedeeld. Wederom een penalty - terwijl er toch echt niet veel aan de hand was - bracht de 5-1 op het scorebord. Als bonus kreeg Michiel ook nog eens de gele kaart voorgeschoteld. In plaats van 4-2 staat het dan 5-1. Niet dat deze stand de krachtsverhoudingen niet juist weergaf, maar het was meer de manier waarop dit tot stand kwam wat tot enige frustraties binnen en buiten het veld leidde.

Zoals gezegd liggen de kansen tegen Waterwijk vooral achterin. Wat paniekerig als ze onder druk komen te staan, een soms twijfelachtige keeper en in de lucht zeker te kloppen. Werd z’n eerste doelpunt nog onterecht afgekeurd, z’n tweede (vrije trap Olivier) en derde (uit een corner) werden wederom door Jordi met het hoofd gemaakt. Met een 5-3 stand werd de kleedkamer opgezocht en behielden we toch nog een beetje hoop.

De tweede helft ging FC Breukelen dan ook op jacht naar de aansluiting. Als we de marge immers weer konden terugbrengen tot één, dan weet je tenslotte niet wat dat bij de tegenstander teweegbrengt. Waterwijk was duidelijk minder gevaarlijk dan in het eerste half uur, maar toch kon ook FC Breukelen niet echt veel gevaar meer stichten. Jonas verving Martijn in de 60ste minuut.

De wedstrijd bleef gelukkig wel het aanzien waard en bleef sportief. Een onbegrijpelijke en onnodig gegeven tweede gele kaart voor Jordi na een licht vergrijp was echter de grote spelbreker om er nog iets van te kunnen maken. Met tien man en nog 25 minuten te spelen kon FC Breukelen echt geen vuist meer maken en was het verzet definitief gebroken. Waterwijk kreeg meer ruimte en kon uiteindelijk door mooie goals de stand naar 8-3 tillen. Ondertussen waren Mels en Douwe het veld ingekomen voor de moegestreden Jesse en Nik.

In onze ogen (maar wat kun je na twee wedstrijden echt zeggen van de verhoudingen in de eerste klasse) is Waterwijk de grote kampioenskandidaat van dit jaar. Een goed op elkaar ingespeeld team, beweeglijk en gedisciplineerd. De geboden hulp van de jonge en onervaren scheidsrechter (twee pingels, een onterecht afgekeurd doelpunt en een belachelijk gegeven tweede gele kaart) hadden ze echt niet nodig. FC Breukelen A1 likt de wonden en zullen zich volgende week (thuis 14.30 uur) willen revancheren tegen AS’80 die de kracht van dit Waterwijk vorige week al mocht ervaren.

13 september 2014, Waterwijk A1 - FC Breukelen A1: 8-3 (5-3)

Overige uitslagen 1e klasse 02

SO Soest A1 - VVC A1: 2-2; Altius A1 - Maarssen A1: 2-2; Laren A1 - AS’80 A1: 9-0; CSW A2 - Buiksloot A1: 1-2; FC Aalsmeer A1 - Baarn A1: 3-1.