D5M blijft maar winnen

Na een herfstweek waarin de hemel een aantal malen flink was opengetrokken en we getrakteerd zijn op flink wat regen, waren de velden op deze negende november toch bespeelbaar en hadden we ook een prima scheidsrechter toegewezen gekregen. Als gevolg van het slechte weer en werkzaamheden van Martien leek het erop dat er deze week niet getraind kon worden, maar assistent-trainer Fenna pakte haar verantwoordelijkheid en nam de training van Martien over.

Hartstikke goed, want tenslotte kwam MSV’19 D6M uit Montfoort op bezoek. En goede middenmoter, dus niet direct een ‘makkie’. Deze keer zonder Tessa, vanwege een (uit)slaapfeestje, Helen geveld door de griep (beterschap!) en Chris vanwege zijn werk. Om toch de bank goed bezet te hebben, had Donja haar ‘roadrunners’ meegenomen. Dat onze dames nogal sociaal zijn en sommige slimmigheidjes nog moeten leren, blijkt uit het feit dat zij - ondanks mijn aanwijzingen - rustig gingen inspelen op het natste deel van het veld, langs de slootkant en de tegenstander lekker op het droge lieten spelen. Gevolg: een keepster die voor de wedstrijd al doorweekt was en daarna ook nog het doel van dames MC1 moest verdedigen in een nat pak en een aantal meiden die voor de wedstrijd klaagden over vieze en doorweekte kleding en daarom vóór de wedstrijd nog maar even wat schoons aantrokken. Damesvoetbal, het blijft nog steeds wennen …

Dan de wedstrijd. We begonnen met de drie zusjes Plasmeijer op de bank, Nikki op het doel, Jamie, Keshia en Tabitha achterin, Shariva en Laura op het middenveld en Jenna voorin. We hadden dus nog een complete voorhoede op de bank zitten, wat het wisselen er voor Debbie en mij niet eenvoudiger op maakte en ook wat rommelig oogde af en toe. Met Nikki op doel en drie spitsen op de bank liep niet altijd iedereen op haar eigen plek, wat het spel niet altijd ten goede kwam. Het duurde even voordat de meiden elkaar wisten te vinden en daarmee ook het vijandelijke doel. De rust gingen we in met een 6-0 voorsprong en evenzoveel whatsapp-berichten van Chris, hoe het ging. Dat hij überhaupt nog tijd heeft om tussendoor patiënten te behandelen. Razend knap.

Na rust ging het moeizaam, omdat we toen voornamelijk op het moerasgedeelte van het veld speelden en de bal daardoor niet lekker rolde. Ook stylist Jenna, normaal vol met frivole bewegingen, had zichtbaar moeite met het zware veld. Alleen Donja, als altijd hardwerkend, sleurend, duwend en trekkend, was duidelijk in haar element. Uiteindelijk stapten de meiden door doelpunten van Jenna, Laura, Lara, Donja en … (even denken, blauwe schoenen met naam) jazeker, het eerste doelpunt van Shariva met 9-1 van het veld. Prima gewerkt meiden, op naar de volgende wedstrijd en uiteindelijk over een paar weken de topper en derby tegen de boys van v.v. Kockengen D2. Zelf moest ik na de wedstrijd rennen, om zelf te voetballen (resultaat minder bevredigend dan dat van D5M), maar ik heb vernomen dat het wedstrijdformulier deze week onder een vergrootglas is ingevuld. Tot zover, tot volgende week.

Namens de T.S.D.5.M.,

Albert den Ouden