Ondanks de vele regen op vrijdag kon er afgelopen zaterdag toch worden gevoetbald. Lang leve het kunstgras. Helaas was Jenna nog niet helemaal vrij van het ‘Ballotelli-virus’, maar verder reisden we op volle oorlogssterkte af naar SCH'44. We hopen dat Jenna er de volgende keer weer bij is. Na een mooie toeristische route door de polder kwamen we aan in het pittoreske Harmelen bij een gezellige dorpsclub. Het zonnetje kwam een beetje door, prima voetbalweer dus.
Er waren als altijd weer veel ouders meegereisd en ook Isabel was weer
aanwezig met haar ‘batmobiel’. Respect voor de positieve instelling die
jij uitstraalt tijdens je herstel, waar je toch behoorlijk wat geduld
voor moet opbrengen. Na een goede warming-up onder leiding van
aanvoerder Shariva werd de ‘achtvrouws’-opstelling doorgenomen. Hellen
op doel, Shariva en Jamie onder leiding van Keshia achterin, Laura en
Tabitha op het middenveld en Tessa met Donja voorin. Nikki begon in de
wissel. Chris had ook deze week de resultaten van onze tegenstander
onder de loep genomen en het moest kunnen vandaag volgens hem.
De
eerste vijf minuten leek het daar echter nog niet op, want de dames van
SCH'44 gaven goed partij en wij misten daarbij ook nog een terecht
toegekende strafschop. Dit wordt geen walkover, zeiden we tegen elkaar.
Toen echter het eerste doelpunt erin lag, was de ban gebroken en begon
de D5M-tornado te draaien. We gingen met een stand van 0-9 aan het fruit
beginnen, waar volgens de moeders van de tegenpartij iets van doping in
moest zitten. Zij stelden zelfs een urinetest voor na afloop van de
wedstrijd.
Voor de rust, maar zeker erna, hebben Chris en ik - en ik
denk ook alle ouders - staan genieten van het samenspel van de meiden.
Er werd goed naar elkaar gekeken en de meiden waren (bijna) altijd
onzelfzuchtig voor het doel en gunden de bal aan degene die er het beste
voor stond. Ik zag Martien aan de andere kant van het veld helemaal
glimmen van trots, dat de trainingsarbeid vruchten begint af te werpen.
Niet alleen vanwege het feit dat we gisteren met een monsterscore van
0-19 van het veld gingen, zie het papieren scorebord van Wim, maar dat
er vooral met plezier en samen wordt gevoetbald. Alle meiden zijn even
belangrijk. Dit blijkt ook uit het feit dat er van de negen meiden vijf
tot scoren wisten te komen, namelijk Tessa 5x, Laura 5x, Tabitha (zij
moest scoren van Wim, anders mocht zij niet mee terugrijden) nog nooit
gescoord, maakte er meteen vijf, Donja 3x en Nikki 1x. Prima gedaan
allemaal, donderdag gaan we na het trainen aan de poffertjes, zaterdag
a.s. zijn we vrij. Tot zover, tot volgende week.
