Ssssst, de veteranen voetballen ...

Vaak voetballen we (thuis of uit) rond de klok van 2 uur, half 3. Vaak zijn er dan ook nog andere wedstrijden aan de gang van jeugd of senioren. Er zijn hier en daar nog kinderen aan het voetballen, er zijn ouders, toeschouwers, kortom: op de club is nog van alles loos. Zo niet bij CTO70. In werkelijk doodse stilte mochten we aantreden tegen de veteranen van de Duivendrechtse club. Om 14.00 uur begonnen we aan de partij en het hele sportpark leek uitgestorven. Een aparte ervaring.

Ik hou het kort. De wedstrijd verliep in stilte zonder veel problemen. We hadden maar liefst zestien spelers meegenomen en iedereen heeft zijn metertjes mogen maken. Marc (2) en Mario zorgden snel voor een snelle 0-3 voorsprong. Vooral de goal van Mario (met wind tegen zeilde de bal mooi in het kruis) was een plaatje. CTO liet dat niet op zich zitten, en scoorde een identieke tegengoal. Met 1-3 gingen we de rust in. Na de thee een herhaling van vorige week: binnen 40 seconden had Marc zijn derde en onze vierde treffer erin liggen. Daarna hielpen we handenvol kansen om zeep door veel te gemakkelijk met de mogelijkheden om te springen. Op onze tenen slopen we met drie punten in de tas weer terug naar de kleedkamer. En gelukkig viel er geen onvertogen woord over al die missers. Stel je voor zeg, dat geschreeuw naar elkaar zou alleen maar de buurtbewoners uit hun slaap hebben gehaald.