F6 is kampioen!
Voetbal blijft een raar spelletje; vorige week zaterdag waren we kampioen, de dag erna weer niet, donderdag helemaal niet meer, en zaterdagochtend om 11.00 toch weer wel! Het leek allemaal voor elkaar toen de F6 wederom overtuigend met 5-1 had gewonnen van ’t Gooij maar een stemmetje zei de vlag nog even binnen te houden en het kampioenschap nog even niet op de website te melden.
Met 10 wedstrijden gespeeld stond de F6 fier bovenaan met één punt voor op Weesp en twee op BVV die beide twee wedstrijden meer hadden gespeeld. Einde seizoen zou je denken, met als kersje op het toetje onze inhaalwedstrijd tegen Huizen donderdag om het verschil nog duidelijker te maken! Huizen stond immers voorlaatste, in de tas denk je dan als je sinds de winterstop al niet meer verloren hebt. Het pakte wat anders uit.
Donderdag traden we aan tegen Huizen, de ouders weer in grote getalen uitgerukt, evenals vriendjes, buren, opa’s en oma’s. Het zou een mooi feest worden, slingers waren ingekocht, champagne met en zonder alcohol en de CD met ‘We are the Champions’ zat al in de meegesjouwde CD speler. Laat maar komen dat Huizen! Nu ja, dat deden ze. Binnen 5 minuten keken we tegen een 0-2 achterstand aan, we werden volledig overlopen! Op en buiten het veld sloeg de vertwijfeling toe, hoe kon dit nou? Gelukkig zette de F6 de schouders eronder en begonnen terug te duwen. Bij de pauze was het 2-3 en leek alles nog mogelijk. De mannen waren moe, dat was tijdens de pauze al duidelijk, maar natuurlijk zouden we niet laten gebeuren dat we het ene puntje niet zouden pakken dat we nog nodig hadden om zeker kampioen te worden!
Huizen kwam echter met opgeladen turbo uit de startblokken en zo kon het gebeuren dat we na twee keer met de ogen knipperen ineens met 2-6 achterstonden. Voor het eerst dit seizoen gingen we verliezen en dat was even schrikken. Koppies gingen hangen, wederom binnen en buiten het veld. Het werd uiteindelijk 2-9 en we waren blij toen de scheidsrechter affloot.
De penalties werden voor de vorm genomen en daarna was het snel inpakken en wegwezen. De slingers en champagne konden de garage weer in, het ging niet meer gebeuren dit jaar! De analyse hoe dit had kunnen gebeuren was intussen al gedaan door een van de grootouders die ook bij de uitwedstrijd was geweest: dit was een compleet ander team! En dat lijkt ook wel logisch, met dit elftal hadden ze niet voorlaatste geëindigd. Een schande dus, bijzonder onsportief, te meer daar er voor Huizen niets meer op het spel stond!
Intussen had BVV ’31 nog een dertiende wedstrijd ingepland waarmee ze ons bij winst alsnog voorbij zouden streven! Het was dus twee dagen met de billen knijpen, BVV zou ongetwijfeld een ‘Huizentje’ uithalen en ook een selectie van de beste F-jes sturen om zeker te zijn dat er gewonnen ging worden.
Wij hadden gelukkig het Jonathan toernooi om ons druk over te maken. Een heel nieuwe ervaring, toernooien spelen, vier wedstrijden van 15 minuten en dan gelijk weten of je een beker gewonnen hebt! De eerste wedstrijd ging heerlijk, er werd goed overgespeeld en gewerkt, en dat er dan in de slotseconde nog gescoord wordt is prachtig! Niek van der Velden kreeg de bal aangespeeld, passeerde zijn mannetje en schoot de bal keurig buiten het bereik van de keeper in de hoek! Direct nadat de bal over de doellijn was klonk de omroeper die de scheidsrechter informeerde dat de wedstrijd was afgelopen! Eén in de tas, nog drie te gaan.
De tweede wedstrijd was een draak, na 5 kwartier wachten leken de mannen in Lala-land, op een gegeven moment stonden er zelfs drie buiten de lijnen aan de overkant van het veld. Nodeloos te melden dat deze wedstrijd kansloos verloren werd. Een kleine donderspeech en een uur later stond er een ander elftal op het veld. Deze wedstrijd ging beter en werd verdiend met 1-0 gewonnen door een doelpunt van Lars de Groot.
Het was intussen 12 uur geweest en BVV moest klaar zijn met de wedstrijd uit tegen ’s Graveland. De spelertjes waren grotendeels in de kleedkamer dus ik kon snel even bellen met ’s Graveland om de uitslag te vernemen. Daarna iedereen inclusief de ouders de kleedkamer in gedirigeerd en met een serieus gezicht gemeld dat ik iets te zeggen had voor we met de laatste wedstrijd konden beginnen. De spanning nog wat verder opgebouwd door nog eens uit te leggen wat de consequentie zou zijn als BVV de wedstrijd niet had gewonnen.
En daarna de ontlading toen die kleintjes hoorden dat ze toch kampioen waren geworden! De kleedkamer ontplofte, stuiterende apen die elkaar om de nek vlogen, prachtig! O ja, we hebben de laatste wedstrijd van het toernooi gelijkgespeeld, werden dus tweede en kregen beker mee… Maar dat leek niemand veel te boeien, we zijn immers kampioen geworden!!!