E2 tegen Maarssen, een bijzondere ochtend.

De E2 speelde zaterdag tegen Maarssen en had de 2-10 van vorige week nog in het geheugen. Goed gespeeld werd er en vooral viel er iets belangrijks op. Zo belangrijk dat ik het over de wedstrijd eigenlijk niet langer wil hebben. Onze jongens hebben hard gewerkt en goed gespeeld, ondanks dat ze met 1-4 hebben verloren.

Wat was er zo opvallend? Onze jongens zijn erg sportief. Ze maken nauwelijks overtredingen en als het al eens gebeurt gaan ze even kijken hoe het met de tegenstander gaat. Als ouders langs de kant zijn we daar trots op.

Dat kan niet van iedereen gezegd worden. Van Maarssen stonden er twee ouders langs de kant die op het gebied van fatsoen en pedagogisch inzicht ongeveer te vergelijken waren met een poffertje. Doorlopend commentaar op de scheidsrechter, provoceren van ouders en coach van de tegenstander en als klap op de vuurpijl het uitlachen van 10 jarige jongens van de tegenstander. De jongens van Maarssen speelden hard en soms onbehoorlijk, deze ouders waren echter vele malen erger. Je gelooft dan bijna niet dat er zoveel onbehoorlijks langs de lijn kan staan.

In een weekend dat ze in de buurt van Rotterdam een speler op het veld het ziekenhuis in schoppen en slaan vraag je je af welke ouders er bij die spelers vroeger langs de lijn hebben gestaan.

Gelukkig komen we langs het veld veel leuke en aardige mensen tegen en hebben we vaak plezier. Vaak ook treffen we in het veld sportieve en goed opgevoede tegenstandertjes. Soms echter hou je je hart vast.

Tenslotte moet ik nog even vermelden dat de Coach van Maarssen na de wedstrijd zijn excuses aanbood voor de ouders van zijn club. “ik krijg ze er ook maar bij…” zei hij met een verontschuldigende blik. Dat geeft dan weer hoop.