D2 deze week slecht voor je hart
Er op vertrouwend dat de trainingsthema’s langzaam hun vruchten beginnen af te werpen, geen al te ingewikkelde verwachtingen voorafgaand aan de UITwedstrijd tegen ’s Graveland D3, tevens naaste belager in de rangschikking. De nadruk in de wedstrijdvoorbereiding lag deze week op concentratie, doorzettingsvermogen, teamgeest en spelplezier. Met Mels helaas afwezig, Zwier kort voor vertrek ziek, maar met Stan weer terug aan boord van zijn uitstapje naar de D1, tevens de uitgelezen figuur om de strategie ter hand te nemen en voorop te gaan in de komende strijd. Een uitlopende E-wedstrijd verschafte nog wat extra tijd voor enkele individuele aanwijzingen, maar zou het voldoende zijn om de puzzel weer in elkaar te laten passen deze week?
Om maar met de deur in huis te vallen; er zat zo ongelofelijk veel in deze wedstrijd, dat het bij het maken van deze nabeschouwing schier onmogelijk bleek om het aanschouwde logisch en chronologisch te rangschikken. Ach ja, de eerste helft domineren we ruim 20 minuten het spel en geven we voor eigen doel bijna niets weg. Toch sluipen er de laatste minuten weer wat slordigheden in op het middenveld en kom je vlak voor rust onnodig onder extra druk te staan. De 0-0 was echter nog geen enkele reden tot bezorgdheid.
Met het lek boven moesten we nu extra gas gaan geven om zo snel mogelijk een voorsprong te forceren. Hoe beter kun je dat dan doen met een doelpunt “uit het boekje”. Wederom kon Mathijs zich over links aan zijn tegenstander ontworstelen en een zo goed als perfecte voorzet afleveren. Super meegekomen Martijn aarzelde geen moment en schijnbaar achteloos werkte hij de bal vanuit de lucht in de lange hoek. Onvoldoende scherp omschakelen gaf het zeker niet slecht spelende ’s Graveland echter hoop op een snelle aansluiting. Door enkele miraculeuze reddingen van Jeroen maar vooral het uitstekend spelende duo Kasper en Dave, werd dit nog even voorkomen maar na een serie van corners tegen, was het in de 51e minuut dan toch raak uit zo’n scherpe corner, 1-1. Uiterst subtiel wees Peter de scheidsrechter nog even op de afstand van de corners tot de goal (de 16); dat hij dan net zo goed een penalty kon geven (maar hij wist bovenal dat er nu zeker op gelet zou worden).
Onze 11 schrokken waarschijnlijk ook wakker uit de roes waarin ze even gevangen leken en koud 4 minuten later werd met de reeks Mathijs (55), Duco (56) en Koen (59) definitief orde op zaken gesteld. In de zeer lange blessuretijd die nog volgde, mocht ‘s Graveland nog één keer scoren (62) maar eigenlijk was het toen al lang gespeeld. Ik hoop dat de grote groep meegetrokken supporters (andermaal hulde) de strijd ook zo hebben ervaren als een thriller van de eerste orde, slecht voor je hart maar geweldig om mee te maken.