JO11-2 houdt de drie punten in Breukelen

Ondanks de waarschuwing in de kleedkamer van coach Patrick dat een wedstrijd tegen de nummer 11 ook niet zomaar gewonnen is, leek het alsof we er niet helemaal bij waren. Bij de warming-up niet, bij de laatste aanwijzingen niet en bij het begin van de wedstrijd niet. Eerst nog een fijne verrassing dat de heer Van Rooijen de wedstrijd zou leiden. Heel fijn dat er vrijwilligers zijn die in hun weekend bereid zijn om deze rol te vervullen. Kon ik me eindelijk eens proberen wat minder met de coaching bezig te houden. Die rol was vandaag voor Patrick en Jorge. En vooral eerstgenoemde had het zwaar. Want het motortje ging maar niet lopen.

Positieve uitzondering was in de eerste helft Paco. Hij gooide er aan het begin wel weer zijn inmiddels befaamde passeerbewegingen uit en schoot op de doel. Dat deden we verder veel te weinig. En ik schreef het al eerder; Je moet schieten, anders kan je niet scoren.

Na het slappe begin waarin wij niet echt tot iets kwamen maar ook tegenstander Desto geen vuist kon maken, was het na 12 minuten toch raak. En dat was een goeie vloeiende aanval. Uittrap van Reno met de juiste diepte, hoogte en snelheid. Paco staat vrij op rechts, haalt de achterlijn en zet voor op Pom. Die op de juiste plek staat, helemaal vrij en de bal keurig achter de keeper werkt. 1-0. Dat leek de bevrijding te zijn, want een minuutje later was het weer raak. Twee corners op rij van Sytse. Bij de tweede keer kwam de bal aan bij Pom (hij weer) die via de kluts en een been van een tegenstander de bal in het netje legt. 2-0.

Klaar voor een walk-over? Nee, verre van. Desto werd steeds sterker. En in een supersnelle omschakeling van vlak bij hun eigen doel naar het doel van Reno weten ze de aansluitingstreffer te maken. Reno redde in eerste instantie nog wel, maar de bal landt voor de voeten van de spits en die kan dan eenvoudig scoren. En dat een paar minuten voor rust. Niet heel lekker. Het leek even nog erger te worden. Want Desto kreeg een dot van een kans op de gelijkmaker. En eerlijk gezegd hadden ze die ook wel verdiend. Gelukkig wisten ze niet te scoren.

De tweede helft dan maar in, waarbij de keeper van Desto recht in de zon keek. Konden we daar misschien van profiteren? Hij stond in elk geval zijn mannetje. Want bij een kans voor Lucas aan het begin van de tweede helft bracht hij knap redding. Gelukkig kwam er in de negende minuut wel weer een goal. En voor de derde keer was het Pom die aan het uitgroeien was tot man van de wedstrijd. Dit keer met een droge knal. We hoopten dat het wat lucht zou geven, maar ondanks het feit dat het spel in de tweede helft beter was dan in de eerste was het lastig om te zien dat wij bijna bovenaan staan en zij bijna onderaan.

Wel kregen wij de meeste kansen, al was het ook regelmatig zo dat balletjes niet aankwamen omdat de pass te laat was. Of omdat er niet werd gekeken naar een ander. En als er schoten waren, zoals van Paco, dan vlogen ze nog wel eens over de lat heen. Of op de lat na een goed schot van Justus.

Het middenveld met de superhars werkende Ruben en Melle en de verdediging met Raf en Sytse hield inmiddels de boot met wat hang- en duwwerk op koers.

En Pom maakte in de 15e minuut de vierde. Nee ik moet zeggen, zijn vierde. Een schitterende pass van Paco van de rechterkant, over iedereen heen naar Pom die bij de tweede paal staat. Eerst mist hij de bal nog even, maar hij herstelt zich goed en scoort.

Wedstrijd is dan wel gespeeld, maar het slotakkoord is toch voor Desto. Overtreding op een lekkere plek (omdat wij met twee man de bal proberen af te pakken). Vrije trap. Hoge bal. In de kruising. Niets op af te dingen.

We houden de punten in Breukelen. Maar verder deze wedstrijd niet te lang onthouden en lekker een weekje vakantie vieren.