Een wedstrijd met twee gezichten

Het was een wedstrijd met twee gezichten afgelopen zaterdag uit bij PVCV. In de eerste helft waren we zo ongeveer heer en meester. Eén klein foutje zag ik, waar dan wel gelijk een tegendoelpunt uit kwam. Gelukkig stonden we toen al comfortabel met 2-0 voor.

Het begon al in de tweede minuut. Na de warming-up in de nieuwe Bakker Tim Stoepje truien en een zenuwplasje in de bosjes voor een groot deel van de selectie waren we er duidelijk klaar voor. Pom nam de corner op links. De bal zeilde eigenlijk over iedereen heen, maar Melle wist er een stuk voorbij de tweede paal wel raad mee. De keeper was uit zijn doel gekomen maar onder de bal doorgegaan en Melle lepelde de bal netjes over hem heen in het lege doel.

Lang hoefden we niet te wachten op de tweede goal. Er lag erg veel ruimte achter de verdediging en Lucas wist daar wel raad mee. In eerste instantie kwam zijn pass niet aan bij Pom, maar we kennen inmiddels het doorzettingsvermogen van Lucas. In plaats van passen bracht hij de bal op, legde de bal breed op de meegelopen Pom, die met een geplaatst schot in de linkerhoek de 0-2 aantekende.

Daarna dus even een moment van onachtzaamheid. Raf was even weg uit het centrum en met het vertrek van Raf was ook de organisatie weg. De spits werd vrijgelaten en daar was hij eigenlijk net iets te handig voor. Hij prikte de bal in het uiterste hoekje van het doel achter Reno.

Maar drie minuten later (we schrijven inmiddels de 14e minuut) werd het verschil weer gemaakt en op drie goals gebracht. Het was een echte teamgoal zoals we die vorige week ook al zagen. De hardwerkende Justus paste de bal op de meegeslopen Sytse. De bal was scherp, maar hij geloofde erin. De bal van zijn voet op Lucas was ook scherp, maar ook hij dacht; “ Die bal is voor mij”. En dat was ie dan ook. En nog even scoren en dat lukte.

Het ging verder. Minuut 16. Pom staat aan de linkerkant van het middenveld, tegen het krijt van de zijlijn aan. De pass op Lucas was op maat en had de juiste snelheid. Lucas schermde de bal goed af en liet de inmiddels redelijke natte supporters weer juichen voor de 1-4.

In de 20e minuut een corner van rechts. De trouwe volger van de JO11-2 weet wat dat betekent. Sytse naar voren om de bal te nemen. En indraaien, maar de bal krijgt geen hoogte. Geen probleem, want de verdediger bij de eerste paal schrikt van de hard inkomende bal en werkt hem over de eigen doellijn.

De rust kwam dus bij 1-5. Grootspraak bij de mannen in de rust. “We gaan voor de tien, dat gaat lukken.” Maar de tegenstander kwam een heel stuk beter terug op het veld dan wij. Er was opeens geen overleg meer in het spel, ballen kwamen niet aan, we liepen achter de feiten aan en wisten maar niet hoe het tij te keren. Gelukkig wist PCVC het overwicht op het veld niet uit te buiten. Hun schoten was of te slap of niet zuiver. En natuurlijk hebben we nog wel een stel verdedigers staan (Raf, Ruben en Sytse) die een bal kunnen afpakken.

Voorin waren er echt wel kansen. Ruben zette een rush in vanaf de middenlijn. Hij is alleen, dus moet het zelf uitzoeken. Loopt er gedecideerd zijn man uit. Echt bij het schot. Dat eindigt op de paal. Lucas brak nog een keer op soortgelijke wijze uit, maar de keeper stopte.

Het tij keren lukte uiteindelijk door het maken van een doelpunt. Maar pas in de achttiende minuut. In alle drukte voor het doel behield Pom het overzicht. Een fraaie beweging, een goed schot en daar is dan eindelijk de zesde goal. En dat gaf dan een startschot om er nog even voor te gaan. Nog 7 minuten. Tien doelpunten zijn niet realistisch, maar een paar kunnen er nog wel bij.

Sytse nam de zoveelste corner en de bal landde op de hak van Ruben. Via een tegenstander ging de bal over de lijn. 1-7.

Het slotakkoord was voor ons, in de persoon van Sytse. Hij mocht in de laatste minuut nog één keer een corner nemen. En wat inmiddels zijn specialiteit is, leidde tot een fraaie goal. Inswinger landt tegen de tweede paal en over de lijn. Waarmee de eindstand op 1-8 kwam.

Was er een Man of the Match? Nee, maar wel een Man of the Eerste Helft. Pom mag deze bijzondere titel op zijn conto schrijven. Dankzij zijn splijtende passen vanaf het middenveld, zijn scorend vermogen en ook nog een beetje door de mooie afrolbeweging in de tweede helft. Op woensdag op de training gedaan en op zaterdag op het veld in de praktijk gebracht.