JO11-2 trekt de winst over de eindstreep

De zaterdagochtend begon erg regenachtig, maar de wedstrijd bij sc ’t Gooi ging gewoon door. De aanvoerder voor deze ochtend is onze betrouwbare sluitpost Reno. Het cadeautje voor zijn vader was de tas met shirtjes. Maar dat was geen probleem want we zullen toch op het kunstgras spelen. Het weer werd beter en we mochten op een mooie strakke groene grasmat spelen. Menig eredivisieclub wordt er jaloers van. Koos had nog zo gezegd geen slidings, lekker combineren en de shirts schoon houden.

De wedstrijd liep echter anders dan gepland. Pom moest noodgedwongen beginnen in de wissel. Hij was wat duizelig, maar na een broodje gezond en een paracetamol voelde hij zich al beter. ’t Gooi had zijn eerste wedstrijd gewonnen en we waren dus gewaarschuwd. Het waren grote sterke mannen, dat betekende dus goed combineren en goed staan in de verdediging. Onze verdediging begon met Raf en Ruben en direct na de aftrap werd er lekker gecombineerd op het middenveld door de goed spelende Paco. Met een altijd aanspeelbare Melle op het middenveld is dit ook lekker voetballen. Justus werkte hard, maar kwam af en toe nog wat lucht te kort om een hele helft te spelen. Maar ondanks een goede start lag de bal na 7 minuten al achter Reno. De keeper van ’t Gooi hanteerde veel de lange bal naar voren, dit was voor de verdediging van Breukelen lastig te verdedigen en het gevolg was dat de speler van ‘t Gooi 1 op 1 Reno kansloos liet.

Maar the all whites lieten zich niet uit het veld slaan, Pom voelde zich weer goed genoeg om te spelen en koud in het veld scoorde hij na mooi afleggen van Lucas de 1-1. Na zijn goal werd Pom met Raf de slot op de deur en met Ruben er voor moesten de lange ballen van ’t Gooi onschadelijk gemaakt worden. Dit ging beter en beter en Pom groeide uit tot Man of the Match. Op slag van rust nam Justus een mooie corner, waarop Paco met een mooie volley de 1-2 maakte. Lekkere stand om mee te rusten.

Het veld werd zwaarder en zwaarder, maar de the All whites knokten voor wat ze waard waren. Pom en Ruben (blauwe knie overgehouden van een paar noppen) gingen voorop in de strijd. In deze fase luisterden we gelukkig niet meer naar de tip van Koos, want er werd geknokt voor iedere meter. De shirts werden steeds minder wit. Raf kreeg zijn man meer en meer in zijn zak, maar we hadden de soms katachtige reddingen van Reno nodig om de goal schoon te houden. Paco wist samen met Justus en Melle toch iedere keer weer het andere doel te bereiken met slimme pasjes op Lucas. Ondanks deze mooie acties en de kansen die we kregen konden Lucas, Paco en Justus niet voor de 1-3 tekenen. We bleven goed en snelle druk zetten, maar lieten het veld te groot. ’t Gooi kwam er vaak snel uit met de lange bal. Het was echt met samengeknepen billen wachten op het laatste fluitsignaal.

Na 50 minuten stond er een zwaar bevochten 1-2 op de borden. Jongens wat zijn we trots op jullie een echt team dat met zijn alle heeft geknokt voor de drie punten. Daarna lekker de vieze kleding in de tas en zoals het hoort met zijn alle feesten (onder de douche) dat de drie punten ook in de tas mee naar huis gaan.

PS: Reno heeft bijna alle penalty’s gestopt en voor de niet aanwezigen de penalty van Melle was de goal van de dag. De foto van de bal in de kruising mislukte helaas.