Voetbalmoeheid slaat toe bij JO10-2
Donkere wolken pakten zich samen boven Loosdrecht toen we het dorp inreden. Bij aankomst op het complex was het weliswaar weer droog, maar de donkere wolken leken (met de kennis van nu) een voorspellende waarde te hebben.
Ingedeeld in een poule met gastheer Loosdrecht JO 11-3, Almere JO 10-1 en SDO JO 10-2 trapten we af tegen laatstgenoemde.
En het goede nieuws was dat Floris na maanden van blessureleed weer twee keer een kwartiertje mocht meedoen. Gelijk als aanvoerder en ook nog binnen no time scorend. Een werkelijk prachtig opgezette aanval die begon bij Ruben. Met het kalk van de middenlijn aan zijn schoenen gaf hij een keurige dieptepass langs die lijn op Pom. Die gaat in eerste instantie voor eigen succes en knalt de bal hard op de goal. Hoe de keeper het deed weet hij waarschijnlijk ook niet, maar hij slaagde erin om de bal te keren. De bal belandde weer terug bij Pom die de bal voorzet op Floris. Even controleren en dan de bal met een geplaatst schot in de verre hoek schuiven. Dat begint dan toch nog goed.
Maar nog geen minuut later staan we collectief te slapen en weet SDO na een combinatie over vele schijven de gelijkmaker te maken.
Dan weer aanzetten voor een volgende voorsprong. Maar aan dat aanzetten ontbrak het zaterdag. Iedereen doet wel wat, maar eigenlijk alleen als er een kans vooruit is, of als zijn naam wordt geroepen. En dan ga je zo’n wedstrijd niet eenvoudig winnen.
In minuut tien weet topscoorder Ollie toch weer het net te vinden. Hoewel hij die bal niet echt lekker meeneemt, passeert hij toch de uitkomende keeper en dan is het natuurlijk een makkelijk klusje om de bal in het lege doel te schieten. 2-1.
Even genieten van de voorsprong? Nou, niet meer dan een paar minuten, want ook nu wordt er niet vroeg gestoord en kan SDO een aanval opzetten over links. Ze maken het mooi af met een hoog schot, dat moet gezegd.
En dan krijgen we na een overtreding op ongeveer 12 meter van ons doel een penalty tegen. Een penalty? Ja, en dan te nemen vanaf die plek. Dus 5 meter verder dan waar je de denkbeeldige stip zou vinden. Reno heeft goed zicht op de bal en stopt eenvoudig.
Einde van de wedstrijd nadert. Ollie krijgt de kans om te schieten. Weer redt de keeper. Via hem over de achterlijn, dus rest ons een corner. Maar dan wordt er omgeroepen dat de scheidsrechters moeten affluiten. Verontwaardiging alom, vooral bij Reno. De jury bestaande uit Anja, Olaf en Patrick vond hem wel de man van de wedstrijd, dus mag hij in de tweede wedstrijd aanvoerder zijn.
Na het rondje penaltyschieten waarbij in de eerste ronde iedereen mist (sic) en Pom uiteindelijk onze deelnemer aan de finale wordt, is het tijd voor de wedstrijd tegen de gastheer.
En daar ben ik heel kort over. Veel te grote jongens; 7-0 nederlaag. Frustratie bij de coaches, vooral als na de wedstrijd blijkt dat er geen alcohol wordt geschonken. We hadden het juist zo nodig…..
Laatste wedstrijd. Tegen Almere JO 10-1 hebben we nog kans om in elk geval 1 potje winnend af te sluiten. Tegen coach “Sierd de Vos” die duidelijk wat minder spraakwater op had dan dat hij commentaar levert op TV.
We kregen kansen, maar ook nu weer was er een bepaalde mate van gelatenheid in het veld. Na zeven minuten een kans die het beschrijven waard is. Ollie lost een te zacht schot op doel, Pom pakt de rebound, maar schiet ook te zacht. En andere schoten in de wedstrijd spatten uiteen op de vuisten van de keeper.
Na 10 minuten de enige vloeiende aanval. Floris combineert met Sytse die de bal tot op twee centimeter voor de doellijn nog bij Pom bezorgt. Hij rondt m lekker hard af. En dan zou je denken erop en erover. Maar nee. Eerst brengt Reno nog redding op een uitbraak van Almere, maar even later is er geen redden meer aan als de spits vogeltjesvrij wordt gelaten en alleen op het doel af mag gaan. Zo wordt het 1-1. Met nog een minuut of 10 op de klok zou het best nog wel kunnen. Maar binnen de 19 minuten worden we hard wakker geschud door de mededeling dat de wedstrijd is afgelopen. Geen overwinning dit keer, maar een derde plek.