De drie R'en maken het verschil

Iedereen die in de afgelopen 10 jaar in een consultatiebureau is geweest kent ze; de drie R’en. Ze zijn multi inzetbaar, bijvoorbeeld als de kleine niet kan slapen, zich niet zelf kan vermaken of last heeft van doorkomende tandjes; Rust, reinheid, regelmaat. Pas dit toe en voilà; je baby is na wat volhouden een modelkind.

De JO10-2 heeft ook de drie R’en: Reno, Ruben en Raf. Afgelopen zaterdag maakten zij het verschil. Waar anderen in het veld nog niet wakker waren, stonden zij er vanaf het begin. En Ruben liet zich zelfs niet van zijn stuk brengen toen zijn eigen vader hem (als scheidsrechter) bijna onder de kunstgraszoden verstopte. Even slikken en gewoon weer doorgaan (om Marco Borsato maar eens aan te halen).

Het begin was van onze kant slapjes te noemen. SVMM stond dan wel bijna onderaan, de nederlagen waren klein geweest en zij starten wel fel. Reno moest dan ook al bijna gelijk handelend optreden. En dat kan hij Want wat heeft deze jongen ook dit jaar weer een progressie geboekt. De spits zag dat Reno de korte hoek een beetje open liet, maar volgens mij deed hij dat bewust om het schot zo die kant op te dwingen. Dan hoef je niet meer te gokken waar de bal komt en is het tegenhouden van de bal een koud kunstje. Slim toch?

Nadat we de slaap uit onze ogen hadden gewreven lieten wij ook wat zien. Een heel mooie actie van Sacha eindigde met een hard schot op de paal. Pom en Ollie kregen kansen om te schieten, maar de bal miste nog richting. Aan de andere kant had Reno een beetje geluk, een schot van SVMM landde op de lat. Waarna wij weer ten aanval trokken. Want omschakelen naar voren kunnen we wel. Naar achteren is lastiger. Gelukkig staat er dan zo’n schreeuwlelijk langs de lijn die jullie weer ‘aanzet’.

En door gingen we weer; een schot van Pom ging naast, een ander over en na rondspelen kregen zelfs de mee opgekomen Raf een schietkans. Het was hem zeer gegund om een goal te maken, maar helaas. Volgens mij bewaart hij het tot de laatste wedstrijd.

Sacha maakte weer een mooie rush langs de lijn, trok twee verdedigers naar zich toe en zette Sytse helemaal vrij voor de keeper. Die verkleinde zijn doel goed waardoor de bal naast ging. Maar we roken de goal. Hij moest alleen nog even vallen.

Gingen we weer met de brilstand rusten om alles in de tweede helft te doen? Nee, gelukkig niet. In de 22e minuut een bijna identieke situatie als enkele minuten eerder. Nu is het Ollie die de aandacht van de verdedigers trekt en voorzet op Sytse. Die maakt half struikelend de goal. Ruststand 1-0. Een tegenstander zei gefrustreerd dat ze wel 5-1 voor hadden kunnen staan. Ik denk dat een 3-3 reëler was geweest. Duidelijk was dat we er nog niet waren.

Tweede helft. Een herhaling van zetten. Weer moet Reno snel aan de bak. En weer weet hij de bal te keren. Dan wij weer. Melle, die de eerste helft onzichtbaar was, had de mouwen van het oranje shirt nu goed opgestroopt. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Opeens zagen we hem weer rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.* Na goed storen in de vijfde minuut door Melle weet de tegenstander niet wat hij moet. Daardoor is het voor aanvoerder Sacha een koud kunstje de bal af te pakken. Pass terug op Melle, die voorzet op Ollie. Schot op doel wordt redelijk verwerkt door de keeper, maar met de nadruk op redelijk. Pom krijgt de bal voor de rechterslof en maakt simpel 2-0.

En in de minuut erna gooit FC Breukelen de wedstrijd in het slot. Pom geeft een mooie pass in de diepte, Ollie op volle snelheid er achteraan en alleen op de keeper af. Via zijn handen verdwijnt de bal in het net; 3-0.

Er kwam wat meer rust in het spel, al bleef het omschakelen lastig. We willen allemaal naar voren, maar brengen daarmee af en toe wel Raf of Ruben in een benarde positie. Gelukkig houden ze het hoofd koel. Pas in de achttiende minuut weet SVMM uit een corner te scoren. De afvallende bal is voor hun spits die in de korte hoek doel treft.

Vlak daarna hebben ze de ultieme kans op de aansluitingstreffer. Maar in de 1 op 1 situatie blijft Reno naar de bal kijken en redt weer knap.

Het slotakkoord is voor Sytse. Drie minuten voor tijd. De keeper trapt uit, Sytse vangt de bal op, passt op Ollie en loopt zelf gelijk door. Ollie geeft het balletje mee en Sytse schiet de bal onder de vallende keeper door. 4-1. Klaar.

Nummer 1 Hercules won van TOV. En is dus net als wij nog ongeslagen. We spelen nog twee finales. Eerst tegen nummer drie Sporting ’70. Als we die winnen dan is de laatste wedstrijd tegen Hercules de pot om de cup. Maar eerst Pasen vieren en dan zien dat we Sporting verslaan. Ik heb er alle vertrouwen in mannen!

(* de huiskamervraag: Welke zanger maakte deze tekst onsterfelijk?)