The Comeback Kids...
Op deze zaterdag klonk al weer vroeg de wekker en daarbij direct naar buiten kijkend, zag en rook je al dat het een mooie voetbaldag ging worden. De vogels fluiten al weer luidkeels, de krokussen komen op en de rozen achter in de tuin hebben er ook al weer zin in (rokjesdag is weer aanstaande vaders!).
Een blik op de stand liet zien dat de JO8-2 (want daar gaat stukje uiteindelijk toch over) halverwege maart er pas twee wedstrijden op heeft zitten. Hiervan is de eerste verloren gegaan en vorige week zijn de 1e drie punten behaald. Maar met deze drie punten begeeft de JO8-2 zich toch nog in de kelder van deze poule, want de andere teams hebben er meestal al wel vier op zitten. Dus punten pakken zou wel lekker zijn, maar dat op een moment dat er een zware uitwedstrijd staat te wachten tegen de nummer 2. Met het feit dat coach Bas in zijn early days ook nooit echt met de punten wegging bij deze tegenstander, stapte coach Coen toch ook niet geheel gerust bij Sanne de auto in. Maar op weg naar de Zuidvogels (Huizen, kan het nog verder…) was er tijd genoeg om over de tactiek na te denken en de daarbij door de jongens uitgekozen muziek (iets over een vakantie) ontspande toch enigszins.
Voor de eerste helft was gekozen voor Siem op doel en hij werd direct met harde afstandsschoten gewaarschuwd voor wat komen zou, het was duidelijk waarom Zuidvogels zo hoog op de ranglijst staat. FC Breukelen deed wat het kon, maar na 10 minuten stonden de mannen en dame toch echt tegen een drie-nul achterstand te kijken, zonder daar nou echt noemenswaardige doelpogingen van onze kant tegenover te zetten. Maar in plaats van het hoofd te buigen, werden de ruggen gerecht, (blijkbaar hadden ze stiekem allemaal afgelopen woensdag naar Barcelona tegen PSG gekeken om een mirakel te aanschouwen) en met geloof op de gezichten werd gewoon de aanval gezocht (wellicht waren het toch net die minieme tactische omzettingen van de coaches). Het feit is dat na het rustsignaal er gewoon 3-3 op het bord stond, verbouwereerde Zuidvogels achterlatend op het veld.
En om nu direct de lofzang te gaan zingen over de doelpuntenmakers, wil ik het daar toch niet over hebben (Jordi en Vince schoten ze trouwens echt super mooi achter de keeper). Het gaat om de getoonde Kampfgeist van de JO8-2, het blijven overspelen naar elkaar, het meeverdedigen van de aanvallers, de steun die de verdediging terug gaf aan de aanvallers, de laatste-man-positie die moeiteloos werd overgenomen door Bram als Luca B mee ten strijde trok, de onverzettelijkheid van Jesse als hij werd gepasseerd en toch de bal direct weer terug veroverde. Je kon wel zeggen dat de coaches, trainers, vaders, tante en opa met de trots naar de ‘mannen’ (daar val jij ook onder Fee!) keken.
De tweede helft begon zoals de 1e was geëindigd, Breukelen bleef stug door voetballen en twee doelpunten volgden als het gevolg van mooi spel. Daarbij hield de Luca L zijn doel schoon wat resulteerde in een 3-5 overwinning en dat maakt zo’n lange terugreis weer een stuk aangenamer. Deze 2e helft toonde ook dat het hele team er voor bleef gaan, Fee die op de juiste plek potentiële aanvallen onschadelijk wist te maken en Luc die als stofzuiger over het hele veld de verdediging bijstond en de aanval van mooie ballen wist te voorzien. JO8-2, wat hebben jullie een mooie pot voetbal laten zien!
Een snelle blik op de ranglijst laat zien de Breukelen door dit mooie resultaat naar de 4e plaats is geklommen en met nog 2 inhaalwedstrijden voor de boeg laten ze zien dat er rekening met de JO8-2 moet worden gehouden. Volgende week naar Bussum…