DHSC maatje te groot voor F2

Over het algemeen waren we zeker een kop groter en een jaar ouder dan de spelers van de F3 van DHSC. We werden door hen echter afgetroefd in inzet, kracht in de duels en vaak in snelheid. Zij wilden winnen, wij waren bezig met de gladheid van het veld, met stilstaan en klagen over koude tenen. Bij aankomst was het veld nog helemaal wit van de vrieskou van de nacht, maar het was op zich best bespeelbaar. Zonder Sacha die helaas ziek thuis zat begonnen we in een sterke opstelling. En het begin was zeker nog niet slecht. Duidelijk te zien dat het hier om de topper ging tussen de nummers 1 en 2.

Na een fraaie aanval over links waarbij Melle de bal twee keer verspeelde maar net zo vaak weer heroverde schoot Milan op de paal. Hoe de wedstrijd zou verlopen als we vanuit een voorsprong konden spelen zullen we nooit weten. Nu kwamen we meer en meer onder druk te liggen. De thuisploeg kreeg in de eerste helft ontelbare corners. In veel gevallen zorgde dit voor onrustige momenten voor de goal van Reno. Het lukte met vereende krachten om het doel schoon te houden.

Halverwege de eerste helft; hoge bal richting Raf. In een reflex sloeg hij met de hand naar de bal. Een duidelijke vrije trap. En duidelijk een nieuwe situatie voor ons. Met wat aanwijzingen vanaf de kant werd er een soort van muurtje neergezet. En daar verdween de bal in. Na een minuut of achttien weer een corner. De bal bleef hangen en werd van dichtbij over de doellijn geschoten. De scheidsrechter floot gelijk maar voor de rust.

In de tweede helft zakten we toch echt weg. Er werd wel naar voren gerend, maar het was echt lastig voor middenveld en voorhoede om uit zichzelf mee te verdedigen. DHSC had dus alle tijd om op te bouwen. De 2-0 viel doordat we met z’n allen aan de linkerkant van het veld richting bal liepen. Passje op de volledig vrijstaande spits die eenvoudig kon scoren bij Reno die er alleen voorstond.

Wat dit dan onze wake up call? Nee, hoor het ging niet meer gebeuren vandaag. Uit een identieke situatie als in de eerste helft viel de derde goal. Het enige wat ons nog restte was een eretreffer. We waren er eerst dicht bij. Aanval op rechts, vanwaar Ollie een scherpe voorzet gaf. De keeper zag de bal aan zich voorbijgaan. Helaas stond er van FC Breukelen niemand voor het doel.

De goal kwam er toch, ondanks de scheids. Sytse werd onderuit gehaald op een metertje of tien van de goal. De aanval ging door en de bal verdween in het doel. De scheids besloot echter geen voordeel te geven, maar te fluiten voor een vrije trap. De bal lag op een ideale plek voor een linkspoot. Aanvoerder Sytse zette zich achter de bal en krulde deze keurig in de linkerkruising. Dat leek wel de wake up call te zijn. Want opeens werd er wel geknokt en gestreden. Jammer dat dat zo laat kwam, maar het belooft nog wel wat voor de return.

Wat ook jammer was dat tijdens de wedstrijd een intrapbal werd ‘geleend zonder te vragen’ en niet werd teruggebracht. Een snelle ronde over het complex leerde dat de vermoedelijke dader zijn hielen al had gelicht.

Wij gaan allemaal even genieten van de voorjaarsvakantie en over drie weken in de achtervolging op DHSC. We staan maar 1 puntje achter dus hebben we alles nog in eigen hand.