Over die andere kant en een minuut stilte…
De ME1 en MC1 kunnen in ieder geval uitslapen. Vooralsnog gaat de MB1 wel door. Dat zal dan kunstgras worden denk ik bij mijzelf want ik kan mij niet voorstellen dat de grasvelden bestand zijn tegen deze stortvloed aan regen. Mijn vrouw is wakkerder dan ik en vraagt zich, het programma bestuderende, af hoe er drie wedstrijden tegelijk op twee velden afgewerkt kunnen worden. Ik vertrouw het wedstrijdsecretariaat blindelings dus ga er vanuit dat het goed komt.
We hebben in ieder geval een scheidsrechter, nu nog een grensrechter. Wim heeft vandaag eens een keer iets anders te doen, en na de oproep van Annet blijft het op whatsapp angstvallig stil. Heerlijk rustig ochtendje, en het weer trekt ook nog aardig bij. Eenmaal bij het sportpark aangekomen liggen de grasvelden erbij als ware het net geplante rijstvelden. Een paar van onze tegenstanders tref ik buiten, al sigaret rokend aan. Pittige, welbespraakte dames uit een voor mij goed bekende wijk in Amersfoort. Onze dames zijn vandaag allemaal keurig op tijd. Veel tijd om warm te lopen is er niet, want scheidsrechter van dienst Wim, wil liefst nog wat eerder starten met het oog op de drukke bezetting van de kunstgrasvelden vandaag.
Net op tijd, eigenlijk te laat kom ik er achter dat onze tegenstander ook in het wit voetbalt en wij dus in oranje mogen. Nadat de dames van shirt hebben gewisseld, de opstelling en wat mededelingen van mijn kant. Laat je niet uit je tent lokken door de tegenstander, ga lekker voetballen. Winnen we vandaag, prachtig en gaan we door in de beker. Verliezen we vandaag, jammer, maar zorg dat je lekker voetbalt met en voor elkaar. We starten vandaag met een minuut stilte voorafgaande aan de wedstrijd. Hoezo dat, vraagt één van de meiden, oh ja dat dingetje in Parijs. Beide damesteams staan even later respectvol en stil rond de middencirkel. Tijdens de minuut bekijk ik onze tegenstander nog eens goed. Op een enkel blond meisje na zijn het allemaal kinderen van buitenlandse afkomst, waarschijnlijk ook met andere achtergronden dan die van ons. En toch staat KVVA voor Katholieke Voetbalvereniging Amersfoort. Het kan dus allemaal wel. Het maakt de minuut voor mij in ieder geval speciaal.
Dan de wedstrijd. Het lijkt of er vandaag een ander elftal staat, vanaf het begin laten de meiden zien dat zij echt heel leuk kunnen voetballen. Ondanks dat de dames uit Amersfoort al een jaartje in de B rondlopen en gemiddeld wat ouder zijn doen wij absoluut niet voor hen onder. Sterker nog, de tegenstander word op eigen helft af en toe goed onder druk gezet en er volgen een aantal mooie aanvallen. Op enig moment is Lara ontsnapt en trekt de keeper aan de noodrem. De penalty word door Lara weer onberispelijk ingeschoten. Het spel blijft op en neer golven en is voor het publiek meer dan leuk om te zien. Nog voor rust trekken de dames van KVVA de stand recht. De prima rechterspits schiet de bal na een snelle uitbraak buiten bereik van Nikki in de lange hoek.
De dames van FC Breukelen zijn echter niet van plan het vandaag zomaar weg te geven en laten zich ook in de tweede helft van die andere, die goede, kant zien. Zonder uitzondering word er door allemaal hard gewerkt en goed gevoetbald. Even lijkt het erop of de dames ook beloond worden voor hun inzet, maar de prachtig over de keeper gelobde bal van Lara treft de paal en stuit terug in de handen van de keeper. Het blijft 1-1 waarmee ons bekeravontuur hier eindigt. Volgende week koploper in de competitie ’t Gooi, als we weer die goeie kant van onze dames te zien krijgen komt dat best goed. Ik heb er alle vertrouwen in.
Tot zover tot volgende week,