F2 stuurt PVCV F4 zonder punten weer naar huis

Zaterdag 14 november: eigenlijk heb je als vader van een dochter die vandaag 5 wordt wel wat beters te doen op je zaterdag ochtend dan de fluit ter hand nemen. Zoals bijvoorbeeld taart eten of jezelf voorbereiden op de aankomst van Sint Nicolaas. Maar ja, je bent coach van het team van je zoon, of je bent het niet. Bovendien lag het veld er prima bij, was er nog geen sprake van storm en stonden er 16 spelers te trappelen om het strijdperk in te gaan.

Omdat Melle en Floris er niet bij waren stonden we met exact zeven spelers en hoefde er niet te worden gewisseld. We kozen voor de sterkst denkbare opstelling. Reno op doel, Pom en Raf in de verdediging, Sacha en Sytse op het middenveld en Ollie en Milan in de spits.

En al snel bleek dat we deze week de bovenliggende partij waren. We kregen ruimte, speelden als een dolle over en bleven van voor naar achter rennen. Ondanks het feit dat sommige of snipverkouden waren, of de voetbalschoenen waren vergeten of pas om tien voor tien (sic) naar bed waren gegaan.

Vijfde minuut; Sytse, Milan en Ollie in de aanval. Overspel zorgt ervoor dat de bal bij Milan komt die aanlegt voor een schot. Hard, maar recht op de keeper af. Hij leek de bal zonder al te veel problemen te stoppen, maar bij het opstaan werkte hij de bal zelf over de lijn. De 1-0 staat op het scorebord.

Even werd het gevaarlijk voor ons eigen doel. Ik telde de bal al, maar het schot dat werd afgevuurd op het doel van Reno belandde op de paal en daarna was Raf er vliegensvlug bij om de bal weg te werken. Want dat is ook iets dat steeds beter gaat. Als de bal in de verdediging voor onze voeten valt, dan weten we die gewoon vakkundig weg te werken.

Veertiende minuut; bij weer een mooie aanval komt de bal nu in het bezit van Ollie. Metertje of tien voor de goal, er lekker recht voor. Hij kijkt, haalt uit en jaagt de bal met een rotgang de rechterkruising in. Das twee!

Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. Aanvang tweede helft. Zelfde spelbeeld, maar eigenlijk een iets te ver naar voren spelend FC Breukelen. De eenzame spits van PVCV zal niet zoveel kunnen uitrichten denkt men. Nou, dat bleek dus toch te kunnen. Een lange pass vanuit de verdediging landt in de buurt van de spits. Hij vertrekt in zijn eentje richting Reno. Die verkleint het doel nog wel, maar kan een tegengoal niet voorkomen. Wordt het dan toch nog spannend?

Nee hoor. Iedereen is weer wakker en loopt op elke bal. Milan voorin is niet bang voor een nop op zijn voet en rent gewoon rechtdoor naar de bal. Sacha rent van voor naar achter en weer terug, strooit met mooie passjes en heeft enorm veel plezier. Sytse geeft lange passen, schiet de bal uit als hij even geen andere oplossing ziet en neemt regelmatig de plek van Pom in. Die kan dan een mannetje passeren en mee opstomen naar voren. Het lukt vandaag niet om een doelpunt te maken, maar hij is er vlakbij. Ollie schiet als het kan, onder ander uit een fraaie vrij trap die net voorlangs gaat. En hij kijkt, speelt naar medespelers en schiet op doel als dan kan. Zelfs een keer met links. Raf is ons echte slot op de deur, solide en sober als altijd. En Reno? Die heeft eigenlijk niet zoveel te doen. Af en toe een rollertje oppakken of de verdediging neerzetten bij een corner.

In de veertiende minuut krijgt Sytse het aan de rechterkant van het veld op de heupen. Draait een keer om de as, lijkt te gaan schieten met rechts, maar legt m nog even lekker voor de linker en schiet dan vlak naast de keeper in de korte hoek. 3-1. Drie punten in de pocket. Dit gaat niet meer mis. In de allerlaatste minuut nog een laatste aanval. Ik meen dat Ollie op doel schoot. Feit is wel dat Milan zijn neusje voor de goal weer gebruikt en de bal met de borst en/of buik het doel in loopt. Een volledig verdiende 4-1 overwinning is ons deel.

Aanstaande zaterdag spelen we een bekerwedstrijd tegen derdeklasser RKDES. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat brengen.