F2 speelt prima eerste helft tegen koploper

Wat is voetbal toch heerlijk onvoorspelbaar. Vorige week speelden we tegen SCH ‘44. Als je me had gevraagd om een voorspelling te doen voor de toto, dan had ik toch echt op een overwinning gegokt. Het werd uiteindelijk een gelijkspel. Afgelopen zaterdag een vroege wedstrijd tegen de koploper UVV. Je zou zeggen, dat gaat een hele lastige worden. Half negen is ook nog eens niet echt onze tijd, getuige de wedstrijd bij Maarssen een aantal weken terug. Maar goed, wetmatigheden heb je niet in het voetbal en al helemaal niet als je 8 jaar oud bent. Daarover gesproken; voor de wedstrijd werd eerst gezongen voor Raf die zijn achtste verjaardag vierde.

Even na half negen werd de bal voor het eerst aan het rollen gebracht. Niets wees erop dat het een eenvoudige wedstrijd zou gaan worden voor de koploper. We waren fel, liepen vrij, trokken geen been terug en waren overal te vinden. Wat maakte het verschil ten opzichte van vorige week? Geen idee. Aanvoerder Floris ging in elk geval voorop in de strijd en iedereen leek zich daaraan op te trekken. Het was wel snel 1-0. UVV kreeg een corner en die werd op zich goed verdedigd. Maar een paar spelers van UVV hadden al heel veel groentes gegeten in hun leven. Ze waren soms wel een kop groter. Één van hen kreeg de afvallende bal voor de voeten, aarzelde niet en schoot via de binnenkant van de paal de bal in het net.

Niemand bij FC Breukelen was onder de indruk van de achterstand. We gingen weer. Kregen een corner die Ollie wonderschoon vooraf. Pom kreeg de bal net niet lekker op de slof, maar we hadden ons visitekaartje afgegeven. En het duurde niet lang of we konden juichen. Achtste minuut; de keeper trapte niet al te best uit, Ollie ving de bal op en schoot op doel. Er was nog wel een redding, maar Floris was als eerste bij de terugstuitende bal. Hij dacht geen moment na en tekende voor de gelijkmaker.

De hele eerste helft ging gelijk op. Er waren wat kansen, we zagen schoten, onze corners waren super gevaarlijk en we waren heel alert. Afvallende ballen waren vaak voor ons. Milan had nog een fraaie boogbal in petto, maar het net wilde niet nog een keer bollen. En zoals zo vaak lukt dat dan wel aan de andere kant. En eerlijk is eerlijk, het was een mooie goal. De spits stuurde drie van onze spelers het bos in en scoorde fraai. Op slag van rust was het dus 2-1. Een tussenstand waar we nog wel wat mee zouden kunnen in de tweede helft.

Maar over de tweede helft kunnen we qua kansen kort zijn. Het was opeens, zeker de eerste 10 minuten helemaal niets meer. De duels werden niet aangegaan, de aanvallers en de helft van het middenveld dachten dat verdedigen niet meer hoefde en bij balverlies vochten we niet meer terug. Het werd na een heel klein kansje voor Floris na weer een rare actie van de keeper binnen no time 5-1. En weer een afstandsschot zorgde zelfs voor 6-1.

Pas daarna werd het weer wat bij ons. Sacha ging met een fraaie rush op avontuur. Hij zag helaas Milan over het hoofd die helemaal vrij op de bal stond te wachten. Het leverde ons daardoor geen echte kans op, maar een corner. We stonden nog steeds niet heel goed in onze positie, maar dan hebben we gelukkig nog wel een kundige keeper. Vijf man sterk kwamen ze op Reno afrennen. Geen verdediger te zien. Reno bleef kijken, dook en redde met de knie.

Tegen het laatste fluitsignaal aan kregen we de laatste kans van de wedstrijd. Bal op het middenveld goed vrijgespeeld. Milan stond bij de middenlijn klaar om te vertrekken. De bal kwam mooi in de loop en Milan schermde de bal ook goed af. Het schot was exact op het juiste moment, maar helaas net aan de verkeerde kant van de paal. Eindstand 6-1. Niets om je voor te schamen tegen de koploper, maar wat het was geworden als we het niveau van de eerste helft hadden kunnen vasthouden? Ach, dat is dat onvoorspelbare van het spelletje. En gelijk ook de charme ervan.