Zevende met zeven uit zeven

Het leven van voetbalouders gaat niet altijd over rozen. Het leeuwendeel van de spelers van de F2 speelde vorig jaar in de F4. En voor de winterstop zaten we in de vijfde klasse eigenlijk te hoog ingedeeld. Dus eindigen we met nul punten uit tien stijf onderaan. Dit jaar in de vierde klasse draaien we gewoon leuk mee. Geen dubbele cijfers in de tegengoals, wel een keer dubbele cijfers gehaald aan de goeie kant. Drie vaders die training geven, een uitstekende keeperscoach en -trainer, capabele wassers van tenues en enthousiaste supporters langs de lijn. Uit of thuis, dat maakt niet uit. Het spannendste was eigenlijk hoe het gat dat Ton achterliet als chef catering zou worden opgevuld. Gerard had aan één vraag genoeg. Dat pasje was voor hem!

Afgelopen zaterdag speelden we uit tegen SCH ‘44. Hij had dus even vrij. Op de lauweren rusten zouden veel mensen dan zeggen. Maar nee, Gerard had zijn fototoestel meegenomen. En op de vraag of hij misschien en fotootje of 2 wilde sturen om bij het verslag te zetten, kregen we er maar liefst 72 gemaild van hem. De uitdrukking ’een foto zegt meer dan 1000 woorden’ ken ik ook. Hierbij dan ook een beeldverslag. Met af en toe een klein stukje tekst. Gewoon omdat ik het zo leuk vind om te doen….

Het was geen straf om langs het veld te staan in Harmelen. Kwart over elf, de zon deed haar uiterste best om een ieder te verwarmen en slaagde daar wonderwel in. We kozen strategisch positie bij het intrappen zodat Reno in de eerste helft niet tegen de zon in hoefde te kijken.

We hadden zeker in het begin een groot overwicht. Milan baalt hier duidelijk van het missen van een kans in de tweede minuut. Het tackle-tje van achteren was nog net toegestaan in de ogen van de scheids.

Vijfde minuut: Sacha op avontuur vanaf de linkerkant van het veld. 1, 2, 3, 4 man voorbij, balletje lekker meenemen, in de rechterhoek prikken en daarna met de armen wijd proberen op te stijgen. Onderwijl roepend ‘Ik heb gescoord’. En dat in de minuten daarna gewoon nog een paar keer zeggen.

Onze verdediging stond in de eerste helft weer als een huis. Raf en Pom staan hun mannetje. Hier aanvoerder Raf in de omschakeling na balverlies op het middenveld. Pom gaat al voor de bal.

Als het zo gaat, hoef je als coach niet zoveel bij te sturen. Alleen de reservespeler in toom houden die het liefste na 1 minuut in de wissel alweer het veld in wil.

Na een kansje voor Floris uit een ingooi en een schot van Milan werd het voor rust toch nog wel zaak om het krachtsverschil uit te drukken in een tussenstand die wat meer overtuigde. In de achttiende minuut kregen we een ingooi aan de linkerkant van het veld. Milan startte een rush en Sytse koos positie in de spits. Verdediging kapot gespeeld. Bal kwam wat gelukkig bij Sytse terecht die eerst met rechts op de paal schoot en daarna met links de tweede van de ochtend maakte.

En daarna ook even een vliegoefening doen….

Overpeinzing in de rust. Zit mijn haar nog goed en veel belangrijker, hoe ga ik nou die drie doelpunten maken die ik heb beloofd?

Er werd echt wel strijd geleverd in de tweede helft, maar de coach had niet de meest gelukkige hand van wisselen. In de tweede minuut kreeg SCH eigenlijk pas de eerste kans van de wedstrijd. Schot tegen de onderkant van de lat. En dan is het opeens nog maar 1 doelpunt verschil. Je zag de koppies bij hen omhoog gaan. We wilden natuurlijk ook, maar dachten toch vooral aan zelf een mannetje uit spelen en dan zelf op doel schieten. Helaas kwamen we dat mannetje vaak niet lekker voorbij. Waardoor je ook niet in de buurt van het vijandige doel komt.

Als Sytse dan ook nog ongelukkig is met een uittrap die laag recht door het midden gaat en in de voeten van een SCH’er terecht komt, is het nul doelpunten verschil. En dat met nog ruim een kwartier te spelen.

Vertwijfeling sloop in het spel. Waarom lukt het nu toch niet meer? Maar dan, Ollie op pad over rechts. Hij komt in een onmogelijke hoek terecht, maar weet de bal toch nog een soort van over de keeper heen te wippen. Milan staat voor het doel en krijgt de bal op de knie.  Was het wijsheid of geluk, in elk geval een neusje voor de goal, want de bal verdwijnt hoog in het net en we staan weer voor.

Erg lang kunnen we niet genieten. Vrije trap voor SCH. Er staat geen echte muur voor Sytse. En al had deze er wel gestaan, dan nog was de bal erin gegaan. Fraai genomen, onderkant lat, SCH staat weer op gelijke hoogte.

Vanaf dat moment kan het alle kanten op.

Ollie probeert het nog een aantal keer van rechts, Milan krijg de bal niet voor als Floris en Ollie voor de goal klaarstaan. Sytse redt met een fraaie uitloop en geeft een paar goeie assists met uittrappen. Maar het blijft 3-3.

Of toch?

Nee, geen goal. De laatste kans: SCH speelt de lange bal, Sytse kan de bal in principe rustig oppakken en wordt door Koos ook op die manier gecoacht. Hij kiest echter voor een lange bal op Pom die het in de verdediging niet meer uithoudt en mee op avontuur gaat. Milan en hij gaan samen onbedreigd op doel af. Pom speelt over en Milan twijfelt tussen een schot en een pass. Waarna de bal naast het doel belandt.

OK, er had misschien meer in gezeten, maar we zijn nu wel mooi aanvoerder van het rechterrijtje. Zaterdag de zware uitwedstrijd tegen UVV. En dan ook om half negen. Als dat maar goed gaat.