F2 wacht nog op eerste punten
Elinkwijk had een zeer brede selectie waarop in gezamenlijkheid werd besloten om 8 tegen 8 te spelen. Vorig seizoen wilde dat nog wel eens tot chaos op het veld leiden, maar we zien toch elke week weer dat we meters hebben gemaakt. Het stond met een 3-2-2 opstelling eigenlijk best goed. En met maar 1 wissel is het allemaal weer net effe makkelijker te coachen.
Elinkwijk schoot werkelijk uit de startblokken. Er werd druk gezet, waarbij ze het inzetten van hun fysiek zeker niet schuwden. Je merkte duidelijk verschil tussen ‘straatvoetballertjes’ uit Utrecht en gentlemen uit Breukelen. Na twee minuten was het raak. Een schot werd door Sytse licht getoucheerd waardoor Reno geen idee meer had waar de bal naar toe ging. In de rechterhoek van de goal kwam de bal tegen het net tot stilstand.
Speelden we slecht? Nee zeker niet. Maar we liepen ontzettend veel met de bal. Floris was ijzersterk aan de bal, maar na het passeren van twee man was er altijd bog wel een derde man die de bal wist te heroveren. Dat gold ook voor Ollie. Milan was ongelukkig bij het kaatsen van de bal. Hij sprong op het natte veld net weer van de voet af en dan moesten we weer in de achtervolging. Sacha wilde heel graag in de spits spelen en dat mocht natuurlijk een keer. Hij speelde in de praktijk echter een puike pot op het middenveld en was overal te vinden. Voor, achter, links en rechts. Hardwerkend stofzuigde hij heel wat ballen weg. En ook Melle en Sytse lieten zich op het middenveld niet onbetuigd. Maar we waren niet in staat onder de druk van Elinkwijk uit te komen.
Reno redde op een afstandsschot en er waren wat scrimmages en corners voor de thuisploeg, maar daaruit werd niet gescoord. Solide verdedigers Raf en Pom staken daar vaak een stokje voor. In de 16de minuut viel de goal dan wel. Een diagonaal schot raakte de binnenkant van de paal en daar was geen houden meer aan. Toen was het eindelijk tijd voor onze eerste volledige aanval. Milan vertrok over rechts met de bal aan de voet, Floris koos positie voor het doel. Het leek wel of ik een deja vu had. Exact zo hadden we het woensdag op de training gedaan. Helaas was de pass net iets te scherp voor Floris. We hielden er een corner aan over die niets opleverde. In de laatste minuut van de officiële speeltijd werd het na een onoverzichtelijke situatie voor Reno’s doel nog 3-0. De scheids liet nog een paar minuten doorspelen, maar de stand bleef op het scorebord staan.
In de tweede helft wilde Sytse graag zijn nieuwe keeper-broek inwijden. Dus met een tactische wissel van doelman gingen we weer van start. In de rust hadden we de mannen op het hart gedrukt ook iets fysieker te spelen en dat hielp. We zaten er wat meer op, kregen de bal een stuk vaker in de buurt van hun doel en wisten kansjes of mogelijkheden te creëren. Elinkwijk schoot een aantal keer op de paal, waaronder een keer in de derde minuut. We haalden nog opgelucht adem langs de kant. Daar konden we niet lang van genieten want een minuut later lag de bal in het netje. Sytse kreeg een schot niet direct onder controle, waarna de bal onder zijn handen vandaan werd geschoten. Vanaf de commentaar-positie was niet te zien of hij de bal vast had of niet. Feit was dat de teller naar 4 doorschoof.
Ik licht er nog even een aanval uit. Want dat was er bijna één uit het boekje. Melle, links op het middenveld passte de bal op Milan die direct met de bal de diepte in ging. Hij speelde net iets te laat over, maar de attent meegelopen Ollie wist de bal te heroveren en rende op de goed uitlopende keeper uit. Deze stortte zich met ware doodsverachting op de bal. Hij moest dat bekopen met een tikje van de schoen van Ollie die over de keeper heen probeerde te springen, maar net niet hoog genoeg kwam.
Ok, nog een mooi moment dan. Sytse trapte de bal ver uit naar Milan die op de helft van de tegenstander al op de bal stond te wachten. De weg naar het doel lag redelijk open, maar de enige verdediger die er nog stond timede zijn tackle uitstekend en gleed de bal van de voeten van Milan. In de tiende minuut een vlammend hoog schot van Ollie, de keeper verstond echter zijn vak en hield de nul. Na een kwartier viel de goal. Alleen wederom aan de verkeerde kant. Er ging een door de scheids niet bemerkte en dus niet bestrafte duw aan vooraf, maar ja, de scheids heeft altijd gelijk en deed het verder prima.
We trokken nog meer ten aanval, maar het overspelen zit er nog niet goed genoeg in. De bal liep dan ook nog eens niet altijd even lekker waardoor we, net in de aanval zijnde, weer terug moesten rennen. Een beetje achter de feiten aan. We kregen nog wat kansjes, hielden er wat corners aan over, maar tot scoren kwamen we niet. Pom viel nog uit met een pijnlijke enkel die we met wat ijskoeling in toom hielden. Hij moest namelijk wel zijn 8ste verjaardag kunnen vieren.
In de allerlaatste minuut werd nog getekend voor de 6-0. De afsluitende penalty’s gingen best weer goed. We maakten er niet heel veel, maar Milan en Sytse wisten allebei via binnenkant paal te scoren.
We blijven nog even op nul punten staan. Ik put hoop uit de tekst van ouwe rocker Huub van der Lubbe;
“Alles komt terecht We zijn er nog niet Maar we zijn onderweg Alles komt terecht We beginnen pas We beginnen nu pas echt”
En vanaf volgende week ook nog eens gestoken in een mooie gesponsorde trui. Hieronder alvast een sneak preview:
