Verdiende tweede plek voor F4 bij toernooi SV Loosdrecht

Op de middelste zaterdag van de meivakantie mochten de gladiatoren van de F4 gewoon lekker de wei in. Sterker, we waren dubbel geboekt. Er stond een competitiewedstrijd tegen Muiderberg op het programma, maar we schreven ons dit najaar al in voor het F-pupillentoernooi van SV Loosdrecht en die wilden we niet met een halve poule laten zitten. Gelukkig kon Muiderberg de plek innemen van onze F3 die geen team op de been kon krijgen.

Onze poule bestond uit SV Loosdrecht F4, DOSC F9 en De Meern F20(!). Alle drie deze teams speelden hun wedstrijden in de zevende klasse, dus er waren op papier kansen voor ons om hoog te eindigen. De eerste wedstrijd was tegen De Meern. Aan het fysiek was niet te zien dat de heren zevende klasse speelden, maar we waren wel de bovenliggende partij. Daarbij hadden we wel wat medewerking van de wind die straf schuin over het veld stond. Sjoerd was zo slim om het doel te kiezen waarbij we de wind in elk geval niet tegen hadden. De combinaties waren vaak briljant en na fraai overspel vanaf het middenveld kwam de bal bij Abe die niet zelfzuchtig was. Hij draaide om zijn as, passte op Koen die op de rechtervleugel klaar stond en loepzuiver afrondde met een schot in de verre hoek: 1-0.

We raakten niet overmoedig, maar een paar minuten later zag keeper Reno opeens drie man op zich afkomen zonder dat er een verdediger in de buurt was. We dachten waarschijnlijk allemaal dat Raf het wel zou regelen, maar dat ging ’m niet worden aangezien hij lekker op vakantie was. Gelukkig staat Reno met coach Koos achter zich zijn mannetje. Hij rende met gevaar voor eigen leven zijn goal uit, dwong de spits te schieten en … de bal spatte op de paal uiteen.

Het spel bleef verzorgd, maar veel kansen volgden er niet uit. Een verdediger van De Meern maakte ongelukkig hands en de scheids legde de bal op de stip. Melle mocht aanleggen, maar een windvlaag zorgde ervoor dat de bal niet op de juiste plek, achter de doellijn, terecht kwam. Valk voor tijd schoot Koen nog op en paal waarna de bal over de doellijn rolde. Van links naar rechts in dit geval en er niet overheen als u begrijpt wat ik bedoel. Geen goal. Maar de eerste drie punten waren binnen.

Direct na de wedstrijd meldden we ons voor de voorronde van de penalty cup. Iedereen mocht een penalty nemen op een groot doel met een echte volwassene als keeper. De strijd ging uiteindelijk tussen Julian Finn en Sytse. Na elk een keer gemist te hebben, maakte Sytse zijn tweede en mocht hij dus aan het eind van de ochtend de eer van F4 hoog proberen te houden.

De tweede wedstrijd was tegen Loosdrecht F4. Abe ging keepen en we begonnen goed. Abe bleek zijn mannetje te staan op doel, maar op een of andere manier kregen we niet echt grip op de gastheren. In de achtste minuut werd uit een corner de eerste goal gemaakt. Via onderkant lat vloog de bal in de touwen. Uit een volgende corner maakten ze 2-0 na een hevige scrimmage.

We bleven aanvallen, waardoor de derde goal viel toen drie man ongehinderd op het doel af konden rennen. Er volgde nog een hele mooie een twee tussen Sytse en Reno, alsof het een training was. Helaas leverde het niet meer op dan een corner. Twee doelpunten van Loosdrecht volgden nog waardoor de eindstand 5-0 werd. Een maatje te groot. Volgens ons veroorzaakt doordat er wat invallers meespeelden, maar die hadden wij tenslotte ook.

De derde wedstrijd speelden we tegen DOSC F9. Zij hadden na twee wedstrijden 1 punt, dus het ging om de tweede plek in de poule en dus de een na grootste beker die we al in de bestuurskamer hadden zien staan. Ook deze wedstrijd vlogen we er weer in. Koen was weer in de spits te vinden, samen met Abe. Roy, Reno en Julian Finn op het middenveld en Hidde en Melle achterin. Ten slotte Sytse op doel. Topstelling zeg ik. En dat bleek. Koen kreeg de bal en liep in mijn ogen wat ver naar buiten. Het was echter een bewuste actie want het schot in de verre hoek was loepzuiver: 1-0! DOSC dacht gelijk te maken uit de tegenaanval, maar ze hadden buiten keeper Sytse gerekend. Hij liep goed uit, als Stanley Menzo in zijn beste dagen en redde mooi. Koen kon weer in de aanval en scoorde een kopie van de eerste goal. Dat leek een veilige voorsprong, maar door weer wat veel druk naar voren was de uitbraak van DOSC dodelijk. De spanning was weer terug.

Na wat wisselingen qua posities gingen we op zoek naar doelpunt nummer drie. Een corner van rechts en Reno stond exact op de juiste plek. Met zijn linkerknie, of zijn rechter of van mijn part alletwee zijn knieën verdween de bal achter de keeper: 3-1. Wedstrijd gespeeld. Op slot gooien achterin en uitspelen. Klink ik iets te veel als Robert Maaskant van NAC? Excuses. We bleven aanvallen en vergaten de organisatie achterin. Sytse moest toch weer capituleren. We trokken de overwinning wel over de streep en mochten bij de prijsuitreiking een fantastische beker ophalen. Elke speler kreeg ook nog een vaantje (voor de liefhebber: die zien er nog precies zo uit als in de jaren zeventig) als aandenken.

En de penalty cup? Sytse krulde de bal hard … naast het doel. Geen schande, want van alle finalisten wisten alleen Kay (Loosdrecht) te scoren. Op 30 mei spelen we thuis nog één competitiewedstrijd. Aanvang 10.00 uur, komt dat zien!