Meiden met staarten ...

Maart roert zijn staart, maar het is al april en die doet wat hij wil. Spreekwoord of niet, het was afgelopen zaterdag, na het prachtige weer van vrijdag gewoon guur, koud trutweer. Maar er stond wel een wedstrijd voor MC1 op het programma. En wat voor één. De dames van NVC (met slechts één punt minder) kwamen op bezoek. Met Mariselle nog steeds geblesseerd, voor de rest compleet, aangevuld met Keshia, Donja, Jenna, Diana en Danielle met de trein terug vanuit haar vakantieadres in Zandvoort moest er vandaag gewonnen worden om de koppositie vast te houden en zelfs te verstevigen.

In verband met verplichtingen elders zelf niet op tijd aanwezig betreed ik tien minuten na het eerste fluitsignaal het sportpark. Of ik een entreebewijs wil kopen voor de wedstrijd van het eerste, vragen twee vriendelijke heren bij het hek. Dat dé wedstrijd deze zaterdag voor mij niet FC Breukelen tegen Jodan Boys is, maar FC Breukelen MC1 tegen NVC MC1, lijkt voor hen niet logisch. Het blijkt dat we inmiddels al met 2-0 voorstaan door doelpunten van Diana. Ik meld mij bij de dug-out waar een tiental ouders staan te verkleumen en de reservespeelster zitten te Whatsapp’en op de bank.

De eerste helft de wind mee kiezen was of geluk bij de toss of een goede keus, want de wind heeft duidelijk invloed op het vertoonde spel. De tegen de wind in verdedigende partij, in dit geval NVC, krijgt de bal moeilijk weg en Diana tekent ook voor de 3-0. Daarna is het Malaika die na een afgeslagen aanval haar voet tegen de bal plaatst en de bal werkelijk in het doel rost. Uiteindelijk gaan we na nog een mooi doelpunt van Keshia met 5-0 de rust in. Er lijkt niets aan de hand, maar Martien waarschuwt voor de weersomstandigheden in de tweede helft. Ballen die er overheen komen waar de snelle spits van NVC gebruik van kan maken.

Zoals vaker vraag ik mij af of de boodschap aankomt bij de dames. Martien heeft gelijk, de tweede helft speelt zich voor het grootste deel af op onze helft en het is lastig uitverdedigen tegen de wind en inmiddels ook regen in. Regelmatig vallen de ballen achter onze verdediging en uiteindelijk blijft een tegendoelpunt niet uit: 5-1. Nog niets aan de hand, maar wel opletten nu. Onze dames wanen zich blijkbaar met deze stand al veilig en zijn af en toe met heel andere zaken druk dan voetbal.

Wat opvalt, is dat het haar en vooral de staarten niet tegen de weersomstandigheden van vandaag bestand zijn. Zitten de veters tegenwoordig meestal keurig de hele wedstrijd vast, nu zijn het de elastiekjes die met enige regelmaat goed gedaan moeten worden. Op de ongelukkigste momenten zie je dames aan hun staarten rotzooien, waardoor er nog een paar hachelijke momenten voor het doel ontstaan. De paal en goed keeperswerk brengen redding. Vlak voor tijd bevestigt Diana nogmaals haar klasse met de 6-1. Vandaag vier punten en de staarten los dus. Lekker gewerkt meiden, op naar het kampioenschap zou ik zo zeggen.

’s Avonds spreek ik een goede vriend, leider bij zijn dochters bij de MHC. Blijkt dat daar hetzelfde probleem speelt, gelukkig maar. Vandaag, zondag, heb ik een oplossing gevonden. Dus dames, huiswerk voor deze week en anders heb ik nóg een oplossing: ik neem zaterdag een schaar mee.

Tot zover, tot volgende week, Albert den Ouden