Lange dag ...

Fantastisch als je dochter gek is van voetbal. Alleen nemen twee wedstrijden van haar en een van jezelf zo ongeveer de hele zaterdag in beslag. Nu hoef je natuurlijk niet helemaal naar Huizen te rijden om bij de MC2 te gaan kijken, maar het is gewoon leuk en de wind stond die kant op dus …

Aangekomen in Huizen zie ik dat de dames van de MC2 de eerste helft op het kunstgras van het hoofdveld er bijna op hebben zitten. Er blijkt door beide teams nog niet gescoord en ik neem plaats op de winderige tribune naast het flinke aantal meegereisde ouders.

Zoals gewoonlijk wandelt Chris onrustig heen en weer, geeft Martien aanwijzingen en zit Debbie met samengeknepen billetjes in de dug-out. Inmiddels is het rust en Debbie scoort bij de tegenpartij een jerrycan aanmaak limonade. Het spul blijkt nogal sterk en belandt voor het grootste deel in de kunstgrasmat. Inmiddels zijn de aanwijzingen voor de tweede helft gegeven. Om alleen aan kop te blijven zou hier winnen leuk zijn. Vol overtuiging beginnen de meiden aan de tweede helft en er volgen een aantal prachtige kansen. Steeds weer echter stuit de aanval op het imposante lijf van de Huizer keepster, die een reus lijkt vergeleken bij onze frivole aanvalsters. Er rijzen vraagtekens omtrent haar leeftijd, maar bovenal is zij gewoon echt erg goed.

Dan ineens lukt het Carlijn om buiten bereik van de grijpgrage armen van de reuzin te blijven. Ze is er langs en het ‘open’ doel lonkt. Tergend langzaam rolt de bal richting doel. Vanaf de tribune proberen zo’n tien ouders hem erin te schreeuwen. Helaas, de bal rot net langs de verkeerde kant van de paal. Aan de andere kant van het veld gebeurt kort daarna het onvermijdelijke. Even onoplettend achterin en uit een van de spaarzame aanvallen van de tegenstander beland een schot achter Helen: 1-0. Helaas geen drie punten, maar wel hard gevochten vandaag.

Snel stap ik met Nikki in de auto naar Nieuwer ter Aa, het is lekker in de auto, zo met het zonnetje in je gezicht. Hoe anders begon deze dag. Half negen verzamelen met de MC1 voor de thuiswedstrijd tegen ‘angstgegner’ Waterwijk. Uit bleef het 1-1, vandaag het liefst winnen. Het weer is dramatisch, de mot gaat over in lichte regen en het is gewoon guur. De meiden lijken er echter niet zo’n moeite mee te hebben. Iedereen is op tijd, al dan niet uitgeslapen. Vooraf bekijk ik het team van de tegenstander. Ik mis een paar bepalende speelsters ten opzichte van de vorige wedstrijd, dat biedt mogelijkheden.

De dames gaan fantastisch van start, zetten de dames uit Almere goed onder druk en binnen een minuut of tien maakt Carlijn de 1-0. Daarna vervallen we toch weer in een oude fout, we gaan ons aanpassen aan de tegenstander en rommelig voetballen en het middenveld worden overgeslagen. Flipperkastvoetbal, waarbij je het risico loopt tegen een tegengoal om de oren te krijgen. Dit gebeurt dan ook bijna. In de rust waarschuwt Martien voor het scenario van de uitwedstrijd. We besluiten nog wat meer impuls aan de aanval te geven. Tenslotte is aanvallen de beste verdediging. De quote is overigens van Mao Zedong en niet van Johan Cruijff.

Als aanvallende middenvelder word Ashley vooruitgeschoven en die heeft er duidelijk zin in. Lang lijkt het erop dat we met een nipte 1-0 winst wegkomen, maar gedreven door een in het vooruitzicht gestelde bonus van wel € 1,- zet Ashley met een prachtig doelpunt de eindstand op 2-0. Hiermee is Waterwijk uit beeld, nu NVC nog. Vandaag hard gewerkt en bij vlagen leuk voetbal door de meiden. De uitblinkers stonden vandaag naast het veld. Wim, altijd bereid de grensrechtervlag op te pakken, ook in de regen. En deze keer niet ING outfit, de geblesseerde Mariselle, toch aanwezig om haar team aan te moedigen. Over de sportieve ontmoeting laat in de middag in ter Aa kan ik kort zijn; ben afgedroogd, maar nadien wel erg gezellig. Tot zover, tot volgende week.

Albert den Ouden