F4 neemt penalties beter dan MSV'19 F3

Vorige week ging het niet om de penalties, maar om de eerste overwinning. Deze week gingen we er met 11-0 op tegen de stevig voetballende spelers uit Montfoort. En dan richt je je als coach toch op de lichtpuntjes. En hoewel ik gelijk toegeef niet elke week de penaltystand bij te houden, durf ik te beweren dat dit de eerste winst was. Roy maakte de mooiste, binnenkant linkerpaal. Melle trok met zijn schuiver de stand naar 2-2. En keeper Sytse die al een belangrijke rol speelde met vier reddingen, maakte de 3-2. Toen hun keeper de laatste penalty op de paal schoot, was de winst binnen.

Toch ook nog over de wedstrijd. De voorbereiding viel een beetje in het water door de wegwerkzaamheden onder de A2. Geen tijd voor een echte warming up, nog net tijd om de vorige week verdiende aanvoerdersband om de arm van de uitgenaste Roy te schuiven. Hij gaat de boeken in als de eerste aanvoerder van de F4. Vanaf nu is deze te verdienen door goed te voetballen of een tomeloze inzet tijdens de trainingen. Dit ter beoordeling van de technische staf. En uiteraard kan over de uitslag niet worden gecorrespondeerd.

MSV trok vanaf het begin ter strijde. Hoewel het al tegen elf uur liep, waren wij nog niet wakker. Gelukkig had MSV het vizier nog niet goed afgesteld. Schoten naast of in het zijnet werden afgewisseld met reddingen van Sytse. Maar de goal moest wel gaan vallen. We kregen onze voet niet achter de bal. Of als we die voet op de juiste plek hadden, werd de bal geaaid en niet vol geraakt. De middellijn hebben we de eerste helft maar één keer weten over te steken. Bij een Montfoortse aanval raakten ze de paal en schoten vervolgens de rebound netjes in de verre hoek binnen. Niet veel later was het 2-0.

Het werd niet veel beter. Sytse werd regelmatig geconfronteerd met twee of drie spitsen die op hem af renden. En natuurlijk was Raf weer goed bezig in de verdediging en lieten ook Hidde en Melle zich niet onbetuigd, maar het was dweilen met de kraan open. Het uittrappen van Sytse lukte op het hobbelige veld en met een harde bal niet zoals we gewend zijn en de 3-0 en 4-0 vielen uit twee mislukte pogingen. Onze eerste aanval kwam voort uit een vrije trap. Helaas haalden we het doel van MSV niet. Raf en Hidde wierpen nog een gezamenlijke verdedigingslinie op, maar het zat niet mee. Een schot uit de tweede lijn werd ongelukkig van richting veranderd door Melle, waardoor de 5-0 als ruststand op het bord kwam.

In de rust niet alleen gezonde komkommers, appels en mandarijnen, maar ook dropveters. Zonder kleurstoffen, dat dan weer wel. Het hielp, want het begin van de tweede helft liep het wat beter. Jonathan stond op doel, Koen begon er af en toe een passeerbeweging uit te gooien en ook Sacha was weer meer aanwezig. En de drang naar voren van Sytse bracht wat meer voetbal op hun helft. Helaas bracht MSV de stand op 6-0 met een hard schot. Even later dacht iedereen aan een penalty voor de thuisclub. De droge “tok” van een schop op de scheenbeschermer van een aanvaller was over het hele veld te horen. Maar de nogal afwezige scheidsrechter besloot dat het een vrije trap werd. Te nemen toch zeker vijf meter van de plek waar de overtreding plaatsvond.

Ach, je hoorde ons op dat moment niet klagen. En ook op andere momenten niet, want de scheidsrechter heeft altijd gelijk. Al werden er wel aardig wat duwtjes en duwen uitgedeeld door onze tegenstander. Een mooi aanvalletje over rechts van Sacha, Koen en Sytse had een beter lot verdiend. Aan de andere kant van het veld blokte Raf een schot vakkundig. De rebound was helaas weer voor hen en daaruit viel de 7-0. Ook Jonathan kreeg de bal niet altijd lekker weg uit ons doelgebied: 8-0.

Lekker doorzetten van Sytse zorgde bijna voor een schot op doel. Maar een leep zetje van achter en de kans was alweer verkeken. Jonathan redde nog een aantal keren knap en Melle en Sytse gooiden er nog een één-tweetje uit. We kregen nog een vrije trap die Hidde nam. We waren dus even richting hun doel aan het denken en kregen het deksel op de neus. Zij namen over en scoorden 9-0. De 10-0 viel uit een scrimmage voor het doel van Jonathan. De dubbele cijfers waren dus weer gehaald. En die 11-0 was alleen voor de fans van de thuisclub van belang. Na het laatste fluitsignaal richtten we ons nog even goed op de penalties. Maar daarover verhaalde ik al.