Zuurstokken

Zaterdag 18 oktober, de warmste 18e oktober uit de geschiedenis. Heerlijk weer voor een potje bekervoetbal tegen Schalkwijk MC1. Op Jasmijn na (trainingsachterstand) het gehele team compleet op tijd aanwezig in zuurstokroze outfit. Het wachten was op … jawel … Charmaine. Trein gemist na een nachtje doorhalen op het Amsterdam Dance Event, en nu dus een kruisje in haar boekje achter haar eigen naam.

Eerst maar eens een groepsfoto maken in de nieuwe jassen en op verzoek een groepsknuffelfoto. Daarna de warming-up onder leiding van Charmaine, met lucifers tussen haar oogleden. Het begint er allemaal steeds professioneler uit te zien. De kleding, de warming-up, het controleren van de pasjes, fotograaf Annet (moeder van Danielle) en - zeker niet onbelangrijk - het voetbal. Dit is ook binnen het bestuur van FC Breukelen niet onopgemerkt gebleven getuige de aanwezigheid van een zichtbaar genietende voorzitter langs de lijn.

Ook deze wedstrijd lieten de meiden weer leuk en aantrekkelijk voetbal zien. Zoals ook vorige week het geval was, waren onze meiden merendeel van de eerste helft in de aanval, maar konden we weer niet tot scoren komen. Daar kan nog het een en ander verbeterd worden. Eén uitval van de dames uit Schalkwijk en een gericht schot in de rechter bovenhoek deden ons wederom tegen een achterstand aan kijken.

Onze dames raakten echter niet van de wijs en na de limonade, een mandarijn en wat aanwijzingen in de rust gingen zij rustig door met het zoeken van de aanval. Meerdere malen glipten de dames Plasmeijer langs de verdedigers, maar stuitten elke keer op de keeper of het aluminium. Uiteindelijk kregen de dames loon naar werken. Na goed doorzetten van Lara op de achterlijn en een mooie voorzet was het Kim die de bal uit de lucht prachtig in een keer op haar slof nam. Hier had de Schalkwijkse keepster geen antwoord op: 1-1.

Geïnspireerd door de gelijkmaker gingen de dames op jacht naar de overwinning. Er werd goed druk gezet, maar de dames uit Schalkwijk bleken uiteindelijk toch effectiever in de afronding. Met een afstandschot wisten zij Nikki te verassen en zo de overwinning naar zich toe te halen. Jammer, gelijkspel was denk ik een betere en meer terechte afspiegeling geweest van de krachtsverhouding tussen deze twee teams. Maar zo werkt het nu eenmaal meestal niet in het voetbal.

Neemt niet weg dat onze dames prima hebben gevoetbald als collectief. Het begint een team te worden, de resultaten komen dan vanzelf. Ik heb de meer dan 357 foto’s van Annet gemaakt tijdens deze wedstrijd er nog even op nagekeken. Als je ze snel achter elkaar afspeelt, zie je bijna een filmpje waarop te zien is hoe mooi het doelpunt van Kim wel niet is en dat we na duwen in de rug van de doorgebroken Carlijn misschien wel recht hadden op een strafschop. Tot zover, tot volgende week.