F4 met 3-1 onderuit bij PVC

“Je moet schieten, anders ken je niet scoren.” De grote Amsterdamse filosoof Johan Cruijff zei het al. En de spelers van de F4 bewezen afgelopen zaterdag op het sportpark vernoemd naar één van Johans discipelen dat het klopt. In de eerste helft wist Koen één keer te schieten op doel. En in de tweede helft verdween er één bal in het zijnet. Hoe het dan toch nog tot een doelpunt kwam? Daarover straks meer.

Het was weer vroeg op zaterdag. Met Jonathan voor het eerst in het team eerst even op de foto en daarna er vol tegenaan. Nou ja, dat laatste sloeg meer op tegenstander PVC dan op ons. Er werd goed verdedigd en Sytse speelde weer als een echte Stanley Menzo (Wie verzon ook al weer dat het handig was dat de keeper meevoetbalt? Juist, eerder genoemde filosoof …) Een fraaie uitloopredding liet ons nog even hopen, maar in de vijfde minuut wist PVC na een schot op de paal de bal hard en droog boven Sytse in de touwen te knallen: 1-0.

Het duurde zeker tot de tiende minuut voordat we eindelijk een keer op de helft van de tegenstander kwamen. Waar Koen het schot loste, dat bekwaam werd gepakt. Er werd wel fel om de bal gestreden, lekker op een kluitje, maar er werden nauwelijks passes verzonden. Liep Milan vrij, zag Hidde het niet, of Sacha liep te ver weg van Roy om de bal bij hem te krijgen. Gelukkig was het engeltje ook dit keer weer van de partij. PVC schoot in de eerste helft nog twee keer op de paal en ook bij corners wisten ze de goal niet te vinden. Afstandsschoten waren een eenvoudige prooi voor de attent keepende Sytse. Ook een hoog schot wist hij vakkundig te neutraliseren. Onze corner ging weer wat ver naar achter om echt voor gevaar te kunnen zorgen. De daarop volgende uitbraak van de tegenstander werd als zo vaak door Raf in de kiem gesmoord. Tijd voor een bakkie limonade en een stuk ontbijtkoek.

Floris ging keepen en dat ging hem goed af. De PVC-spits rende vroeg in de tweede helft op de goal af. Een goed geplaatst schot in de hoek, maar Floris was attent en redde supercool. Wij zagen het doel van PVC wat vaker van dichtbij. Milan had een kansje, maar het schot haalde het doel niet. Uit een rush wist PVC wel een goal te maken.

Woensdag trainden we nog even op het uitschieten door de keeper. Floris bleek een goede leerling. Koen kon zijn verre uittrap oppikken en hij snelde weg. Helaas belandde het schot in het zijnet. PVC combineerde inmiddels aardig. Een mooie een-twee had voor de neutrale toeschouwer een beter lot verdiend, maar de FC Breukelen-aanhang was blij dat het verschil twee bleef. De F4 kwam niet echt onder de druk uit. PVC zette een mooie aanval op  over rechts. Drie spelers voor het doel van Floris stonden op de bal te wachten. De voorzet was scherp. Floris miste en de derde spits schrok zo van de bal dat ook hij de bal niet lekker raakte en naast schoot. Na verdedigend werk van Sacha mocht PVC een corner nemen. Uit de scrimmage werd de derde treffer gemaakt.

Wacht effe, we kwamen toch nog tot scoren? Inderdaad. In de laatste minuut mocht Melle een corner nemen. Hoewel de meeste spelers van FC Breukelen weer ver van de goal stonden, bracht Melle de bal hard en laag voor de goal. Via een been van een verdediger verdween de bal in het doel: 3-1. Ten slotte, de penalties worden steeds beter genomen. De stand wordt nooit echt bijgehouden, maar deze reeks wonnen we, in elk geval mentaal.