7x7 45+-team heeft veel supporters
Vrijdagavond 4 april, alweer een gedenkwaardige avond van begin tot einde met tussendoor wat slopende wedstrijdjes om de conditie en teamspirit op peil te houden. In onze gelederen is het SUV-gehalte gelukkig dusdanig hoog, dat wegopbrekingen ter hoogte van voormalig ACF (ik weet ff niet hoe het nu heet mannen) ons geen parten spelen om op tijd bij de kantine van v.v. Maarssen te verzamelen. Integendeel, ondanks wegversperringen en rare oude mannen op fietsen die denken dat ze de politie kunnen spelen, bereiken wij onze bestemming.
Er stond tenslotte een bord “wegopbreking - verboden in te rijden… behalve bestemmingsverkeer.” Nou, gelukkig had Hans Knoop de bestemming in zijn TomTom staan, dus voldeden wij aan de voorwaarden en schoven Jan en ik zei de gek vastbesloten een wegversperring opzij, ondanks dreigementen van zo’n rare oude kwibus dat we met hem op de vuist moesten gaan of anders rechtsomkeert moesten maken. Ik verzin het niet, gewoon bizar!
Alle vier (ja, 35+ 3 en 45+ 4 … logisch?) de tegenstanders waren uiteindelijk ook op het sportpark en tien minuten later dan gepland begonnen de wedstrijdjes. Nou ja, ook hier weer iets wat niet de afspraak is: we moesten zelf twee wedstrijden fluiten en onze wedstrijden werden weer door spelers van het vijfde team - dat tussendoor twee minuten rust had - gefloten. Het waren weer ‘ouderwets’ goede potjes van ons team. We hadden met vier wissels wel een luxeprobleem. Maar die luxe was alleen in de eerste drie wedstrijdjes duidelijk: twee keer winnen en één keer gelijk. In de laatste wedstrijd vielen er bij ons een paar uit met blessures en waren de wissels opeens geen wissels meer, maar vaste krachten. Alleen was dat de wedstrijd tegen v.v. Maarssen en daar hadden ze eentje in de spits gezet (vorige week er niet bij!) die volgens ons net terug was van een selectietraining met het eerste en waarschijnlijk daar afviel omdat hij er gemiddeld ‘maar’ drie in plaats van vijf per wedstrijd inschiet. Hij schoot er volgens mij vijf van de zes goals in; met 1-6 verloren we die wedstrijd.
Ach, met 12 punten van vorige week en 7 punten deze week staan we toch bovenaan in de 45+-competitie, dus alles was snel vergeten na het douchen. Op naar de kantine waar het vochtig nat naar ons lonkte. Tussen de jonge meiden aan de bar door was die tap een machtig gezicht om zijn rijkelijk goude vocht in de fluitjes te zien spuiten. Helaas was ook hier nog een ‘afspraak’ niet naar behoren gecommuniceerd naar de directie van deze club: we mochten zelf betalen voor onze hapjes in plaats van een aanbod van de club. Dus geen schaal met worstjes en kaas. Nou ja, dan maar zelf twee schalen met bittergarnituur besteld die we ook vol overgave als een team tot ons namen. Er werden nog veel sterke verhalen verteld en nadat iedereen een paar uur met zijn ene biertje (meer zat er niet in te vat) had gedaan, gingen we huiswaarts. Ditmaal reden we maar netjes om, want Hans was niet bereid om zijn auto op te zadelen met nog meer zand en stof en dan noodgedwongen op zaterdagochtend de bolide te wassen. Ik gaf hem groot gelijk!