Een zaterdag met twee gezichten ...
Speelronde 5 april. Veel dames die bezigheden elders hadden. Helen nog steeds last van een blessure opgelopen door een onwillige plank. Nikki daarom in beide teams op het doel en verder moest er over en weer wat geleend en uitgeleend worden. Carlijn meldde zich via de mail al aan en je raadt het al, dan heb je geen twee maar drie Plasmeijers in het team. Het is alles of niets en dan graag alles. Deze versterking konden we goed gebruiken tegen de jongens van Kockengen die volgens mij ook op een paar plekken versterkt waren.
In de eerste helft ging het redelijk gelijk op, al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat Kockengen de betere partij was, feller en beter voetbalde en ook meer kansen creëerde. Het was aan caramboles tegen paal en lat te danken dat we slechts met een 1-2 achterstand gingen rusten. Wat een verrassing stond ons daar te wachten: ananas, witte en blauwe druiven, een complete tropische verrassing. En ik maar denken dat de familie Plasmeijer alleen bekend is met druiven in vloeibare vorm. Nu de Bosche Bollen nog een keer …
Het exotische tussendoortje leidde in de tweede helft niet tot het samba-voetbal waar wij als leiders op hoopten. De dames lieten de jongens uit de polder te makkelijk voetballen en kwamen zelf niet lekker in hun spel. Jammer, kan gebeuren, al werd ik er echter wel een beetje humeurig van. Ik kan namelijk slecht tegen mijn verlies als het niet nodig is en als er naar mijn zin te weinig strijd word geleverd. Maar dat is mijn probleem. Chris appte vanuit Istanbul dat hij weinig trilling in zijn broekzak voelde en concludeerde daaruit dat het niet zo lekker ging: hij had gelijk. Uiteindelijk stapten we met een pak slaag van maar liefst 2-9 van het veld. Dat is nog niet vaak gebeurd, snel vergeten dus maar en volgende keer beter.
Dan op naar Bussum, waar de MC1 het tegen de dames van BFC moest opnemen. Weer met Nikki onder de lat, Keshia als vervangen van Sophie en Donja als extra aanjager voorin. Vooraf hadden de meiden er weinig vertrouwen in. Geen Sophie, Malaika en Danielle in de verdediging, hoe moest dat nu? De begeleiding had zich echter terdege voorbereid en met Denise, Ashley, Keshia en Mabel op een lijn achterin was er voor de dames van BFC geen doorkomen aan. Vooraf werd er door de dames aan psychologische oorlogsvoering gedaan door bezit te nemen van de dugout van de tegenpartij. BFC staat toch voor “Breukelen FC”, of niet?
Onder heerlijke weersomstandigheden was het een leuk partijtje voetbal met kansen over en weer. Tot vijf minuten voor tijd wisten beide keepers hun doel schoon te houden, maar toen stuurde Keshia, Lara de diepte in en deze wist met een prachtig schot de drie punten veilig te stellen. Na de wedstrijd lieten de dames ook nog even fijntjes blijken dat zij de verslagen op de website lezen. “Ging het ingooien nu beter?” vroeg Lara mij, op een toontje zoals alleen zij dat kan. Mooi, het komt over denk ik dan maar. Al met al toch een lekkere voetbalzaterdag. Tot zover, tot volgende week.
Namens de T.S.D5M,
Albert den Ouden