Gourmetveldslag in kantine FC Breukelen

Intussen werden de acht, van diverse zolders geritselde, gourmetstellen in stelling gebracht en werd er een vooroordeel bevestigd. Vrouwen en techniek, of kon de groepenkast het gewoon niet aan? In iedere geval was het goed dat Erwin met de kantinebeheerder vooraf de meterkast had bekeken, zodat we snel weer licht hadden. Even een paar stekkers in een andere groep en het cremeren van het vlees kon beginnen.


Het volume in de kantine was voor een kleine driekwartier op een aanvaardbaar niveau. Tot de meiden de buiken vol met vlees, maar vooral ook met stokbrood (zo’n 20 stuks), hadden. De leiding nam, om zelf ook even rustig te kunnen eten, een tactisch besluit. De telefoons werden weer uitgereikt. Dit gaf ons ongeveer een kwartier rust. Daarna wilden de dames naar buiten en regelde Martien op verzoek een bal. Het blijven ten slotte voetballers. Er was er zelfs een die kwam informeren of de verlichting op het hoofdveld niet even aan kon.
Tijd om af te ruimen. Op de gourmetstellen en het meegebrachte bestek na kon alles zo in vuilniszakken geschoven worden. Opvallend was dat er tijdens het afwassen alleen maar vaders in de keuken te zien waren. De meiden hadden door dat alles zo’n beetje was opgeruimd en kwamen weer uit alle hoeken en gaten van de kantine tevoorschijn. De muziek ging harder en er werd voorzichtig bewogen, soms leek het zelfs op dansen. Na wat aftasten gingen de dames los en werd er zelfs een polonaise ingezet. Op enig moment kwam Donja binnen met een lange stang en Martien begreep haar meteen. Er stond Latijns-Amerikaanse muziek op: limbodansen.
Daar waar sommige meiden al diep door de knieën moesten, liepen andere er nog bijna rechtop tussen door. Winnaar was ongetwijfeld Bas die met een heel speciale techniek, op de buik, aan de armen voortgetrokken door de dames, onder de lat door schoof. (Voor de liefhebber heb ik hier nog wat mooie video-opnames van.) Inmiddels liet ook Martien zien over zeer soepele heupen te beschikken, tot afgrijzen van zijn dochters. Ik herken dat van thuis: papa, doe ff normaal. Ook Alfred liet zien met de meiden mee te kunnen en Bas friste zijn gabberkunsten op.
Langzaam druppelden er ouders binnen om de meiden weer op te halen en klonk ‘Het Laatste Rondje’ van André Hazes door de kantine. Tien uur, einde van een wel héééél geslaagde avond. Allemaal bedankt voor de organisatie, speciaal Erwin voor de inkoop en de club en kantinebeheerder voor de medewerking. Meiden, jullie zijn een mooi, gezellig stel samen. Nu nog zorgen dat iedereen zijn eigen bestek terugkrijgt, ik mis het antieke zilveren van mijzelf trouwens nog. Tot zover, tot volgende week.
Namens de T.S.DM5,
Albert den Ouden