Mark den Hartogh blikt terug op WK voor militairen
Qua sportief resultaat was het toernooi enigszins teleurstellend, aangezien onze doelstelling het bereiken van de kwartfinale was, maar we in de poulefase al zijn uitgeschakeld. Qua spel hebben we wel bewezen dat we een goed niveau kunnen halen, alleen deze tegenstanders waren net een maatje te groot. Zij hadden echt minimaal het niveau van een top-topklasser als IJsselmeervogels, Spakenburg, etc.
Het Nederlands team. (Onze landsnaam spellen bleek nog een hele klus.)
Wedstrijd 1: Kameroen
We speelden onze eerste wedstrijd tegen Kameroen. In veel Afrikaanse landen hebben ze een systeem dat de goede voetballers in het land die het leger in gaan op één kazerne worden geplaatst. Deze jongens hoeven nauwelijks tot geen militaire dingen te doen, maar trainen dagelijks met hun ‘militaire’ team. Daarnaast spelen ze met het team ook in de eredivisie van hun land. De wedstrijd tegen Kameroen was echt keihard, zij speelden echt tot ver over het randje. Wel erg mooi om tegen te spelen. Helaas konden we voetballend niet goed onder hun druk uitkomen, maar verdedigend hielden we het goed vol. Toch hebben we deze wedstrijd met 1-0 verloren.
Wedstrijd 2: Qatar
De tweede wedstrijd was tegen Qatar. Hierin speelden nauwelijks militairen, slechts fullprof-voetballers. In Qatar bestaat nog de dienstplicht, dus zij kunnen in principe iedere profvoetballer die zijn dienstplicht nog niet heeft vervuld, oproepen en voor de duur van het toernooi ‘militair’ maken. Dit hadden ze dan ook gedaan. Zij speelden een stuk minder fysiek dan Kameroen, maar waren technisch zeer vaardig en allemaal enorm snel. In de eerste helft waren we hier niet goed tegen opgewassen en scoorden zij de 1-0 en misten nog wat kleine kansen. In de tweede helft begonnen wij echter ook super te voetballen en hebben we het ze nog erg lastig gemaakt, alleen helaas niet weten te scoren. Dus ook deze wedstrijd met 1-0 verloren.
Wedstrijd 3: Brazilië
Op dit moment waren we dus al uitgeschakeld, maar moesten we nog wel onze laatste wedstrijd tegen Brazilië voetballen. Ook deze hebben we helaas verloren. Ondanks dat we voetballend een stuk beter waren dan Brazilie (zij hadden ook alleen maar echte militairen en geen profspelers), deden persoonlijke fouten achterin ons de das om en verloren we met 4-1.
Al met al konden we ook weer niet helemaal ontevreden met het resultaat zijn. Alle landen die speelden met alleen maar beroepsmilitairen, zijn net als wij in de poulefase uitgeschakeld, maar hebben met veel grotere cijfers verloren. Zo verloor Canada met 7-0 van Irak, Frankrijk met 4-0 van Algerije en Duitsland met 5-0 van Oman. Die drie landen zijn samen met Azerbeidzjan en de landen uit onze poule (Kameroen en Qatar) de grote kanshebbers op de eindzege.
Ik vond het ook erg mooi om wat van het land en de stad zelf te zien. Azerbeidzjan is (na onafhankelijk geworden te zijn van de Sovjetunie) echt een land in opbouw. Het oliegeld waar ze nu zelf over kunnen beschikken, zorgt ervoor dat er een groot gat lijkt te zitten tussen rijk en arm. Zo zie je in de hoofdstad Baku de mooiste gebouwen, parken, hotels en boulevards die ik ooit heb gezien. Dit maakte de stad op het eerste gezicht echt heel erg mooi. Kijk je echter iets verder de ‘armere’ wijken in dan zie je de andere zijde, waar enorme armoede nog steeds lijkt te bestaan en de leefomstandigheden echt een stuk minder zijn dan we bijvoorbeeld in Nederland gewend zijn. Al met al wel een heel mooie ervaring rijker!