"Geef kinderen hun spel terug"

2011-12-07_sire_schreeuwende_man.jpg

Veel vaders en moeders ontladen hun opgekropte doordeweekse stress in het weekend bij de sportwedstrijd van hun kind. Ze schreeuwen, vloeken en schelden langs de lijn, en hebben helaas niet in de gaten welk modderfiguur ze daarmee slaan. Om nog maar te zwijgen over de schaamte bij hun kind(eren). Het is misschien goed om de volgende vijf tips nog even door te nemen.

1. Plezier gaat voor presteren

In plaats van “Heb je gewonnen?” en “Heb je gescoord?” kun je ook vragen “Was het leuk?” en “Hoe ging het?” Zo haal je de nadruk van het presteren af en leer je kinderen dat plezier vooropstaat. Vanuit plezier voor sport gaat een kind naar kunnen presteren.

2. Moedig aan, maar coach niet mee

Aanwijzingen geven is verwarrend en afleidend. Hoe goed bedoeld ook, als ouder je kind vanaf de kant coachen en vertellen wat hij moet doen, is geen goed idee. Als er een coach is, maakt die afspraken met het team en die kunnen anders zijn dan dat wat jij roept. Daarnaast kan het een kind uit zijn spel halen of ervoor zorgen dat hij zijn zelfvertrouwen kwijtraakt. Zeker als dat wat je roept, negatief is.

3. Moedig álle kinderen aan

Niet alle ouders zijn er elke wedstrijd bij. Maar als degenen die er wél zijn, het hele team aanmoedigen en niet alleen hun eigen kind, is dat wel zo leuk voor allemaal.

4. Geef zelf het goede voorbeeld

Houd je mond tegen de scheidsrechter. Soms moeilijk, maar een must: bemoei je niet met de arbitrage. Soms zit het mee en soms zit het tegen, dat hoort bij de sport en wij zijn er om onze kinderen te laten zien en zo te leren dat een scheidsrechter zijn best doet en dat we daar met respect mee moeten omgaan. (Stel je het omgekeerde voor: dat de scheidsrechter elke vijf minuten het spel stillegt, naar de zijlijn loopt en jou als ouder gaat afblaffen …)

5. Laat je kind sport zelf beleven

Zelf het eerste team nooit gehaald en is nu je missie dat je kind het wel haalt? Of wil je dolgraag dat de sporttalenten van je kind tot uiting komen? Allemaal heel logisch en prima, zolang je die wensen en ambities voor jezelf houdt. Laat je kind zelf aangeven en de leiding nemen in hoe intensief en hoog het wil sporten. Dan beleeft het kind echt plezier aan sport.