F6 koploper met 2 wedstrijden minder gespeeld na ruime overwinning bij Weesp: 5-0
Als je met 2 wedstrijden minder gespeeld op de derde plek staat voor het begin van de wedstrijd geeft dat al een lekker gevoel. Dat we vorig seizoen nipt met 2-1 hadden verloren van hetzelfde elftal van Weesp gaf de burger een redelijk goed gevoel, gegeven de resultaten van de laatste weken en hoeveel het team is gegroeid sindsdien.
Later beginnen is altijd goed voor de F6, lekker uitslapen en relaxed naar de wedstijd toe. Zaterdag begon de wedstrijd om half twaalf zodat we pas om half elf hoefden te verzamelen. Bij aankomst in Weesp snel omgekleed, in de kleedkamer de opstelling vast doorgesproken zodat op het veld gelijk begonnen kon worden met opwarmen en inschieten. Jeroen Wissink als vertrouwd gezicht onder de lat, de rest keurig op een rijtje om vast een paar keer te schieten. Wat een verschil met een paar weken geleden toen ik de spelers uit de sloot moest vissen waar ze mumzels aan het zoeken waren terwijl anderen trainingsbroeken aan windproeven onderwierpen. Er stond een geconcentreerde F6 deze keer en dat bleek vanaf het eerste fluitsignaal.
Weesp was helemaal niet slecht, minder georganiseerd dan wij maar snel. Het ging dan ook gelijk op en lang bleef het 0-0 in de eerste helft. Als coach mis je de helft van de wedstrijd lijkt het maar ik begreep van de wederom massaal meegereisde ouders dat het eerste doelpunt het gevolg was van een werkelijk uitstekende counter. Drie tikken om van achter naar voren te komen waarin de tweelingen Lars en Thijs en Sieb en Kars hoofdrollen speelden. Heerlijke passes dwars door de linies van Weesp en voor je met je ogen kon knipperen was het 1-0!
Daarmee was het geen gelopen race. Het bleef 1-0 tot de pauze en het kon nog steeds alle kanten opgaan. Van tevoren hadden we al besproken dat we in de tweede helft een andere opstelling zouden uitproberen. De verandering pakte goed uit. Sieb Verheijen was in bloedvorm en liep keer op keer op de keeper van Weesp af. Geholpen door Lars de Groot, die ook al fantastisch speelde werd het snel 2-0, 3-0 en zelfs 4-0! Wie de doelpunten precies maakte, ik weet het niet meer en eigenlijk maakt het ook niet uit wie er scoorde, het was een teamprestatie van formaat. Dat neem je wel eens voor vanzelfsprekend, dat ze het met elkaar zo leuk vinden maar bij Weesp zag je hoe het ook anders kan. De coach raakte gefrustreerd, spelers die er geen zin meer in hadden en ballorig werden, tja dan is het ineens niet meer zo leuk.
Het mooiste bewaarde de F6 voor het laatst. Max Carbo, de speler met waarschijnlijk het hardste en zuiverste schot van het hele elftal, nam richting het einde van de wedstrijd een corner die zonder enige tussenkomst achter de keeper in het net verdween, een echt Cruyfiaans hoogstandje! Omdat de bal via een gat aan de achterkant uit de goal schoot was het even onduidelijk of er echt gescored was maar de scheidsrechter wees resoluut richting de middenstip en daarmee was de eindstand van 5-0 een feit!
Nadat we het herfstseizoen in de middenmoot waren geëindigd is het een rare gewaarwording dat we nu het te kloppen team zijn met 9 punten uit drie wedstrijden en de koppositie bekleden terwijl we twee wedstrijden minder hebben gespeeld dan de rest!