Kiele kiele E2
Halleluja! Eindelijk weer een wedstrijd. Vier sobere weken lang niet mogen ruiken aan dat wedstrijdgras en de bijbehorende wedstrijdspanning. Had dit het ritme van onze jongens niet al te zeer beïnvloed? Mwoah… toch wel een beetje. Het combinatiespel was echt wel een verademing om naar te kijken en verraadde dat de intensieve trainingen toch zo de nodige vruchten aan het afwerpen is. Een ding (en dan zullen we het er echt niet meer over hebben) wat nog te wensen overlaat is het scorende vermogen. Een van de ouders, ook niet wars van enige statistiek, had de teller uiteindelijk op maar liefst 20 opgelegde kansen staan. Misschien moet de moraal maar eens opgevijzeld worden door een onvervalst oefenpotje tegen pionnen.
Afijn, het openingsdoelpunt, wat na de klinkende 6-1 overwinning in de najaarscompetitie op hetzelfde elftal, naar verwachting snel in ons voordeel had moeten vallen, bleef angstig lang uit. Aan bijna alle andere factoren in het veld lag het niet maar juist halverwege de eerste helft, wist nota bene CSW uit zo’n beetje de eerste echte kans, uit een dood moment (corner) de 0-1 achterstand op de borden te brengen. De CSM-spits die de bal er fraai me het hoofd inknikte, was dan ook wel héél erg lang hoor jongens. Reden genoeg om nog een tandje bij te zetten en op jacht te gaan naar de aansluiting. Vlak voor rust was het gelukkig zover. De weer prima en onzelfzuchtig spelende Janneman zorgde er met een geniale krul uit een vrije trap voor, dat de leiders een geplande zware pow-wow, nog net op tijd konden afzwakken. Waarom zouden ze zich ook zorgen maken. Het liep allemaal redelijk goed en had een prima amusementswaarde, alleen bleven de goals even uit.
Ondanks de verdedigende opstelling kregen de aanvallende aspiraties steeds meer de bovenhand waardoor meerder keren een overtalsituatie in de aanval van CSW kon ontstaan. Het waren enkele katachtige reddingen van Stan, die de scoreverhouding in stand hielden. Enkele positiewisselingen om deze druk te beantwoorden, kwamen door een ongelukkig moment net te laat om de 2e treffer van CSW te smoren. Voorheen was dit wel hét moment dat de kopjes gingen hangen, maar ook hier bleek dat jullie dit seizoen verder gegroeid zijn. De ruggen werden gerecht en de linies vol overgave ingenomen. Het was niet een kwestie van of de gelijkmaker zou vallen maar alleen wanneer deze zou vallen. Al vrij snel had Tijn dit kunstje voor elkaar en zette iedereen zich schrap voor de volgende aanvalsgolven… en wederom wilde de bal er maar niet in. In de beleving van de leiders was de allerlaatste minuut reeds ingegaan, toen Janneman (eigenlijk zelf al in behoorlijk scorende positie) toch besloot de eer aan de nog beter gepositioneerde Niels te gunnen.
Wat toen gebeurde was toch wel een beetje het verhaal van de wedstrijd. Zelf voor open goal wist hij toch, die hele smalle en zeer moeilijk te raken doelpaal te vinden… en was nog lang onrustig die dag in huize Spithoven. Onszelf reeds neergelegd met het gelijkspel, gaf onze E2-scheids Paul wonderlijk het laatste minuut sein. Zou het dan toch nog gebeuren. Luttele seconden later werd de bal nogmaals naar een voor Janneman ideale positie verzonden en ditmaal aarzelde hij geen moment. Met een droge en gedecideerde knal werd de zwaarbevochten en bevrijdende 3-2 eindstand in ons voordeel bijgeschreven. Met duur puntverlies van Victoria tegen Argon staan we door deze uitslag eindelijk los in de stand en komt de droom van ooit een kampioenschap steeds een beetje dichterbij.