Bekeravontuur eindigt in Amsterdam

Woensdagavond; bekeravond. Een week na de wedstrijd tegen VVZ ’49 trokken we voor de kwartfinale naar Amsterdam. De Meer JO1-2 was de gastheer. Op het onzalige tijdstip van 18.00 uur. Gelukkig geen files (dat was de dag erna op hetzelfde tijdstip wel zo) en dus arriveerden we ruim op tijd voor de wedstrijd. Helaas zonder Melle die in de vakantie een lichte hersenschudding had opgelopen.

De jonge scheidsrechter (die het overigens prima deed) floot om exact 18 uur af en daar gingen we. Nou ja, daar ging De Meer. Met Amsterdamse branie wisten ze ons in het defensief te drukken. Er leek nogal wat spanning op te zitten bij ons. En daar hadden zij klaarblijkelijk geen last van. Al in de derde minuut een venijnig schot op Reno. Hij redt heel fraai met zijn vuist, maar de spits is rap bij de bal en tikt de bal over de doellijn. Geen lekker begin, maar er is natuurlijk nog niets aan de hand.

Een minuut later is dat wel zo. Want gelijk vanaf de aftrap weet De Meer met een geplaatst schot in de kruising (zoals Pom ze altijd maakt) weer te scoren. 4 minuten gespeeld en 2-0 achter. Dat is niet lekker. Ook voor de moraal niet. We trekken ten aanval, maar de bal komt uit bij de keeper. Hij heeft voordeel van de harde wind die schuin over het veld staat. Daar profiteert hij ten volle van. Verre uittrap die over iedereen heen zeilt. Lekker in de loop van een spits van De Meer die geen moeite heeft om de derde van de avond te maken. Nog voordat de eerste wissel heeft plaatsgevonden staan we tegen een achterstand van 3 doelpunten aan te kijken.

De Meer voetbalt als een collectief en trekt als een soort harmonica over het veld. Als wij de bal hebben dan staan er bijna altijd 2 of 3 tegenstanders om je heen. De ruimte is klein en dan ben je de bal snel weer kwijt. Het is echter niet zo dat we worden weggetikt. Alleen komen we niet tot nauwelijks in de buurt van het doel. Pas halverwege de eerste helft lost Pom het eerste schot van de match. Dat die huizenhoog over gaat, doet even niet ter zake.

Het tweede gedeelte van de eerste helft zijn wij wel de betere partij. Maar de Amsterdamse filosoof Johan Cruijff (wiens kinderbedje op een steenworp afstand van het veld stond) zie het al: “Je moet schieten, anders ken je niet scoren.”

Na een mooie steekbal van Pom op Paco moest de verdediging aan de noodrem trekken. Daar had een vrije trap gegeven mogen worden, maar helaas. En zoals het zo vaak gaat, aan de andere kant lukt het dan wel. In het fluitsignaal nog een afstandsschot op Reno. Hij redt, maar de rebound is voor De Meer. Ruststand bij 4-0.

Wat kunnen de coaches nog toevoegen in de rust? Laten we doen alsof het weer 0-0 is. Probeer een goal te maken en verder hard werken. Niet het koppie laten hangen.

We beginnen goed. Er wordt vrij snel een overtreding gemaakt op Pom. De vrije trap die hij zelf neemt, gaat echter naast. Dan laat De Meer zien dat zij er ook nog zijn. In de 2e minuut een snelle counter na balverlies op het middenveld; 5-0.

Halve finale is niet meer haalbaar, maar laten we in elk geval zorgen dat we hier met opgeheven hoofd het veld af kunnen. Door een doelpunt te maken. En weer is het de tweede deel van de helft waarin we beter gaan voetballen. In de 10e minuut een goed schot van Lucas op doel. De keeper keert de bal en er is geen sprake van een kans op een rebound.

Pom gaat weer eens op avontuur en passeert op kracht en souplesse een mannetje of 3. Het schot dat hij lost gaat over. Het zit ook echt niet mee.

Er komen echt nog wel kansen. Sytse legt met de wat geluwde wind in de rug de bal achter de verdediging en er ontstaat een sprintduel tussen de keeper en Lucas. De keeper is een fractie van een seconde eerder bij de bal en schiet deze tegen de scheen van Lucas aan. Sta je met een nulletje of 4 voor, dan rolt zo’n bal het lege doel in. Heb je bij een achterstand recht op een eretreffer, dan gaat zo’n bal naast. Drie keer raden wat er gebeurde….

De corners die we nog kregen, of ze nou werden genomen door Justus of Sytse, ze leveren niets op. En als we aan het eind van de wedstrijd 3 tegen 1 staan, blijkt de pass net te hard.

Winnen doe je met zijn allen, en verliezen vandaag ook. Toch kunnen we terugkijken op een mooi beker toernooi. In de poulefase 2 keer gewonnen en 1 keer gelijk. Daarna in de knock-out fase drie keer winnen en uiteindelijk stranden. Met een duidelijk doelsaldo van 26-13.