Breukelse Briljantjes halen hun gelijk tegen het Wonder van Wilnis

Op zaterdag 3 februari speelde FC Breukelen JO7-1 tegen CSW JO7-1. Voor de Breukelse Briljantjes was het de tweede wedstrijd na de winterstop. Zouden ze hun ultieme vorm van eind 2017 hebben behouden? De voorgaande wedstrijd leek dit bevestigd te hebben. Na de winst van 8 – 2 tijdens het treffen in Maarssen de week daarvoor waren de verwachtingen uiteraard weer hoog gespannen. In alles beloofde het een spannende match te worden, want de selectie bestond deze dag uit slechts zes spelers.

Geen ruimte voor wissels en de weersvoorspelling was guur. Kortom, het zou aankomen op uithoudingsvermogen en samenspel. Desalniettemin was de equipe zeer gemotiveerd het publiek weer het spreekwoordelijke waar voor hun geld te geven. Op deze vroege morgen onthaalde de technische staf onder leiding van coach Alessandro zijn spelers met wederom veel enthousiasme en bespraken ze de laatste tactieken en definitieve opstelling. Het goed voorbereide CSW was zich toen al geruime tijd op het kille veld aan het warm spelen.

Met Sjors in de eerste helft op het goal gaf de op het laatste moment in gevlogen scheidsrechter/spelbegeleider a.i. Meino deze topper om 8.45 stipt het startsignaal, waarna CSW zeer vastberaden de aftrap nam. CSW bleef direct aan de bal en spurtte naar voren. Sjors handelde adequaat en werkte deze eerste serieuze doelpoging effectief weg. De toon was gezet. De titanenstrijd was los gebarsten.

Breukelen hernam het initiatief in de vorm van Julian die op een haar na de keeper van Wilnis net niet mistte. Kort daarop met wederom een geweldige doelpoging. Het scheelde allemaal maar weinig. CSW handelde instinctief en werkte de bal naar voren en toonde direct de essentie van deze wedstrijd via een 0 – 1. Terwijl de vreugde zich meester maakte van het nagereisde sportieve publiek, besloot Timme dat het genoeg was. De blonde baltovenaar scoorde de gelijkmaker. Opluchting daalde neer in de Breukelse dug out.

Van gebrek aan zelfvertrouwen was geen sprake, want Julian maakte het 2 – 1 na geweldig samenspel door het team; lange passes dicteerde het spelritme. Toch volgde al snel de 2 – 2 door Wilnis, maar dit werd opgevolgd met een uitloop naar 3 – 2 en 4 - 2 door Luuk en Timme. Deze goals werden overduidelijk mede mogelijk gemaakt door het opvallend sterke middenveld en de venijnige verdediging van Myrthe, die geroutineerd het midden, links en rechtsachter dicht speelde.

En het leek wel of Nassim alle natuurwetten aan zijn kicks lapte, want hij was letterlijk overal: voor, achter en midden. Overal dook hij uit het niets op om de bal richting het goal van de tegenstander te trappen. Je vraagt je af wat hij te eten krijgt om deze vorm te behouden. Met een solide 4 – 2 voorsprong ging Breukelen de rust in.

Coach en tijdens de tweede helft tevens scheidsrechter Alessandro gaf het startsignaal. Luuk stond met volle aandacht op het goal. CSW leek geprofiteerd te hebben van de rust, want zij maakte het al snel 4 – 3 door een leemte in de Breukelse verdedigingslinie. Nog meer gemotiveerd door deze minieme tegenslag en met wederom geweldig passes, maakte Julian zich vrij en schoot hij hoog in de kruising en bracht daarmee de stand op 5 – 3. Pure euforie maakte zich van de vaders aan de zijlijn meester. Tranen stroomden over wangen. Wilnis aan de bal, maar wederom deed de Timme de blonde baltovenaar een prachtige rush naar voren. De keeper van Wilnis gaf geen krimp en beëindigde deze doelpoging dan ook vakkundig door de bal in volle vaart te stoppen.

Maar het ontbreken van wisselspelers werd steeds meer zichtbaar; rode koontjes, blauwe lippen. De vermoeidheid sloeg toe. Resulterend in een wat sommige zouden omschrijven als een licht chaotische situatie zo net in de periferie van het Breukelse goal. Het kon dan ook niet uit blijven, toch ervaarde de aanhang het wel als een donderslag bij heldere hemel toen een lange afzwaaier als een kruisraket uit het niets het doel raakte. 5 – 4.

Met nog minder dan 5 minuten te spelen, zouden sommige omstanders, vooral uit Breukelen, de situatie achteraf omschrijven als ‘penibel’. Te langzaam tikten de seconden weg. Nerveus keek men op de horloges. Was dit het Wonder van Wilnis dat zich hier manifesteerde en historie schreef? Was een dergelijk herstel überhaupt mogelijk? En ja hoor, met nog minder dan een minuut te spelen, werd het 5 – 5. Het was tijd voor de penalties. Tijd voor een terugkeer in de warme kleedkamer. Tijd om met warme koffie terug te blikken op een schitterende wedstrijd, die letterlijk tot de laatste minuut ieder in spanning boeide. Op naar het volgende treffen in Kockengen.